Heimilisritið - 01.12.1951, Blaðsíða 13

þá fara fram hjá. Þeir voru með'
ljósker, og’ ég þekkti Crotch
gamla og Boormans-bræðurna.
Eg veit ekki, nema bezt sé fvrir
þig að laumast út núna og fara
áleiðis til Cansiron. Þú mundir
komast á s\rig við þá með því
móti og ná til Ivent. Það fer lest
til London frá Tunbridge Wells
klukkan tíu í kvöld“.
„Það væri ágætt fyrir mig, en
ég á ekki fyrir fargjaldinu“.
Hún fór að einni eldhússkúff-
unni. „Hér eru sjö shillingar. Það
er nóg í fargjaldið og dálítið
meira“.
Hann gat ekkert sagt fyrst, en
svo sagði hann:
„Eg veit ekki, hvernig ég get
þakkað þér“.
„Og þú þarft ekkert að þakka
mér. Ég geri þetta vegna
Tomma. Eg veit, hve honum
hefur alltaf verið umhugað um
þig“;
„Ég vona, að þú komist ekki
í neina klípu út af þessu“, sagði
hann.
„Það er ekki mikil hætta á
því. Það eru engar líkur til, að
neinn komist á snoðir um, að þú
liafir verið hérna, og ég vil held-
ur, að þú sért farinn, þegar
Tommi kemur heim, því að
vel getur verið', að hann komi
með einhvern kunningja sinn, og
það gæti orðið til vandræða.
Það er ekki svo að skilja, að
ég hafi ekki samvizku af að
hjálpa þér til að sleppa undan
lögunum, en að skjóta á skógar-
vörð er ekki sama og að skjóta
á vanalegan mann, eins og við
vitum, og kannske það hafi ekki
orðið honum að verulegu tjóni,
svo að' ég hugsa ekki meira um
þetta“.
Ilún opnaði dyrnar fyrir
hann, en á þröskuldinum námu
þau bæði staðar, því að aftur
heyrðist fótatak nálgast langt
að sunnan.
„Kannske þetta sé Tommi“,
sagði hún.
„Það eru fleiri en einn á ferð-
inni, og ég heyri mannamál“.
„Það er bezt fyrir þig, að fara
inn aftur. Bíddu, þangað til þeir
eru komnir fram hjá. Við sjáum,
hvað setur“.
HANN YPPTI öxlum með'
ólund og fór aftur inn í litla ryk-
uga skúrinn, sem honum var
orðið meinilla við, og hún læsti
dyrunum á eftir honum.
Fótatakið kom nær. Þeir, sem
nú komu, fóru hægar og voru
þungstígari. Andartak hélt Pét-
ur, að þeir ætluðu að fara fram
hjá eins og hinir, en það, sem
dró úr fótatakinu, var grasflöt-
in fyrir framan dyrnar. I næstu
andrá var drepið á dyr. Ekki
mundi það þá vera Tommi.
Pétur skalf af ugg' og kvíða.
DESEMBER, 1951
11