Heimilisritið - 01.12.1951, Blaðsíða 40

um studdi hún að augunum —
sannkölluð sorgarmynd, eins og
hann hafði eitt sinn séð í kín-
verskum harmleik.
Gamanleikarinn Moyne gelck
óþolinmóður fram og aftur um
þilfarið, þegar Denham kom um
borð. Það var óheillavænlegur
glampi í augum Moyne, sem
liann komst ekki hjá að taka
eftir.
„Jæja, svo það varð ekkert
úr Gula blóminu við' krókódíla-
ána“, leyfði liann sér að láta get-
ið, þegar skipið var lagt frá. At-
burðurinn úti fyrir bankanum
iiafði ekki farið framhjá sjón-
auka hans. Denham hóstaði
vandræðalega.
„Kínverjinn var allt of óá-
reiðanlegur“, svaraði hann.
„Hann drekkur samshu í stór-
um stíl til að lækna tannpínu
— þar af leiðir: ekkert hægt að
gera!“
Moyne var þegjandalegur og
gramur, af því hann hafði verið
kallaður um borð í miðjum mat-
ai-tíma. Hann hallaði sér lengi
út yfir borðstokkinn, áður en
hann tók aftur til máls: „Ryan,
þjónninn í veitingasalnum, sagði
mér talsvert í gærkvöld, eftir að
þú varst farinn. Hann þekkir
Willy Moon og litlu dóttur hans
mæta vel“.
„Vesalings litla, gula blóm“,
sagði Denharn hálfhvíslandi.
Moyne gretti sig.
„Ryan sagði, að Moon og
dóttir lians hefðu búíð til bezta
skopleik, sem nokkru sinni hef-
ur verið' leikinn“, sagði hann
blátt áfram.
Denliam starði til lands.
„Hvaða skopleikur var það?“
spurði hann án þess að líta upp.
Irinn vætti varirnar og það
lék um þær meinfýsið bros.
„Það er leikur í fjórum þátt-
um. Fyrsti þáttur byrjar á, að
Kínverjinn hýðir litlu dóttur
sína, jafnskjótt og góðhjartaður
herramaður birtist í nágrenninu.
í öð'rum þætti kemur góðhjart-
aði herramaðurinn fram ásamt
dótturinni, annað hvort í garð-
inum eða við bátaskúrinn. Þar
niður frá er legustóll til reiðu“.
Denham roðnaði mjög. „Haltu
bara áfram“, sagði hann, „ég er
ekkert nema eyru“.
„Jæja“, hélt Moyne áfram
með ertandi kurteisi, „í þriðja
þætti liggur góð'hjartaði herra-
maðurinn örvita af reiði og
rammlega bundinn á höndum og
fótum í legustólnum og bíður
eftir gamla krókódílnum, sem
talinn er halda sig í feninu í
nágrenninu".
„Og Wing Moon?“ spurði
Denham í beiskum tón. „Stend-
ur hún við stólinn með hníf til
að frelsa góða manninn úr bönd-
unum?“
38
HEIMILISRITIÐ