Heimilisritið - 01.04.1957, Page 32

Það kom fram við réttarhöld-
in, að þau höfðu elskazt árum
saman og trúlo.fazt, en foreldrar
stúlkunnar voru mótfallin ráða-
hagnum. — Ungu elskendurnir
voru alltaf saman, þegar hann
átti leyfi, og síðasta daginn, sem
hann var í leyfi, hafði hann
sagzt ætla að fremja sjálfsmorð
með gasi, því að hann hefði ekk-
ert til að lifa fyrir, lífið væri
honum tilgangslaust.
Hún hafði sagt að hún gæti
ekki lifað án hans, og þau höfðu
því ákveðið að fremja sjálfsmorð
saman, farið heim til hans,
skrúfað frá gasinu, og ungi her-
maðurinn hafði dáið. Á miða,
sem hann hafði skrifað stóðu
þessi orð: „Okkur finnst þetta
bezta leiðin út úr öllum ógöng-
unum og vandræðunum, sem
við höfum lent í — við gerðum
það, af því að við elskuðum
hvort annað.“
Þessi sorglega frásaga undir-
strikar eitt mikið vandamál, sem
unglingar eiga við að glíma nú
á tímum í þeim löndum, sem
hafa herskyldu. — Þegar ungu
mennirnir eru kvaddir í herinn,
er tíðum höggvið á ástabönd
ungra elskenda, piltur og stúlka
aðskilin á þeim tíma, sem þau
þrá mest að vera saman og yndu
vera saman, ef allt væri með
felldu.
30
Hjartað springur.
ÞETTA vandamál hefur sér-
stök nefnd í Bretlandi rannsak-
að. Það voru rannsakaðir hagir
um það bil 900 unglinga, pilta
og stúlkna á aldrinum 14—17
ára í bæjum og sveitum, og nið-
urstaðan varð sú, að alvarleg
ástatengsl urðu oft til þess að
valda mikilli hjartasorg og
vandræðum stúlkunnar þegar
elskendurnir voru skildir að, er
pilturinn var kvaddur 1 herinn.
Það má bæta þessu við: Það
veldur ekki minni sorg fyrir
piltinn að þurfa að skilja við
unnustu sína, þurfa að búa í her-
búðum, ef til vill fjarri fóstur
jörðinni, og hafa stöðugar á-
hyggjur af því, að ef til vill
kynnist unnusta hans öðrum á
meðan hann er í burtu.
Það er óhjákvæmilegt að hafa
herskyldu á þessum tímum
„kalda stríðsins“, og það mætti
segja, að ungt fólk, sem elskar
hvort annað í raun og veru, gæti
haldið ást sinni með því að skrif-
ast stöðugt á og vera trú hvort
öðru í yissu um það, að endur-
fundir yrðu. En það er ekki
hægt að komast hjá þeirri stað-
reynd, að jafnvel innilegustu
ástabréf eru ekki nema lítil upp-
bót fyrir missi samfundanna og
samverunnar. Aðskilnaður veld-
ur því einnig, að tilfinningar
HEIMILISRITIÐ