Heimilisritið - 01.02.1957, Blaðsíða 49

AUGU
■ ■ ■
m m m m
NÓTTIN HEFUR
W.1
V
SÖNN SAGA FTÁ KENYEU
GAMLA frú Eriksen var svo nið-
ursokkinn í handavinnu sína, að
hún veitti innfædda manninum
enga athygli, fyrr en hann hóstaði
lágt, fast við stólinn hennar.
Þá leit hún upp frá prjónunum
sínum. Fyrir framan hana stóð
Mwangi, innfæddi ráðsmaðurinn á
búgarðinum, með langan og odd-
mjóan hníf í annarri hendi.
Var vopnið mjög blaðbreitt,
bitureggjað feiknlega sem sverð
og gljáfægt.
Gamla konan hleypti brúnum og
svipur hennar varð íhugull. Hvern-
ig hafði Mwangi eiginlega komizt
inn í stofuna? Hún hafði þó læst
hurðinni á eftir sér. Og svona
hljóðlega, að hún hafði ekkert
heyrt. Hann hlaut að hafa læðzt.
En, hvers vegna?
„Vantar þig eitthvað sérstakt,
Mwangi?“ spurði hún loks og hálf-
óróleg.
„Nei, Mensab.“
„Jæja, farðu þá út. — undir
eins. . . .“
Og gamla konan laut niður yf-
ir prjónana sína, annars hugar.
Hendur hennar titruðu og hún
lagði við hlustirnar, en innfæddi
maðurinn fór ekki út úr stofunni,
heldur stóð hreyfingarlaus í sömu
sporum, fyrir framan hana.
„Heyrðirðu ekki hvað ég var að
segja, Mwangi? Eg sagði þér að
fara héðan út úr stofunni, — und-
ir eins.“
Maðurinn dró a.ndann þungt og
slitrótt heyrði gamla konan í stóln-
um sínum.
„Mensab,“ sagði hann loks,
skjálfraddaður, með erfiðismun-
um. — „Mau-Mau hefur skipað
mér að drepa þig með þessum hníf
hérna.“
Gamla konan kipptist við, er hún
heyrði orð mannsins og sú hönd
HEIMILISRITIÐ
47