Heimilisritið - 01.06.1949, Blaðsíða 41

„Nei, nei“, mótmælti hún,
„það yrði alls ekki reglulegur
frídagur fyrir þig, ef þú hefðir
mig með'. Það væri betra, ef þú
færir út með einhverjum vini
þínum og spilaðir golf eða fisk-
3C* ÍS
aoir .
Hvað hann hafði verið biint
fífl! Hversu oft hafði hún ekki
gabbað hann með' þessu bragði!
Hann langaði skyndilega til að
reyna hana til þess ýtrasta.
„Susanne, ég hef það á til-
finningunni, að þú viljir af ein-
hverjum ástæðum losna við
mig . . .“ Hann þorði ekki að
hætta sér lengra, en sá, að djúp-
ur roði litaði kinnar hennar. Að-
ur en hann vissi af voru hand-
leggir hennar komnir utan um
liáls hans, og hún þrýsti vanga
sinn að kinn hans.
„Vondi, vondi strákur. Að' þú
skulir segja þetta, þú sem veizt,
að ég er aldrei hamingjusöm
nema þegar við erum saman“.
Laus lokkur úr hinu fallega hári
hennar féll niður á kinn hans.
Hann lokaði hryggur augunum.
Og á þessu andartaki fæddist
hræðileg ákvörðun í höfði hans
. . . Hann vissi, að hann gæti
aldrei sleppt henni til einhvers
annars.
„Allt í lagi“, sagði hann með
uppgerðar gázka, „ég tek mér
frí á fimmtudaginn. Eg ætla að
spyrja Bill Matthews, hvort
hann nenni að spila golf við
mig“.
Nigel Fraser stakk lyklinum
hægt í skrána. Þegar hann lædd-
ist varlega í gegnum anddyrið',
kom hann auga á kollóttan
hatt og gullsleginn staf, sem
lágu á borðinu. Hann brosti
grimmdarlega. Innan úr bún-
ingsherbergi konu hans heyrð-
ust raddir. Hann varð utan við
sig af reiði, fingur hans læstust
utan um skammbyssuna í
jakkavasanum um leið og hann
stökk áfram í blindu æði .. .
Op frá Susanne fékk hann til
að staðnæmast. Hann stóð inn-
an við dyrnar og einblíndi á
ókunna manninn. Hann var lít-
ill vexti, feitur og sköllóttur.
Hinar mörgu hökur hans voru
næsturn huldar af h\össu geit-
hafursskeggi.
Nigel snéri sér að konu sinni,
sem sat við þvottskálina og var
með handklæð'i vafið yfir höfuð-
ið. An þess að undrast hinn ein-
kennilega búning hennar, hvæsti
hann á milli tannanna: „Nú, svo
það er þessi maður, sem hefur
eyðilagt þig?“
„Evðilagt!" hrópaði sá feiti
með hárri mjórödd. „Þér segið
að ég hafi eyðilagt ... o, mon-
sieur . .. inadame er alltaf glöð
yfir að hitta mig ... Je suis
HEIMILISRITIÐ
39