Heimilisritið - 01.02.1957, Blaðsíða 54

Eriksen frá Forest-búgarðinum, er
ekki svo?“
Hann benti á einn stólinn: —
„Viljið þér ekki fá yður sæti, frú
Eriksen ?
Hvað er það svo, sem yður ligg-
ur svo mjög á hjarta?“ spurði
hann, þegar gamla konan var sezt.
„Aðan, þegar ég sat og prjón-
aði inni í stofunni minni, kom inn-
fæddi ráðsmaðurinn okkar inn til
mín. Hann var með sveðju í hend-
inni og kvaðst hafa skipun frá
Mau-Mau um að drepa mig.“
„Hvernig komst hann inn í stof-
una? Höfðuð þér ekki læst að yð-
ur?“
„Nei, ég hafði alveg gleymt
því.“
Hann hleypti brúnum: — „Vor-
uð þér vopnuð?“
„Nei, ég hafði gleymt að taka
byssuna út úr skápnum. Eg var
svo önnum kafin við að hjálpa
dóttur minni og tengdasyni við að
búa sig á dansleik í klúbbnum.“
„Dansleik í klúbbnum? Virðist
yður það ekki ófyrirgefanlegt
kæruleysi núna á þessum viðsjár-
verðu tímum? Þér vitið, að gam-
alt fólk má ekki vera skilið eitt
eftir, þegar dimmt er orðið á
kvöldin.“
„Gamalt fólk? Ungi maður, ég
er aðeins 68 ára.“
„Eg meina eldra fólk,“ sagði
lögregluforinginn og fór hjá sér.
„Að minnsta kosti hefði dóttir yð-
ar og tengdasonur átt að sjá um
það, að . . .“
„Hlustið nú á mig,“ sagði hún.
— I síðastliðin tvö ár hafa þau
ekki brugðið sér út af búgarðin-
um í eitt einasta skipti. Vitið þér
hvað það þýðir í raun og veru?
Vitið þér hvað það er, að sitja
kvöld eftir kvöld með skammbyss-
una reiðubúna til skots, hlusta út
í myrkrið og búast á hverri stundu
við lymskulegri árás? Maður þorir
naumast að kveikja á viðtækinu,
því að það veldur hávaða. I tvö ár
hafa þau þannig gæít mín og bú-
garðsins. En í morgun barði ég
loks hnefunum í borðið og sagði
við þau: „Þið eruð ung og þið
verðið að skemmta ykkur ofurlít-
ið. — Nú farið þið á dansleik í
kvöld.“
Þetta er nefnilega síðasta kvöld-
ið, sem þau hafa nokkurn mögu-
leika til slrks. A morgun koma
börnin þeirra tvö heim úr heima-
vistarskólanum og þá verður líka
að gæta þeirra. Það var sjálfri
mér að kenna, að ég skyldi gleyma
byssunni í skápnum og skilja dyrn-
ar eftir ólæstar."
Lögregluforinginn brosti vin-
gjarnlega: „Það var ekki ætlun
mín að særa neinn, frú Eriksen.
Hvað viljið þér svo að við ger-
um?
„Fyrst verð ég að koma Mwangi
52
HEIMILISRITIÐ