Heimilisritið - 01.12.1951, Qupperneq 74

Eyja ástarinnar
Heillandi róman eftir JUANITA SAVAGE. — Niðurlag
„Það líkist skipsflautu. Og ljósið
þarna hlýtur að vera ljóskastari!“ sagði
Hilary og rcikaði að dyrunum. „Já, það
er það líka,“ stundi hann, og gleymdi
alveg ástandi sínu og hratt upp hurð-
inni. „Þetta cr leitarljós frá skipi úti á
lóninu. Sjáðu, svörtu fjandarnir flýja æð-
isgengnir. Joan, við crum frelsuð, við
erum frelsuð. Þetta hlýtur að vera fall-
byssubátur."
Hilary hafði gleymt því í geðshrær-
ingu sinni, að kastljósið skein beint á
hann sjálfan. Byssukúla hvein fáa senti-
metra frá vanga hans og minnti hann
á, að þau voru enn ekki úr allri hættu.
Þau fóru í snatri í skjól bak við sand-
pokana. Joan var hálfblinduð af hinu
skæra ljósi, en samt virtist henni ljós-
klæddur maður fara fyrir húshornið.
Hún skaut á sama augnabliki, og þótt-
ist sannfærð um að skotið hcfði hitt,
því maðurinn, eða hvað sem þetta var,
virtist falla. I sama bili heyrðist stuna
frá Hilary og hann féll.
Hún vissi ckki, hvort kúla hefði hæft
hann, eða hvort hann hefði fallið í yfir-
lið af völdum þejrra sára, er hann hefði
hlotið áður og blóðmissi, en hún lét
ckki hugfallast. Hún hcyrði rödd How-
es einhversstaðar í námunda og tæmdi
skammbyssuna í áttina, sem rödd hans
kom úr. Síðan kastaði hún hinu skot-
færalausa vopni frá sér og dró Hilary
með sér inn í húsið. Rena, sem hafði
kropið í skjól úti í horni, skreið nú
til hcnnar volandi og kveinandi af ang-
ist, en hún hafði þó það mikla stjórn
á sér, að hún gat hjálpað Joan til að
lyfta Hilary upp á legubekkinn og sótt
konjak handa honum,
„Vertu hjá honum Rena,“ hrópaði
Joan og tók skammbyssu Hilarys. ,,Ég
verð að halda vörð, því að ef þeir gcra
áhlaup á húsið nú, er úti um okkur.“
Joan skreið út á svalirnar. Hún hugs-
aði um það citt, að ef Doyle og Howes
gerðu áhlaup á húsið nú, yrði hún að
skjóta Hilary og sjálfa sig. Sér til hug-
arhægðar og undrunar uppgötvaði hún,
að svæðið kringum húsið var atitt, að
undanteknum nokkrum líkum, sem
72
HEIMILISRITIÐ