Læknablaðið - 15.05.1988, Blaðsíða 58

218
LÆKNABLAÐIÐ
Aðalfundur Læknafélags íslands, haldinn í
Reykjavík 21.-22. september 1987, skorar á
ráðherra heilbrigðis- og tryggingamála að beita
sér fyrir breytingu á lögum um
heilbrigðisþjónustu þannig að möguleikar verði á
mismunandi rekstrarformum heilsugæslu- og
heimilislæknastöðva er starfi samkvæmt
áðurgreindum lögum.
Atli Árnason gerði grein fyrir afgreiðslu annars
starfshóps. Hann hafði fjallað um tillögu nr. 3 frá
L.R., þar sem ályktað er, að aðalfundurinn leggi
til, að læknafélögin komi sér upp
fjölmiðlafulltrúa til að auðvelda samskipti
læknafélaganna við fjölmiðla. Meirihluti
starfshópsins lagði til, að ályktunin hljóðaði
þannig:
»Aðalfundur L.Í., haldinn í Reykjavík 21. og 22.
sept. 1987, leggur til, að félagið velji úr röðum
sínum fjölmiðlafulltrúa í því skyni að auðvelda
samskipti læknastéttar við fjölmiðla. Stjórn L.í.
verði falið að skilgreina nánar verkefnis- og
valdsvið fulltrúans, jafnframt sem stjórnin síðan
velur hann. Fundurinn leggur til, að rétt sé að
reyna þetta til aðalfundar 1989. Ef stjórn L.í.
telur þá, að fyrirkomulag þetta hafi sannað
gagnsemi sína, beri henni að leggja fram tillögu til
lagabreytingar, þar sem þessi fulltrúi sé kosinn á
aðalfundi eins og aðrir embættismenn félagsins.«
Því næst hafði starfshópurinn fjallað um tillögu
nr. 4 frá L.R., þar sem aðalfundur leggur til, að
komið verði á fót staðalnefnd læknafélaganna,
sem geti fjallað um eða veitt viðurkenningu á
sviði heilsuræktar og aukinnar hollustu. Taldi
starfshópurinn á þessari tillögu marga vankanta,
þar sem gæti verið um að ræða gífurlega vinnu og
ábyrgð, og lagði því til, að tillögunni yrði vísað til
stjórnar L.í. til nánari umfjöllunar.
Sigurbjörn Sveinsson tók til máls og sagði, að
ekkert væri athugavert við, að formaður og
framkvæmdastjóri félagsins væru áfram
talsmenn félagsins. Hér væri lögð til einhvers
konar miðstýring á upplýsingaflæði. Tryggvi
Ásmundsson kvaðst sammála Sigurbirni og benti
á, að enginn mundi vilja taka þetta að sér. Magni
Jónsson, formaður L.R., sagði, að enginn efaðist
um frammistöðu formanns eða
framkvæmdastjóra, en hugmyndin væri fyrst og
fremst sú að auðvelda fjölmiðlum aðgang að
upplýsingum. Hér yrði ekki um valdastöðu að
ræða. Þetta þurfi ekki að binda við aðalfund
1989, þar sem alltaf væri hægt að fella niður þetta
embætti. Formaður kvað skrifstofuna nú þegar
undirmannaða og í raun þyrfti starfsmann, sem
sinnti fjölmiðlatengslum ásamt öðrum störfum,
en slíkt þyrfti ekki að ákveða hér og nú. Það
fengist enginn úr röðum lækna til þessa starfs og
e.t.v. væri rétt að vísa þessu máli til stjórnar L.í.
Pétur Lúðvigsson kvað engan vilja taka þetta
starf að sér. Námskeið og erindi hefðu verið
kynnt fjölmiðlum, og hefði starfsmaður á
skrifstofunni getað annast vel þá kynningu. Áliti
á ýmsum málum þyrfti að koma framfæri og gæti
starfsmaður vel séð um það. Hann lagði til, að
þessari tillögu yrði vísað til stjórnar L.í. til frekari
umfjöllunar. Ólafur Mixa spurði, hvort erfitt
hefði verið fyrir fjölmiðla hingað til að ná
tengslum við félögin. Hefði einhver kvartað?
Byggi eitthvað undir? Ætti e.t.v. að stýra
tengslum við fjölmiðla betur? Ætti e.t.v. að
hindra atvik eins og það, sem rætt var á aðalfundi
1986? L.í. hefði verið duglegt að koma sínum
skoðunum á framfæri, en e.t.v. þyrfti til þess
starfsmann, sem hugsanlega mætti tengja
Læknablaðinu.
Skúli G. Johnsen kvað mikilvægt, að
heilbrigðismál fengju góða umfjöllun. Reyna
mætti að fá úttekt á þessu máli hjá
fjölmiðlafyrirtæki. Magni kvað engin atvik frá
fyrri aðalfundi búa á bak við þessa tillögu og
fjölmiðlafulltrúi þyrfti ekki að vera læknir.
Högni Óskarsson sagði, að tillögunni ætti að vísa
skilyrðislaust til stjórnar, og var það samykkt
með öllum greiddum atkvæðum.
Var þá fjórða tillagan tekin til umæðu, og kvaddi
Magnús L. Stefánsson sér hljóðs og lagði til, að
henni yrði vísað til stjórnar með þeim
skilaboðum, að hún svæfði málið. Ari
Jóhannesson lagði til frávísun þar sem hér væri
um vont mál að ræða. Hann spurði, hvort hér
væri verið að ræða um heilsuræktarstöðvar eða
hollustufæðusala. Tillagan væri vonlaus í
framkvæmd og kallaði á eftirlit. Embættislæknar
eigi að fylgast með þessari starfsemi. Hins vegar
snerti tillagan mikilvægt mál, þar sem vaxandi
áhersla væri á heilsurækt, og við yrðum að taka
þátt í þeirri starfsemi, en þetta væri ekki rétta
leiðin. Frekar ættum við að beita okkur fyrir
könnun á hollustuvenjum íslendinga, bæði væri
það vísindaleg skylda og loks væri þar möguleiki
fyrir lækna til að komst inn í þessi mál. Magni
Jónsson sagði, að það færi fram góð og vond
starfsemi á þessu sviði. Það vantaði lög og
reglugerðir. Erfitt væri að fá ráðgjöf á þessu
sviði. Ekki væri ætlunin að veita vissum