Læknablaðið - 01.12.1974, Qupperneq 34

176
LÆKNABLAÐIÐ
TABLE 16
Previous prevalence and incidence studies in high risk zones in Europe and
North-America.
Country Preva- lence year Authors Personally examined Population Total No of cases Preva- lence
N-Ireland 1951 Allison et al.
(1954) + 1,371,700 700 51.0
N-Scotland 1953 Sutherland
(1956) + 231,000 154 66.7
Northumberland 1958 Poskanzer et al.
(1963) + 2,308,400 1,156 50.1
Orkney and Fog & Hyllested
Shetland 1962 (1966) + 40,607 62 152.7
Switzerland 1957 Georgi and Hall
(1960) 5,117,000 2,636 51.5
Holland 1959 Dassel (1960) + 472,000 265 56.1
Halifax
Nova Scotia 1955 Alter et al. (1960) + 198,000 64 32.0
Canada Westlund and
Winnipeg 1951 Kurland (1953) + 353,500
Rochester Percy et al.
Minnesota 1965 (1968) + 33,000 60.0
N-Scotland 1970 Downie et al.
(unpublished) + 439,500 557 127.0
aðrir. Sú spurning kemur einatt upp, hvort
segja eigi sjúklingi, að hann þjáist af þess-
um sjúkdómi. Með auknum köstum eða
vaxandi brottfallseinkennum verður ekki
komist undan að gefa sjúklingi nánari
skýringar, enda eru þær á því stigi æski-
legar.
Veita skal sjúklingunum ákveðna
fræðslu. Rétt er að skýra þeim frá því,
að sjúkdómurinn stafi af bólgublettum í
miðtaugakerfi, sem eigi sér óþekktar
orsakir. En vel má láta að því liggja, sem
nú er talið einna líklegast, að þeim valdi
annað hvort veirur eða ónæmistruflanir.
Rétt er að segja sjúklingum, að einkenni
hafi tilhneigingu til að batna og jafnvel
hverfa alveg. Rétt er að benda á, hversu
sjúkdómurinn er oft góðkynja. En jafn-
hliða þessu er rétt að leggja sjúklingunum
ákveðnar lífsreglur eftir stigi sjúkdóms-
ins. Sjálfsagt er að benda þeim á, að heil-
brigðir lifnaðarhættir auki mótstöðu gegn
sjúkdómnum. Hér er átt við heppilegt
mataræði, eðlilegar hreyfingar, hæfilega
vinnu og eðlilega hvíld. Nauðsynlegt er
að vara sjúklinga við ofþreytu og benda
þeim á að leita aðstoðar, ef þeir lenda í
andlegum erfiðleikum. Einnig verður að
ráðleggja fclki að gæta sín vel í öðrum
veikindum, eins og t. d. kvefi og inflúensu.
Sjúklinga í MS kasti á að leggja inn á
sjúkrahús til meðferðar hjá neurologum.
Þá getur einnig þurft að leggja sjúklinga
inn á sjúkrahús með reglulegu millibili til
endurmats á ástandi þeirra, án þess að
til komi brátt kast. í bráðu kasti gefst á
sjúkrahúsi aðstaða til nægjanlegrar hvíld-
ar og nauðsynlegrar lyfjameðferðar á því
stigi. Þar á síðar að vera hægt að koma
við þjálfun og leggja á ráðin um framhald
hennar eftir því sem við á, og þar gefst
best tækifæri til þess að veita sjúklingum
nauðsynlegar upplýsingar.