Heimilisritið - 01.12.1951, Síða 44

tilefni) .... Ætlazt var til að
setja skyldi kross fyrir aftan
réttasta svarið, til þess að sjá
hversu mörg stig það gæfi, og
svo loks að telja stigin saman.
Sem endurskoðandi hafði
Harrison tileinkað sér hæfileika
til þess að svara ýmsum spurn-
ingum skýrt og skorinort. Hann
sá þegar í stað, að með því að
svara „sjaldan“ myndi hann
ekki vera alveg hreinskilinn, og
því krossaði hann með hálfum
huga við: „Aðeins í sérstöku til-
efni“.
„Hversu oft segirðu henni, að
hún sé falleg? (daglega) ....
(vikulega) .... (mánaðarlega) ....
(árlega) .... (aldrei) ....“
„Hm,“ rumdi í Harrison
Coombs.
Hann var í vafa um, hvort
hann ætti að krossa við „viku-
lega“ eða „mánaðarlega", gerði
sér far um að vera fullkomlega
heiðarlegur og krossaði svo við
„mánaðarlega“. Það gæti að
minnsta kosti verið verra.
Þegar hann að lokum hafði
svarað öllum spurningunum og
krossaði á réttum stöðum á
spurnalistann, var hann ekki al-
veg eins öruggur og þegar hann
byrjaði. Hann taldi saman stig-
in og fletti upp í blaðinu, þar
sem niðurstaðan var gefin.
„Konan þín er — eða ætti að
vera — sérstaklega hamingju-
söm,“ las hann, en gerði sér
þegar ljóst, að þetta var ekki
honum í vil. Stigatala hans var
á milli 18 og 26, og þar af leið-
andi lenti hann í þriðja flokki
með éftirfarandi álitsgjörð:
„Þú ert ekki nýgiftur. Þú ert
ánægður með sjálfan þig og
veitir konunni þinni ekki at-
hygli í daglegu lífi. Þú metur
hana ekki nógsamlega og veitir
henni ekki þá ást, sem hún þrá-
ir. Ef þú breytir ekki til hins
betra, áttu það á hættu, að
hjónabandið, sem þér finnst
eins og sjálfsagður hlutur, leys-
ist skyndilega upp. Hvort sem
þér er það ljóst eða ekki, er
hún þegar orðin leið á þér. Ef
til vill tekst þér þó, með því
að betra þig á vissum sviðum,
að bjarga heimilishamingju
þinni.“
Harrison Coombs þeytti blað-
inu frá sér í reiði. „Vitleysa,“
sagði hann. „Hvers vegna að
gera úlfalda úr mýflugu? Þess-
ar spurnir eiga ekkert skylt við
sálfræði.“
Þegar hann settist inn í vagn-
inn, hafði hann hlakkað til að
koma heim, en nú var hann orð-
inn leiður í skapi. „Tóm vit-
leysa.“ hélt hann áfram. „Laura
skilur mig, og hún veit, að ég:
elska hana.“
Lestin nam staðar og hann
flýtti sér út. Bíllinn beið fyrir
42
HEIMILISRITIÐ