Heimilisritið - 01.12.1951, Síða 61

DÁSAMLEG FRAMHALDSSAGA
Sp.: Halló Eva min. Hvernig er það
með Hcimilisritið — tckur það þýddar
eða frumsamdar smásögur til birtingar?
Og cf svo er — með hvaða skilyrðum
og launagreiðslum?
Mikið er síðasta framhaldssaga dá-
samleg. Það cr óhætt að segja, að hún
átti eins almennum vinsældum að fagna
og Hclgi Hjörvar mcð útvarpssögur
sínar. Ritið á gullmedaliu skilið fyrir
„Evju ástarinnar". — Gróa á Leiti.
Sv.: — Þakka þér fyrir ummælin. —
Annars hcf ég lcsið „Hús leyndardóm-
anna" og vcit, að hún er alveg ótrúlcga
spennandi.
En varðandi smásögur, scm keyptar
eru til birtingar, vcrð ég að vísa til rit-
stjórans. Það er ýmsum vandkvæðum
bundið, að fá hcppilcgar sögur til birt-
ingar. Mig langar líka til þess að scgja
þér frá því, að mér finnst allt of fáir
landar skrifi fyrir lesenduma — þeir
skrifa mcira fyrir sjálfa sig. En ef ein-
hvcr hæfur rithöfundur vill skrifa sös-
ur. scm almenningi þykir vcnilcga
skcmmtilegar, þá mun Heimilisritið á-
reiðanlega birta þær.
HVÍTAR HENDUR
Spurning: Gcturðu gefið mér nokkuð
ráð til að fá hvítar hcndur, Eva mín?
Þú ert svo ráðagóð, og ég hcf svo oft
notið góðs af því, sem þú hefur ráðlagt
öðrum. — Adda.
Svar: Þú getur gcrt hcndur þínar fíla-
bcinshvítar og flauclsmjúkar með ódýr-
um hætti, ef þú nærð þér í sítrónusafa,
agúrkusafa og — það scm crfiðast cr
að ná í — banana og hrærir hann sam-
an við agúrkusafa. Bætir svo nokkrum
dropum af sítrónusafa við og smyrð
þessu mauki á hendurnar. Það scm cft-
ir verður scturðu í fmgravcttlinga, sem
hclzt ciga að vera úr skinni og cins og
tveimur númemm of stórir. Mcð þcssa
fingravcttlinga, cða hanzka réttara sagt,
scfurðu yfir nóttina. — Naglalakk,
cinkum ef það er ljósrautt og matt, cr
cinnig ágætt til þcss að lífga og fcgra
fingurna.
ÞURRT HÁR
Svar til „Kára' — Bcrðu þunna hár-
fciti í hárið á kvöldin og nuddaðu hana
vcl inn í hársvörðinn. Þvoðu hárið ckki
mjög oft upp úr stcrkum sápuvötnum.
Það cr engin hætta á því að hárið rotni
fremur en annars, þótt þú bcrir feiti
í það. Gakktu mcð höfuðfat, cf mikil
óhreinindi vilja safnast í hárið. — Skrift-
in cr sæmileg, en barnalcg ennþá.
RASAÐU EKKI UM RÁÐ FRAM
,,A tján ára“ svarað: — Þcgar ég hcf
ráðlagt ungum stúlkum að rasa ckki
um ráð fram, þá er það auðvitað venju-
lcga af því, að ég tcl æskilcgt að æsku-
fólkið líti svolítið í kringum sig, áður
en það tckur hið örlagaríka skrcf að
binda sig ævilangt. — Og nú hefur
þú lent á fráskildum barnakarli, sem er
DESEMBER, 1951
59