Heimilisritið - 01.06.1949, Blaðsíða 7

Við vorum að koma af Kefla-
víkurflugveHi þetta kvöld, þar
höfðum við dvalið tvo sólar-
liringa og svallað'. Nú höfðum
við ákveðið að skreppa til
Reykjavíkur og fara á Borgina.
Við ókum í tíu manna vagni,
hvert sæti skipað og vel það.
Liðsforingjar og þeirra kven-
fólk. Það var kátt á leiðinni,
drukkið fast og sungið liátt.
Henry stýrði en ég sat við hlið'
hans. Hann var alldrukkinn
þegar við fórum að sunnan og
smá bætti á sig á leiðiiuii. Kanar
eru frægir ökúfantar, ekki sízt
ef þeir eru ölvaðir. Vagninn
hentist í loftköstum, stelpurnar
æptu og hlógu og veltust í fangi
kavaleranna.
Kannski fer þig að gruna,
bróðir kær. Vagninn var gulur,
lágur og við vorum í útjaðri
bæjarins. Það var útsvnningur
þetta kvöld og élin svo dimm að
ekki sást nema nokkra faðmá
framundan. Oðruhvoru gægðist
tunglið undan skýjaflygsu.
Eg sá manninn á veginum og
hrópaði, en í því skall élið yfir.
Það liðn nokkur augnablik, svo
fann ég að við rákumst á eitt-
hvað sem lét undan og vagninn
lyftist lítið eitt á hægri lilið. Ég
skipaði Henry að stanza en hann
var orðinn mjög ölvað'ur og ók
sem trylltur væri gegn um bæ-
inn unz við námum staðar ut-
an við Borgina. Eg spurði pilt-
ana hvort þeir hefðu ekki orðið
neins varir, en þeir yptu öxlum
og hristu höfuðin og sögðu að
ég væri augafull. Eg sagðist hafa
séð mann á veginum, en þeir
sögðu: „Ofsjónir, baby“. Ég bað
Henry að snúa við og aðgæta
þetta nánar. „Þetta er delerium,
darlingsagði hann, „og þó svo
væri ekki, hvað er þá einn eski-
mói í heimsstyrjöld! Hver kemur
sér í klandur út af slíku?“ Mér
varð orðfall. Stelpurnar voru
orðnar svo drukknar að þær
höfðu aðeins óljójsa hugmynd
um tilveru sína. Þær skjögruðu
út úr vagninum og slöngruðu á
gangstéttinni, fötin krumpuð,
hárið í flygsum og andlitin eins
og marglyttúr. Kannski leit ég
út eins og þær o<r var auk þess
farinn að sjá ofsjónir. Henry tók
utan um mig, leiddi mig inn í
hótelið og sagði: „Látum nú
ekki svona hégilju eyðileggja
skemmtilegt kvöld. Ef til vill
verð ég sendur burt fyrr en var-
ir. A þessum tímum verðum við
að nota hverja stund til að lifa
áður en við deyjum“. Og svo
varð. Við dönsuðum og drukk-
um, drukkum mikið og síðan
kom nóttin djúp og heit og þessi
veröld hvarf í móðu frvgðar-
innar . . .
A morgun ætla ég að gróð-
ursetja b]óm .,, KNDIR
5
fíBÍMILISRITIÐ