Læknablaðið - 15.05.1988, Blaðsíða 32

194
LÆKNABLAÐIÐ
En samferðamenn þínir. Heldurðu að þeir hafi
áður komið til útlanda?
Nei, það held ég ekki. Stúdentarnir 9 auk mín
voru: Stefán Guðnason, Jón Karlsson, Karl Sig.
Jónasson, Sigurður Sigurðsson, Bragi Ólafsson,
Ólafur Einarsson, Gísli Petersen, Þórður
Þórðarson og svo Dungal sá 10., fararstjórinn.
Frostið hélt áfram á heimleiðinni og þurfti aftur
ísbrjót. Á Eyrarsundi fyrir framan Helsingör
þurftum við að bíða meira en hálfan dag eftir
ísbrjót og þá notuðum við tækifærið og gengum
eftir ísnum á land í Helsingör. Þetta var mjög
ævintýraleg ferð fyrir menn á þessum aldri á
krepputímum hér. Við höfðum aldrei haft eins
rúm auraráð og við höfðum í þessari ferð.
Okkur iangar aðeins að lesa fyrir þig úr kvceði
sem ort var 1933 og segirfrá skógarferð
Stúdentafélagsins í Kaupmannahöfn. Kannastu
nokkuð við það?*)
Já, ég kannast við það. Ég held ég hafi sofnað þar
úti og vaknað í helv.... brenninetlum!
Þetta er það sem við vorum að fiska eftir. Við
vorum ekki alveg vissir um hvort þú vildir nokkuð
tala um þetta!
Nújá. En hvaðan hafið þið þetta? Er þetta í
kvæðinu?
Nú skulum við lesa fyrir þig kvæðið og svo langar
okkur að biðja þig að útskýra dálítið í því sem
liggur ekki á lausu:
Fljúg fugl, fljúg yfir Furresjóinn blakka
forsælan ágerist senn.
Sástu’ekki reika þar suður um bakka
svolítið kynlega menn?
Komstu’ekki’í vík þar sem kæna var róin?
Krókótt var mjög hennar braut.
Árarnar rákust í allt nema sjóinn,
útbyrðis ræðarinn hraut.
Fljúg fugl, fljúg yfir Furresjóinn dökkva,
færist að kvöldhúmið dimmt.
Hlýddurðu’ekki’á þar sem einn var að sökkva,
andköf og stunur og krimt?
Bar þig ekki’að þar sem blotnaðir lokkar
boðuðu kaffærðan mann?
Þetta var formaður félagsins okkar.
Fugl, þú munt kannast við hann!
*) Jón Helgason: Fljúg fugl, fljúg, prentaö í kvæðabók hans
útg. Mál og menning 1986. Birt meö leyfi.
Manstu nokkuð hverjir voru þarna með?
Jakob Benediktsson var þarna og ég held að
Sigfús Blöndal hafi verið með. Hann var nú miklu
eldri og gerði ekkert af sér það ég man.
Náttúrlega vorum við með vökvun, en ég man
ekki eftir öðru en ég sofnaði þarna í helv....
brenninetlunum.
Nú skulum við leyfa þér að heyra síðasta erindið:
Fljúg fugl, fljúg yfir Furresjóinn víða,
fallin er nótt yfir jörð.
Fannstu sem skugga í skóginum líða
skjögrandi gemlingahjörð?
Heimsækir djúpanna hélt sér í Mundann,
hælana blýþunga dró.
Læknirinn saup það hann laumaði undan,
lagðist í grasið og dó.
Það mun líklega hafa verið ég.
Þarna sérðu nú innræti okkar að við skyldum
endilega fara að rifja þetta upp!
Eftir að hafa lokið þessari seinni
Kaupmannahafnardvöl þinni gerist þú lœknir á
Akureyri með föður þínum?
Já. Við höfðum saman stofu í Hafnarstræti. Ég
var praktíserandi læknir þar eins og faðir minn.
Við höfðum þó ekki saman sjúklinga heldur var
hvor með sitt. Þetta var 1934 og ég held að það
hafi ekki náð heilu ári.
Eftir það má segja að undirbúningur undir
lífsstarf þitt byrji?
Já. Ég fékk bréf að sunnan þar sem spurt var
hvort ég gæti hugsað mér að taka að mér
anatomiukennsluna upp á það að ég fengi styrk til
að undirbúa mig til þess. Guðmundur
Thoroddsen skrifaði þetta bréf sem var ekki
sérlega glæsilegt. Hann var þá dekan. Ég átti
eiginlega að lifa á loftinu þegar ég tæki við. Hann
sagði eins og ég vissi, að launin væru mjög lítil og
ekki ætlast til að maður hefði praxis. Hins vegar
varð það úr, að ég tók við þessu og hafði þá
hugsað mér að hafa rannsóknarstörf sem
aukagetu.
Þú heldur þá til Þýskalands?
Já. Sjóður Guðmundar Magnússonar og Katrínar
konu hans kostaði nám mitt. Hann var þá svo
burðugur að hann gat um tíma kostað tvo menn
til náms. Við Kristinn Stefánsson vorum samtímis
í framhaldsnámi á rentunum af þessum sjóði.
Hann var stofnaður til þess að mennta tilvonandi
kennara við Læknadeild. Sjóðurinn átti þessar
fínu jarðir, Hrappsey og Arney á Breiðafirði.