Heimilisritið - 01.12.1951, Síða 76

yður, ungfrú? Þér hafið víst ckki orð-
ið fyrir neinu mciðsli?"
„Nci, alls ckki. Mér Iíður ágætlcga,"
svaraði hún og skjögraði aftur á bak.
Hún fálmaði eftir stól, en hneig svo
niður á gólfið.
Þegar hún litlu síðar kom til mcð-
vitundar aftur, lá hún á gólfinu mcð
andlitið rennvott af vatni.
„Það er liðið hjá, hún jafnar sig sjálf,“
sagði læknirinn rólcga. „Það er senni-
lcga aflciðing af þreytu og gcðshrær-
ingu. Það er bezt að stúlkan þarna
hjálpi hcnni í rúmið.“
Smám saman söfnuðust fyrir fram-
an húsið hópar af þeirn innfæddu, scm
cnn voru uppistandandi eftir hinn blóð-
uga bardaga, og störðu á hrczku sjó-
liðana með hrifningu og af lotningu.
Þegar Hilary hafði skýrt liðsforingjun-
um frá því, sem hann taldi nauðsynlegt,
scndi hann boð cftir höfðingjanum.
Hann kom að vörmu spori og hafði
meðfcrðis gjöf, sem hann færði Sterling
og var mjög hreykinn yfir. Það var
höfuð svarta Doyles. Hann sagði með
nokkru yfirlæti frá því, að fnimskóga-
mennirnir hefðu flúið aftur inn í skóg-
inn og haft Howcs með sér, sem hefði
virzt mjög særður.
„Það lítur út fyrir að bardaginn sé
búinn, án okkar tilverknaðar," sagði
skipstjóri fallbyssubátsins, sem nú var
kominn í land. „Þá er sjálfsagt ekkert
annað fyrir okkur áð gera, en að reyna
að koma ró á aftur. Þessi Kellock How-
es er varla svo hættulegur, að það sé
ómaksins vert að scnda hcrflokk til þess
að reyna að handsama hann. Það er
alltaf hætta á að nokkrir menn scti
farizt við slík fyrirtæki, og þá væri
handtaka Howcs of dýru vcrði keypt.
Við getum skotið nokkrum fallbyssu-
kúlum umhverfis þorp hinna innfæddu.
Það hefur vissa siðferðilega þýðingu,
og svo getum við legið hér á lóninu í
nokkra daga, til frekara öryggis. Oskið
þér að koma með okkur, Stcrling, á-
samt ungfrú Allison, eða ætlið þér að
verða hér áfram?“
,,Ég vcrð hér,“ svaraði Hilary. „Hætt-
an er liðin hjá, þar sem svarti Doyle
er dauður. Annars cr ungfrú Allison
nú konan mín. Það gifti okkur innfædd-
ur prestur, stuttu eftir að við komum
hingað."
„Ég óska yður til hamingju, Ster-
ling,“ sagði skipstjórinn. „Eftir því sem
ég hcf heyrt um stúlkuna, eruð þér
öfundsverður. Ég skal strax senda
skeyti til „Frisco Belle“, um að ykkur
líði báðum- vel.“
„Kærar þakkir, skipstjóri," sagði Hil-
ary. „Ég veit ekki, hvort ég rná biðja
yður um cnn einn greiða. Er það ekki
rétt hjá mér, að skipstjórar á enskum
herskipum megi gifta?“
„Jú, það er alvcg rétt, en ég hef
reyndar aldrci haft tækifæri til að fram-
kvæma ncitt slíkt til þessa."
„Þá vildi ég gjarnan mcga heim-
sækja yður á morgun, skipstjóri. Við
Joan álíttim að vísu vígslu hinna inn-
fæddu bindandi fyrir okkur, en við
viljum samt gjarnan vera gefin saman
að enskum sið. Viljið þér gifta okkur
um borð í „Dauntless", á morgun?“
„Með mestu ánægju," sagði skipstjór-
inn brosandi. „Og má ég hafa þá á-
nægju að halda brúðkaupsveizluna, ef
þér og frú yðar viljið gera ntér þann
heiður að vera gestir mínir?“
74
HEIMILISRITIÐ