Heimilisritið - 01.06.1949, Blaðsíða 23

Það var erfitt að trúa þessum
orðum, og þó einkanlega um
kvöldið, þegar lnin stóð upp án
þess að hika, þegar Gene bað
hana um að dansa við sig.
„Eg gat ekki neitað honum án
þess að orsaka hneyksli“, sagði
hún á eftir, „en það' var beinlín-
is óforskammað af honum að
biðja mig um að dansa við sig,
eftir það sem á undan er gengið.
Líttu nú á hann þar sem hann
er að dansa við hana Rauðtoppu
þarna. Hann l>ókstaflega eltir
allar stelpur, sem liann sér. Bara
að einhver vildi nú gera eitt-
hvað“.
„Það skal ég taka að mér“,
sv'arað'i Billy þungur á brún,
„þegar minn tími kemur“. Og sú
stund rann upp að áliðnum
næsta degi--------
Það hafði bæzt ein ný stúlka
við í hópinn. Hún var há, grönn,
ljóshærð og hét Beryl. Gene sá
ekki sólina fyrir henni og gerði
allt til að þóknast henni. Hann
gekk á höndunum við hlið henn-
ar, bar stólinn hennar á skugg-
sæla staði meðan lnin sat í hon-
um, keypti krakka til að sækja
ískökur og sat eins og einhværs-
konar eirguð við' fætur hennar
og gaf henni vindlinga úr gull-
húðaða vindlingaveskinu sínu.
„Það ætti einhvær að aðvara
hana“, sagði Hetty, „annars fer
hann með hana eins og mig“,
„Hvernig fór hann með þig?“
Hún lézt ekki heyra spurning-
una.
„Sjáðu nú Billy, nú ætla þau
að fara að synda, og ég er sann-
færð um að hann fer með hana
út að flakinu. Það er — hræði-
legt. Þetta er allra laglegasta
stúlka. Þó að varaliturinn henn-
ar sé ekki smekklegur, og mér
hafa nú alltaf fundizt græn augu
einhvernvegin hálf illkvitnisleg“.
Svipur Billys var harður og
alvarlegur, þegar liann óð út í
sjóinn. Hann kafaði, kom upp
fast hjá flakinu og' leit við. Á
ströndinni stóð Hetty, starði á
eftir honum og gaf honum merki
um að halda áfram. Sjálfsagt
myndi Gene drepa hann, en það
varð þá að hafa það, þetta varð
að ske, hvað sem það kynni að
kosta. Hann klifraði upp á flak-
ið, og þar sat Gene og var ein-
mitt að kyssa stúlkuna með
grænu augun.
„Hvern fjand--------“.
Gene stökk á fætur, en stúlk-
an leit á Billy (grænu augun
voru hreint ekki illkvitnisleg, að-
eins glettnisleg) og brosti. „Flak-
ið er ekki okkar einkaeign
Gene“.
„Hvað viltu hingað, Billy?“
spurði Gene.
Billy beindi orðum sínum til
stúlkunnar og var fljótmæltur:
„Ég held að þér vitið ekki, hvað
BEIMILISRITIÐ
21