Læknablaðið - 01.03.1961, Blaðsíða 72

40
LÆKNABLAÐIÐ
I iii gjaldskrá og kjör
héraðslækna
Fyrsta gjaldskrá hér á landi,
sett þeim mönnum til eftir-
breytni, er fengust við lækn-
ingar, er efalaust sú gjaldskrá,
sem sett var með alþingisdómi
1526, og bartskerum var gert
að fara eftir við lækningu á
sárasóttarsjúklingum. Þar seg-
ir svo:
„Var þad og dæmt á alþínge,
ad barskerar skylldu ei taka
meira kaup á sárasóttarmenn
en hundrad á þeim sem mest
þyrffte. cnn minna á hina og
þó med þui móte ad þeir være
nockru nær. ella græde afftur
med sama kaupe. enn ef ecki
tekst grædslan. gjallde suo
mickid honum sem grædslan
kostar".1)
Hundrað á landsvísu mun
svara til kýrverðs, og hefur
þetta því sennilega jafngilt um
3 til 4 þúsund krónum með nú-
gildandi verðlagi (sbr. verð-
lagsskrá 1960).
Það gerist næst, að árið 1672,
háþrýstingslyfið og kalíum, og
er augljóst, hvert hagræði það
er fyrir viðkomandi sjúklinga
og aukið öryggi, að þeir taki
lyfin eins og fyrir er lagt. Væri
óskandi, að sjúkrasamlögin
tækju að sér að greiða slík lyf
að hálfu, t. d. Centyl með kalí-
umklóríði. Mun það sízt verða
útlátameira fyrir samlögin að
greiða kalíumið á þennan hátt
en í sérstökum töflum, og svo
hefur fordæmi verið gefið í
hinni nýju skrá með Di-Ademil-
K, sem greiðist að hálfu.
Á stöku stað verður vart þess
misræmis í reglunum um
greiðslur, að af tveim sérlyf j um
sömu tegundar er annað greitt
að hálfu, en hitt ekki. Svo er
um Benemid og Uricosid (hvort
tveggja probenecidum), Cyto-
mel og Tertroxin (bæði eru lio-
thyroninum) og Neo-Epinine
og Propynalin (bæði isoprena-
linum). öll þessi lyf virðist
eðlilegt, að samlögin greiði a.
m. k. að hálfu, því að þau eru
með nauðsynlegri lyfjum, þeg-
ar svo ber undir.
--------•-------