Heimilisritið - 01.03.1957, Side 62

Ronct kipptist við í sæti sínu.
Hún skildi núna, hvað bróðir
hennar hugðist fyrir með tilraun
sinni.
„Rétt áðan," hélt Jim áfram,
komu þrír ykkar hver í sínu lagi
inn á þessa skrifstofu til þess að
hitta mig inni á skurðstofunni.
Sprautan lá fyrir allra augum.
Morðingjanum fannst þeta tilval-
ið tækifæri til að ná henni og
fjarlæga þannig eina sönnunar-
gagnið gegn honum." Hann gekk
að lyfjaskápnum og tók upp
sprautu. „Sjáið þið!"
Hann benti á neðstu hilluna.
Allir í herberginu fylgdu honum
með augunum. Rona horfði einn-
á hann og vissi þó alveg, hvað
hún myndi sjá. Sprautan, sem
Jim hafði látið hana setja vatnið
í, var horfin.
„Þama getið þið séð," sagði
Jim, „hve þessi mistök morð-
ingjans voru alvarleg. Hann gerði
sér ekki grein fyrir því, að þetta
hafði verið lagt upp í hendurnar
á honum og að gildra hafði verið
lögð fyrir hann. Hann gerði ein-
mitt það, sem ég vildi að hann
gerði. A þessu augnabliki er
hann með sprautuna í vasanum
og það verður ekki langt þangað
til hann verður kominn með
handjárn líka."
Oliver stóð nú upp. Hann og
Jim stóðu nú við skápinn og litu
á mennina þrjá fyrir framan þá.
Hugh Ellsworth sat enn á stól
sínum og brosti hæðnislega. Dr.
Broderick var náfölur og var úti
á þekju og fitlaði annarlega við
úrfesti sína. Gregory Venner var
öskugrár í framan. Hann stundi,.
stakk hendinni í vasann og tók.
upp samanvafinn vasaklút. Ör-
snöggt stakk hann handleggnum
að úlnliðunum.
„Ég myndi ekki vera að reyna
nein apakattarlæti í yðar spor-
um með þessa sprautu, Venner."
Rödd Jims var hvöss og hörð.
„Ég er hrædum um að það sé
ekki annað en vatn í þessari
sprautu, sem þér eruð með.
Sprautan, sem dr. Knudsen not-
aði, er á rannsóknarstofunni til
efnagreiningar á innihaldinu, og
þar kemur í ljós, hvort eitur er
í henni. Hún mun reynast mikil-
vægasta sönnunargagnið gegn
yður í réttinum."
Gregory Venner starði ótta-
sleginn og með æðisgengnu
augnaráði á lögreglumanninn.
Vasaklúturinn féll úr hendi hans
og málmhljóð heyrðist er hcmn
datt á gólfið. Sprauta valt út á
gólfið.
Eins og örskot þaut Heath út á
gólfið og tók upp sprautuna.
Hann stóð við stól Venners og
leit á hann. Augnaráðið var ís-
kalt.
60
HEIMILISRITIÐ