Heimilisritið - 01.03.1957, Síða 17

málafræði, og á langri ævi hafði
hann eignast bókasafn, sem upp
á síðkastið rúmaðist varla á hans
eigin heimili. Nú, þegar Mary
var dáin og hann bjó sjálfur í
minnsta herbergi leiguhússins,
voru . blessaðar bækurnar bein-
línis húsviltar.
Spry tipplaði að einni bóka-
hillunni og rýndi nærsýnn á
bókakilina. Sem fyrrverandi
bókavörður hristi hann vonleysis-
lega höfuðið. Ekkert kerfi, engin
regla ... allt milli himins og jarð-
ar, allt frá „Svört fegurð" til „Geo-
metri Eucldis".
„Hve oft á ég að segja, að hér
hafið þér ekkert að gera, hr.
Spry!" sagði frú Thomas reiði-
lega frá opnum dyrunum. „Ung-
.frú Pringle hefur stranglega
bannað, að nokkur hreyfi bæk-
umar. Hún krefst þess meira að
segja að þurrka sjálf af þeim
rykið."
„Synir mínir myndu verða svo
glaðir, ef þeir gætu heimsótt mig
í þetta viðfelldna herbergi," taut-
aði Spry afsakandi.
„Þá sé ég ekki annað ráð en
að þér teljið ungfrú Pringle á að
flytja," svaraði frú Thomas hlut-
tekningarlaust.
Spry tölti aftur inn í sitt litla
herbergi og settist á rúmið. Ann-
arshugar gældi hann við bókina,
sem hann hélt á í höndunum.
Hvernig í ósköpunum átti hann
að koma Pringle út? Ef hún tæki
sig nú til og giftist? Já, en hverj-
um? Abbott? Æ, að fá ungfrú
Pringle og Abbot hnýtt saman,
myndi verða álíka erfitt og pakka
tveim melónum inn í sama papp-
írsblaðið. Hlédræg og óálitleg
eins og þau vom, veittu þau
hvort öðru nákvæmlega jafn litla
athygli og aðrir veittu þeim.
Og þó hafði hann þá undar-
legu tilfinningu, að þau tvö ættu
saman með einhverjum • hætti.
Hugsunin gerði hann ruglaðan,
af því allt annað lá vel raðað
og flokkað í bókavarðarheila hr.
Sprys.
Sem safnari og glæpamála-
fræðingur settist hann nú við að
klippa lögreglu-sakamálaréttar-
fregnir út úr gömlum blöðum með
skærum. En nokkur hluti af scd-
fræðiheila hans fékkst þó enn
við vandamálið: ungfrú Pringle
og Abbott. Honum kom í hug
kvikmynd, sem hann hafði péð
nýlega, þar sem tvær ómerkileg-
ar manneskjur höfðu fundið hvor
aðra og síðan lifað hamingjusöm
alla ævi síðan. Hann lét s!".ærin
síga. Ungfrú Pringle og Abbott
urðu að fá augun upp hvort íyrir
öðru. Því varð hann að koma til
leiðar.
UM KVÖLDIÐ virti hann ungfrú
MARZ, 1957
15