Heimilisritið - 01.04.1957, Síða 20

Ævintýralegur flótti
Það er ekki svo sjaldan, sem snarræði
ok skjót hugsun hefur bjargað
mönnum úr vanda.
LJÓSHÆRÐA stúlkan, sem
var í brezku leyniþjónustunni,
lét eins og ekkert væri þegar
þýzki varðmaðurinn nálgaðist
hana. Hún stóð þarna, klædd í
tötra, við nokkrar síldartunnur,
sem megna fýlu lagði af, á
bryggju í hafnarborginni Bor-
deaux í Frakklandi. í einni
þeirra var brezkur flugmaður,
sem var að flýja. Það var þröngt
fyrir hann í tunnunni og honum
leið ekkert vel.
„Hvað ert þú að gera hér?“
spurði varðmaðurinn hranalega.
„Þú lítur ekki út fyrir að vera
fiskistúlka.“ Hann beindi vél-
byssu að henni og glápti á hana.
Hún horfði rólega framan í
hann og svaraði: „Ég þarf að
færa þessar tunnur, og þú ættir
að geta hjálpað, svona stór og
sterkur.“
Þjóðverjinn gekkst upp við
skjallið og lagði frá sér byssuna
og hjálpaði henni að velta tunn-
unum út á bryggjusporðinn. —
Hún var dauðhrædd um að flug-
maðurinn léti eitthvað til sín
heyra á meðan.
„Getum við ekki farið saman
út í kvöld?“ spurði Þjóðverjinn
og þurrkaði um leið svitann af
enninu.
„Jú, hittu mig í Café Fleurs
klukkan átta,“ svaraði hún.
Fulltrúi herraþjóðarinnar spíg-
sporaði í burtu eins og montinn
hani. Hann var búinn að fá
stefnumót með fallegri stúlku,
en hann vissi ekki að þessi
blekking hennar hafði hjálpað
brezkum flugmanni að komast
undan. — Þegar hann kom á
stefnumótið, voru bæði flug-
maðurinn og stúlkan komin ör-
ugglega um borð í fiskibát á
leið til Englands.
Hvað hafa margir bjargazt
með því að beita blekkingunni
18
HEIMILISRITIÐ