Heimilisritið - 01.12.1951, Blaðsíða 77

„Fyrirtak!" hrópaði Hilary og stóð á
fætur mcð mestu crfiðismunum. „Af-
sakið mig augnablik, ég ætla að segja
Joan frá þessu.“
Hann gckk inn í herbergi Joan og
fann hana sitjandi uppi í rúminu. Hún
var alveg búin að ná sér eftir svirna-
kastið, cn var dálítið crgileg við sjálfa
sig yfir ómyndarskap sínum.
„Mér líður miklu betur, en ég hef
blátt áfram ekki hugrekki til að láta
sjóliðana og liðsforingjana sjá mig í
þessum búningi,“ sagði hún. „Ég gæti
kannskc bcrt mig upp í það, cf þú gætir
látið mig fá hrein föt. Hvað cr annars
að frétta?“
„Heilmikið,” svaraði Hilary. „En
það þýðingarmcsta er, að við vcrðum
gcfin saman eftir öllum venjulegum
reglum um borð í „Dauntlcss" á morg-
un,“ svaraði Hilary'.
„Gefin saman!“ endurtók Joan og
roðnaði. „En að hugsa sér, Hilarv, að
ég skuli balda brúðkaup í hvítum karl-
mannsfötum! því hcfði ég aldrei trúað
um Joan Allison!"
EXDIlí
ÚR LILJU
Finn ég allt að mannvit manna
mæðist þegar um skal ræða
máttinn þinn, inn mildi drottinn,
meiri er hann en gjörvallt annað.
Sé þér dýrð með sannri prýði,
sunginn heiður af öllum tungum
eilíflega með sigri og sælu,
sæmd og vald þitt minnkist aldrei.
Eysteinn Ásgrímsson.
DESEMBER, 1951
75