Læknablaðið - 01.03.1961, Page 69

LÆKNABLAÐIÐ
37
Á Laugarvatnsfundinum í
sumar impraði einhver fulltrú-
anna á því, að kannske yrði
sumum læknum það tilfinnan-
legt að eiga að leggja fram 10
þúsund kr. í Domus Medica.
Guðmundur Karl Pétursson
brá snöggt við, eins og hann
gerir jafnan, og sagðist vita
það, að norðanmenn væru ekki
þeir aumingjar, að þeir gætu
ekki séð af þessum aurum; hins
vegar gæti hann engu svarað
því, hvað ræfildómur sunnan-
mannanna væri á háu stigi. Ég
held, að við verðum nú að taka
öll í einn streng og sýna, að á-
stæðulaust sé að bregða okkur
um ræfildóm í þessum efnum,
en láta svo norðanmenn um að
standa við sitt, sem ég efast
ekki um, að þeir gera með prýði,
áður en lýkur. Við höfum rætt
um það í stjórninni að senda
einhvern næstu daga með lista
til læknanna í bænum og fá úr
því skorið, hvað þeir vilja og
treysta sér til að gera. Þó væri
æskilegast, að menn sendu svör
sín skriflega til að losa okkur
við þennan kostnað og fyrir-
höfn.
Islenzkir læknar starfa yfir-
leitt mikið, og oft bera þeir svo
lítið úr býtum fyrir störf sín,
að engin önnur stétt í landinu
léti bjóða sér slíkt tímakaup,
sem læknar fá í sinn hlut, e. t. v.
einmitt, þegar þeir leggja hvað
mest í sölurnar. Það fylgir
starfi læknanna, um heim all-
an, að vinna verk sín án tillits
til launa, ef svo ber undir. Ég
býst ekki við, að íslenzku lækn-
arnir séu, eða hafi verið, nein-
ir eftirbátar í þeim efnum. Þeir
eru vfirleitt ekkert sparir á að
fórna sér fyrir starf sitt og
sjúklinga. Ef til vill er það á-
stæðan til þess, að við höfum
trassað okkar eigin félags- og
framfaramál. En það megum
við ekki gera. Samtök stéttanna
eru orðin svo veigamikill þátt-
ur í lífi þjóðanna, að sú stétt,
sem sinnir þeim ekki, dregst
aftur úr og verður að viðundri.
Og það er einmitt það, sem ég
óttast, að við verðum, ef við
stöldrum nú ekki við og athug-
um okkar gang. Við komumst
ekki hjá því að fara að fórna
einhverju fyrir sjálfa okkur.
Það er ekki hægt að halda uppi
merki, sem þjóðin ber virðingu
fyrir og trúir á, nema undir því
gangi menn, sem sýna, að þeir
eigi einhvern annan og meiri
metnað en vera vinnudýr hjá
sjúkrasamlögum og trygging-
um.