Heimilisritið - 01.12.1951, Blaðsíða 54

vaknað hjá Crosby í garð ráðs-
konunnar um leið og hann kom,
og hann hafði með athygli vak-
að yfir hverri hreyfingu hennar
síðan, líkt og ránfugl yfir bráð.
Það var hans verkefni að sjá
um, að erfðaskráin yrði opnuð
og lesin og eignirnar afhentar
tilnefndum erfingja. Ýms atvik
höfðu aukið á tortryggni hans,
og með sjálfum sér hafði hann
sett Mammy í samband við pen-
ingaskápinn, sem hafði verið
opnaður, og innsiglin, sem höfðu
verið rofin og lokað aftur. Samt
sem áður vakti exm meiri undr-
un hans hin augljósa geðshrær-
ing, sem hún komst í, er mynd-
in af hinum látna húsbónda
hennar féll niður. Hvaða vit-
neskja var falin á bak við þenn-
an harðlega svip? Hvernig gæti
hún vænzt þess að hagnast á
erfðaskránni? Hann vissi, að
hún var ekki nefnd þar á nafn.
Honum var einnig kunnugt um,
að Cyrus West hafði fyrir dauða
sinn ánafnað henni álitlegri fjár-
hæð sem lífeyri. Hún gat farið
til ættingja sinna ef hún óskaði
þess, en samt sem áður hafði
hún dvalið hér áfram, af eins-
konar ást, reyndar mjög ein-
einkennilegri. Setjum sem svo,
að hún hafi breytt erfðaskránni.
Hvernig gæti henni komið til
hugar, að hún kæmist upp með
slíkt, þar sem hann hafði af-
rit af erfðaskránni? Crosby var
svo upptekinn af þessum hug-
leiðingum, að hann var ekki eins
næmur fyrir geðhrifum og ann-
ars hefði verið. Var Mammv
eins bundin skugga fyrrverandi
húsbónda síns og útlit var fyr-
ir, eða var hún framúrskarandi
leikari?
Crosby vék til hliðar þessum
hugsunum og gaf sig nú allan
að því að rannsaka andlit erf-
ingjanna. Hann gat ekki fengið
betra tækifæri. Susan bar öll
merki ofsahræðslu, og eins og
ávallt leitaði hún nú að hand-
legg til að halla sér að, sterk-
um handlegg. Þótt hún sæti hjá
Cicily Young, þá hljóp hún til
Charlie Wilder og bað hann á-
sjár. Tilraunir hans til að róa
gömlu konuna urðu til þess, að
Crosby gat ekki áttað sig á,
hvemig honum hefði orðið við.
Cicily virtist róleg og var jafn-
vel skemmt af hræðslu Susan.
Paul Jones hafði stokkið að
Annabelle og hélt nú um hönd
hennar, en Crosby gat ekki átt-
að sig á hvort það var til að
vernda hana eða af hræðslu. En
hár hans var úfið og stór hár-
lokkur féll fram á nef hans, og
hin þunglamalegu hornspangar-
gleraugu gáfu honum svip, sem
var allt annað en svipur vernd-
arahs.
Aftur á móti var svipur Harry
52
HEIMILISRITIÐ