Heimilisritið - 01.12.1951, Blaðsíða 75

lágu þar á víð og drcif. Hrópin og
stríðsskarkalinn dó út í fjarska. Lcitar-
ljósin beindust í ýmsar áttir, og í skímu
þcirra sá hún tvo mótorbáta, fullskip-
aða vopnuðum hermönnum, nálgast
ströndina. Himininn boðaði komu dags-
ins. Stjörnurnar voru horfnar fyrir birtu
hans.
Þegar Joan kom aftur inn í stofuna,
sá hún sér til ósegjanlcgrar hugarhægð-
ar, að Hilary var kominn til mcðvit-
undar aftur. En hún þorði ckki að vera
hjá honum. Hún var hrædd um, að
þcssi ábcrandi kyrrð úti, væri aðcins
hcrbragð, og hún þorði því ekki annað
en fara aftur út á svalir og vcra á verði.
I sama mund og bátarnir lögðu að
bryggjunni, kom sólin upp, og fáum
mínútum seinna komu tveir flokkar
brezkra sjóliða mcð alvæpni, og undir
stjórn tvcggja liðsforingja, upp frá
ströndinni að húsinu.
„Hilary, við erum frelsuð!“ hrópaði
Joan og stökk á fætur. Hún hljóp í móti
sjóliðunutn, sem stönzuðu eftir skipun
liðsforingjanna.
„Góðan dag, Sir,“ heilsaði grannur,
sólbrcnndur og spengilegur' liðsforingi
um þrímgt. „Ég vona að við komum
nógu sncmma. Hvað cr þctta! Þér cruð
kona! Þér cruð þó ckki ungfrú Alli-
son?“
„Jú, jú, rétt cr það,“ svaraði Joan.
„Hvcrnig gat yður dottið það í hug?“
„Við náðum í loftskeyti frá „Frisco
Bclle“, strax cftir ofviðrið mikla. Þcir
báðu um aðstoð, og við fórum henni
til hjálpar,“ sagði liðsforinginn. „Hún
hafði orðið fyrir vélarbilun, misst akker-
in og rekið á grynningar, cn okkur
hcppnaðist að ná henni á flot, og véla-
mönnum okkar tókst að gera við vél-
ina. Vandeering sagði okkur, að þér og
Hilary Sterling frá Muava, hefðu horf-
ið mcð vélbát. Við álitum að bátuiinn
hcfði farizt í ofviðrinu, en stcfndum
samt skipi okkar hingað, ef skc kynni
að ykkur hefði tckizt að ná til Muava.
Það lítur út fyrir að við höfum komið
mátulega til að forða ykkur frá að vcra
brytjuð niður af eyjarskcggjum. Hvað
cr um að vera?“
„Ættflokkur frá innri hluta eyjar-
innar réðist á okkur undir forustu
tveggja hvítra manna, glæpamanna að
nafni Doyle og Howes, og Hilary
Sterling særðist," flýtti Joan sér að svara.
,,Ó, gerið svo vcl að hjálpa honum scm
fyrst. Ég er hrædd um að hann sé al-
varlcga særður."
Hún flýtti sér aftur ínn í húsið á-
samt liðsforingjanum og öðrum eldri,
scm var skipslæknirinn. Er þau komu
inn, var Hilarys að brölta á fætur með
hjálp Rcnu.
„Hvað — hvcr cr það?“ spurði Hil-
ary utan við sig.
„Strong liðsforingi og Walker skips-
læknir á fallbyssubátnum „Dauntless“,“
svaraði eldri liðsforinginn. „Það er víst
bczt að ég líti á yður, Sterling. Strong
liðsforingi, viljið þér gcra svo vcl að
biðja einhvcrn sjóliðanna að sækja
sáraumbúðir mínar? Nú, við skulum
sjá,“ hélt hann áfram um lcið og hann
tók umbúðirnar af og rannsakaði sár
Sterlings. „Þctta cr víst ckki cins slæmt
og útlit cr fyrir. Eftir því sem ég fæ
séð, hcfur kúlan ckki sncrt lungað, cn
þér hafið misst allmikið blóð.“ Hann
leit spyrjandi á Joan og vcitti því at-
hygli að hún var náföl. „Hvað er að
DESEMBER, 1951
73