Heimilisritið - 01.06.1949, Blaðsíða 57

reynt ;iö hrinda þér ur huga mér — á
allan hátt seni ég get. En það stoðar
ekki. Hvað segir þú?“
hað vottaði fyrir sjáJfsmeðaumkun í
rödd hans. Og það var sem hann væri
að ásaka hana.
Allt í einu brosti Jana ósjálfrátt,
Hún fann til kenndar, sem hún hafði
aldrei fundið til áður. Dásamleg vitund
um vald. Það var þægileg tilfinning.
Allur ótti var horfinn.
,,Af hverju brosir þú?“ spurði hann.
„Af því þú ert svo — ofsalegur.“
Hann gek fram á mitt gólfið. ,,Það
er ekkert gaman!“
„Ég veit það. Þess vegna er það svo
dásamlegt."
Hún þekkti naumast sína eigin rödd,
eða tóninn, en. hún var ánægð yfir að
geta talað á þennan hátt. Það veitti
henni yfirburðatilfinningu. Hún sá
líka hve úrræðalaus hann varð. Hún
naut þess að koma honum á óvart.
Ekkert af því, sem hann kunni að hafa
hugsað sér, rnyndi koma honum að
gagni.
Án þess að ætla sér, notaði hún sér
agurinn enn frekar.
„Viltu ekki setjast? Má bjóða þér
vínglas?“ spurði hún.
Hann svaraði ekki. Starði aðeins á
hana. En þótt hana langaði til að fara
til hans, ýfa á honum hárið, kyssa hann
og segja honum hve kjánaleg þau væru
bæði, langaði hana einnig til að sjá
hann svona úrræðaiausan lengur. Eitt-
hvað innra með henni, sent hún hafði
aldrei fundið til áður, knúði hana til
þess. Hún hélt áfram.
„Priscilla er nýfarin. Hún verður leið
yfir því að hafa farið á mis við þig.
Hún hefur ekki vitað, hvar þú varst
niðurkominn."
Hún sá hann hreyfa kjálkana eins
og hann gnísti tönnum. Hann starði á
hana steinilostinn. Svo sagði hann hægt:
„Mér datt aldrei í hug, að þú gætir
lcikið á þennan hátt. Hélt aldrei að þig
langaði til þess.“
Hann virtist hreinskilinn og djúpt
særður. Jana fann að hún hafði gengið
of langt. Hún sá eftir því. En því gat
hann ekki séð, að hún var sjálf varn-
arlaus, að hún reyndi vegna ótta að
reisa múr á m.illi þeirra, að verja sig
nteð þessu uppgercar mikillæti? Hvers
vegna skildi hann það ekki?
„Þú ert orðin lík Mano,“ sagði hann
biturlega, og það særði hana svo, að
hún varð. að gjalda í sömu mynt.
„Iðrastu eftir að -hafa sent hana til
Hollywood?“
Honum brá. „Hvað veizt þú um
það?"
„Allir nema Mano sáu gegnunt
brögðin. Þau voru ekki ntjög kænsku-
leg.“ Hún ætlaði að bæta því við, að
hún hefði heyrt hann tala í símann,
en hann greip fram í.
„Hvað um það?“ sagði hann hvasst.
„Hún tekur Hollywood langt fram yf-
ir mig. Og þegar hún kont þangað,
fékk hún gott tilboð. Það var öllum fyr-
ír beztu. Hún hafði bara dálítið gam-
an að mér, og ég hafði svolítinn áhuga
á henm. Ekkert líkt [iví sem ég er hrif-
inn af þér.“
„Meinarðu það?“
„Ég rneina það. Og þú ert glöð. Af
því ég elska þig svo mikið. Hvað viltu
meira?“
Hann kom til hennar. Áður en hún
HEIMILISRITIÐ
55