Læknablaðið - 15.05.1988, Blaðsíða 59

LÆKNABLAÐIÐ
219
fyrirtækjum meðmæli nema undir eftirliti. Við
ættum að skipta okkur af þessum málum.
Magnús L. sagði, að þegar væru fyrir hendi
embættislæknar til þess að fylgjast með þessari
starfsemi. Ef þessi tillaga yrði samþykkt, yrðu
þessar viðurkenningar kallaðar gæðastimplar.
Skúli G. Johnsen kvað hér um afar tímabært mál
að ræða. í fyrsta lagi væru ákvæði í læknalögum
um það, að fólki sé ekki lofað einhverju, sem ekki
fengist staðist. I öðru lagi væru fyrir hendi aðilar,
sem vildu fá aðstoð og hjálp, og sjálfsagt væri, að
læknar veittu hana. Ólafur Ólafsson, landlæknir,
kvað hér um nokkuð góða tillögu að ræða.
Heilsufarsbylting hefði orðið, en þó væri áfram
sama tíðni á kransæðasjúkdómum og vaxandi
slysatíðni. Hann kvaðst fylgjandi þessari tillögu,
en e.t.v. mætti orða hana betur. Kristján
Eyjólfsson kvað orðið heilsurækt væri vafasamt,
einnig orðalagið »aukin hollusta« og lagði til, að
tillögunni yrði vísað frá. Atli Árnason sagði alla
geta sætt sig við það, að henni yrði vísað til
stjórnar. Sverrir Bergmann kvaðst skilja vel, að
þessi tillaga hefði komið fram, og taldi rétt að
vísa henni til stjórnar. Fyrirbygging sjúkdóma
byggðist á þekkingu á orsök þeirra, og væri þar
margt óþekkt. Heilsuræktarstöðvar hafi ekki
fyrirbyggingu sjúkóma að leiðarljósi, heldur
öflun peninga. Þessa tillögu þyrfti að íhuga betur
og fjalla um í stjórn og e.t.v. efna til málþings um
fyrirbyggingu sjúkóma. Gestur Þorgeirsson kvað
tillöguna þurfa frekari vinnu. Hann benti
sérstaklega á, að til væri íþróttalækningafélag
íslands. Hann kvað nauðsynlegt, að við sæjum til
þess, að starfsemi, svo sem pillusala o.fl., skaði
ekki fólk.
Var samþykkt að vísa tillögunni til stjórnar með
öllum greiddum atkvæðum nema einu.
Tryggvi Ásmundsson hafði framsögu fyrir þriðja
starfshópnum og lagði til, að tillaga nr. 6 frá
L.R., um að aðalfundurinn vari við því
vandræðaástandi, sem skapast hefur í rekstri
sjúkrahúsa undanfarna mánuði með lokun deilda
og samdrætti í rannsóknavinnu, og skori á
stjórnvöld að finna lausn á því og hins vegar
tillaga nr. 7 frá FUL um, að aðalfundurinn bendi
á, að hinar víðtæku sumarlokanir sjúkrahúsdeila
komi sér mjög illa fyrir unglækna í
kandidatsnámi og skori á heilbrigðisráðherra og
stjórn sjúkrahúsa að neyta allra ráða til draga úr
þessum sumarlokunum, yrðu dregnar saman í
eina tillögu:
»Aðalfundur Læknafélags íslands, haldinn í
Reykjavík 21. og 22. sept. 1987, varar við því
hættuástandi, sem skapast hefur á sjúkrahúsum
landsins undanfarnar vikur vegna lokunar
sjúkradeilda og samdráttar í rannsóknavinnu,
skorar á stjórnvöld að finna lausn á þessum
vanda.«
Þessari tillögu fylgdi síðan ný greinargerð.
Sverrir Bergmann spurði, hvort hugsanlegt væri,
að þessar sumarlokanir væru bein stefna
stjórnvalda, en Tryggvi kvað rétt að láta
stjórnvöld njóta vafans um það. Halldór
Halldórsson lýsti yfir ánægju með afgreiðslu
nefndarinnar. Hann vildi hins vegar umræðu um
það ríkjandi álit, að þetta væri læknum að kenna,
þeir ynnu stuttan vinnudag, færu síðan út í bæ að
græða peninga og skildu hjúkrunarfræðinga eftir
með allan vanda sjúklinganna. Þess vegna fáist
ekki hjúkrunarfræðingar til starfa. María
Sigurjónsdóttir, formaður FUL og frummælandi,
kvaðst sammála afgreiðslu nefndarinnar og geta
dregið sína tillögu til baka, ef fundarstjóri óskaði
þess. Guðjón Magnússon kvaðst samþykkur
tillögunni, en vilja prjóna nokkuð við.
Sumarlokanamálið hafi alls ekki verið kannað.
Orsakir þess gætu m.a. verið:
Breytingar á skipulagi vinnu, þar sem nú væru
fleiri hjúkrunarfræðingar í vinnu með færri rúm
hver en fyrir 3 árum, og spurningin væri, hvort
þær nýttu sinn tíma verr. Breyting gæti hafa
orðið á vinnu lækna og þá sérstaklega vinnu
aðstoðarlækna og vinna flust yfir til
hjúkrunarfræðinga. Spítalarnir gætu verið tregir
til að nýta auð rúm, t.d. við dagdeildir. Spurning
væri, hvort raunhæft væri að nota núverandi
normalgildi á störfum hjúkrunarfræðinga. Hér
gæti verið um að ræða venju, þar sem
stjórnendur spítalanna segðu alltaf, að venja væri
að loka á sumrin, svo hægt væri að gera upp
deildirnar.
Hér færu saman ýmsir hagsmunir, launabarátta
starfsmanna og sparnaðarþörf spítalanna.
Föstum fjárlögum ætti að fylgja krafa um, hvað
fengist fyrir peningana. Ef til vill þurfi
heilbrigðisyfirvöld að grípa til harkalegra aðgerða
til að stöðva það, að sjúklingar lægju á göngum
vegna lokunar.
Magni Jónsson kvaðst vilja bæta við einni
hugsanlegri orsök, þar sem um væri að ræða
lengri námstíma hjúkrunarfræðinga og ein leiðin
og sú ódýrasta væri að auka fjölda
hjúkrunarfræðinga fremur en að hækka laun
þeirra. Atli Dagbjartsson benti á, að
sumarlokanir hefðu aukið starfsemi sérfræðinga