Heimilisritið - 01.12.1951, Side 27

„Maðurinn minn var tíu ár-
um eldri en ég. Eg' var full af
æskufjöri og elskaði fegurð og
íburð. IJegar maðurinn minn
gerði eitthvað, sem hann áleit
vera rangt, gekk hann gramur
um gólf. En ég hafði ekki á-
hyggjur af neinu“.
„i\raðurinn minn vildi að ég
hætti að vinna utan heimilisins.
Eg neitaði, af því mér leiddist
heimilisstörfin. Eg vildi eiga
fleiri karlmenn að kunningjum.
Maðurinn minn kvartaði yfir
því, að ég sinnti honum og barn-
inu okkar ekki nóg“.
„Ég var ekki reiðubúin til að
giftast, hvorki andlega né líkam-
lega. Ég var of ung. Reyndar
réðu foreldrar okkar því, að við
giftumst, en þó áttum við engin
sameiginleg áhugamál. Hann
eyddi og sóaði, en vildi ekki
borga reikningana sína. Ég var
sparsöm. Kynferðismál voru
lionum allt, en mér voru þau
næsfum einskis virði. I rauninni
var þetta dauðadæmt r upphafi,.
Ég á erfitt með að færa fram
einhverja einstaka orsök“,
Þessi hreinskilnislegu svör
sýna það átakanlega, að þau af-
hjúpa ekki hina raunverulegu or-
sök hjónaskilnaðanna, Þau sýna
einungis ytrí einkenni þess sjúk-
dóms, sem tærir kjamann í sam-
félagi okkar. X*essi sjúkdómur er
fólginn í þeim skorti, sem er á
undirstöðufræðslu og upplýsing-
um varðandi það, hvað hjóna-
bandið er í raun og veru. Þetta
er árangurinn af þeirri rang-
snúnu mynd, sem æskufólkið
hefur fengið af hjónabandinu,
ásamt því að við veitum enga
fræðslu á raungildi hjónabands-
ins.
Hjónaband er fyrst og fremst
fús vilji til þess að taka á sig
ábyrgð. Astæðurnar, sem þetta
fólk hefur hér á undan gefið fyr-
ir hjónaskilnaði þess, sýna það
svart á hvítu, hversu það er
langt frá því að skilja þann
sannleika.
Og ógæfan er — engin fræðsla.
Hvers vegna hjúskaparbrot?
Hvers vegna ábyrgðarleysi?
Hvers vegna ósamkomulag?
Þetta eru afleiðingar, ekki or-
sakir. Það eru athafnir, sem
leiða einkum af því, að sífellt
er verið að reyna að eyða ósam-
ræminu á milli hjónabands eins
og það er, og hjónabandsins sem
vænzt var eftir. Ef fólk hefði
einungis fengið fræðslu um und-
irstöðuatriði heilbrigðs samlífs
milli karls og konu, væri mikið
unnið. Eða ef fólk fengi Ieið-
beiningar um fjárhagsleg vanda-
mál, sem hjónabandinu eru sam-
fara, yrði minna um hjónaskiln-
aði en nú er,
Hafi hjónin fyrirfram gert sér
Ijósar þær skyldur er þau takast
DESEMBER, 1951
25