Heimilisritið - 01.06.1949, Blaðsíða 40

ekki að segja raér, að þú takir
á móti honum hér í húsinu?“
„Hvérs vegna ekki? Það' er
lang öruggast. Eg sé aðeins um,
að Nigel komi ekki heim allan
daginn".
„Vesalings Nigel! — Og hef-
urðu aldrei samvizkubit af því
að gabba hann?“
„Fólk segir, að í stríði og ást
sé allt leyfilegt“.
Þessi hræðlega játning
brénndi sig irín í heila Nigels
Frasers eins og étandi sýra:
Ivonan hans elskaði annan
mann.
Það voru sex ár síðan Nigel
hitti þessa konu, er átti eftir að
færa honum hamingju og frægð.
Því það var hið dásamlega
rauð'gullna hár hennar, sem var
fyrirmynd málverksins, er gerði
nafn hans frægt. Hún hafði set-
ið fyrir hjá honum, og áður en
málverkið var hálfnað, var hann
orðinn yfir sig ástfanginn af
henni. Og Susanne hafði aldrei
gefið honum ástæðu til að ætla
annað, en að ást hans væri end-
urgoldin.
Meðan hann sal aleinn í
rökkrinu í vinnustofu sinni og
hugsaði um hin unaðslegu ár,
sem liðin voru, fannst honum
það undarlegt, að hann skyldi
nokkurn tíma hafa þorað að
vona, að slík hamingja gæti
varað lengi:
Skilnaður? Jæja, uann varð að
reyna að standast það. En hvað
skyldi \ erða um Susanne?
Dyrnar voru opnaðar hægt,
Susanne kom inn til hans.
„Oþekki strákur“, sagði húu
með sínum skrítnu áherzlum,
„þú ert kominn heim og hefur
ekki heilsað mér“.
„Ég — ég hélt a^5 þú hefðir
gesti“.
„Já, en það var bara Belle
Plaget. Hún drakk te hjá mér,
við eigum svo mörg leyndarmál
saman, skilurðu. En . .. ó chéri,
livað er að þér?“
Hann leit á hana með svo
undarlegu augnaráði, að hún
gekk til hans, óttaslegin á svip.
„Ég held, að þú sért ekki vel
heilbrigður, elskan mín. Hvers
vegna vinnurðu svona mikið?“
Hún kraup við fætur hans og
snéri yndislegu en áhyggjufullu
andliti sínu upp lil hans. Honum
fannst þetta allt vera eins og
hræðileg martröð.
„Nigel, ég held að þú þurfir
að taka þér frídag!“
Hann tók fast utan um brík-
ina á stólnum, þegai- hann skildi
þýðingu orða hennar.
„Frú“, endurtók hann og leit
í augu henni. „Já, það er ágætis
hugmynd . . . við tökum okkur
írídag bæði, og förum í
skemmtiferð upp með ánni. Enn
hvað það verður skemmtilegt“.
38
HEIMILISRITIÐ