Læknablaðið - 15.04.1990, Síða 49

LÆKNABLAÐIÐ
219
vegna hjartsláttartruflana með hægum
slegilstakti.
A árunum þrentur voru 44 sjúklingar
yngri en 70 ára með heilþykktarhjartadrep
lagðir inn fyrstu fjórar klukkustundimar frá
upphafi einkenna. Segaleysandi meðferð með
streptókínasa fengu þó aðeins sjö þeirra. Einn
þessara lést vegna hjartarofs. Segaleysandi
meðferð með streptókínasa var hafin á FSA
seint á árinu 1984.
Mynd 3 sýnir hjartsláttartruflanir sjúklinga
við komu og síðar í legunni og samband
þeirra við dánartíðni. Alls töldust 103
sjúklingar hafa fengið hjartsláttartrufiun
(62%). Við komu höfðu 66 sjúklingar
hjartsláttartruflun. Af þeim 23 sjúklingum
sem höfðu hjartsláttartruflun við komu, en
ekki síðar í legunni, lést aðeins einn. Af
hinum 80 sem fengu hjartsláttartruflanir síðar í
legunni, létust 24 (30%). Sleglatif, sleglaflökt,
slegilsaukaslög og gáttatif sem komu í legu,
boðuðu verri horfur.
Á mynd 4 má sjá samband fylgikvilla í
legu og dánartíðni. Hjartabilaðir töldust 59
sjúklingar og létust 23 þeirra (39%)
(P<0,001). Af 30 sjúklingum sem töldust hafa
farið í lost, létust 20 (67%) (P< 0,001). Af
103 sjúklingum sem fengu hjartsláttartruflanir
létust 25 (24%) (ekki marktækur munur).
Hjartabilaðir og með hjartsláttartruflanir taldist
41 og létust 19 þeirra (46%)
(P<0,001). Sjúklingar sem voru hjartabilaðir
og höfðu hjartsláttartruflun og fóru í lost
reyndust 24 og af þeim létust 16 (67%)
(P< 0,001). Sjúklingar sem höfðu engan
skráðan fylgikvilla reyndist 61 og létust tveir
þeirra (3%) (P< 0,001).
Framveggsdrep fengu 59 (36%) og létust 11
þeirra (17%) (mynd 5). Drep í undirvegg fékk
61 (37%) og létust 15 þeirra (25%). Minna en
heilþykktardrep fengu 35 (21 %) og létust þrír
þeirra (9%). Afturveggsdrep fengu fjórir og
létust þrír þeirra. Hliðarveggsdrep fengu fimm
og lést enginn þeirra. Hjá tveimur sjúklingum
var ekki hægt að staðsetia hjartadrep, en þeir
lifðu báðir.
Við athugun á áhættuþáttum kom í ljós, að
reykingar voru algengari hjá körlum, en
háþrýstingur, sykursýki og blóðfituhækkun
hjá konum (mynd 6). Upplýsingar vantaði þó
hjá u.þ.b. þriðjungi sjúklinga varðandi blóðfitu
og ættarsögu. Dánarhlutfall reykingamanna
■ Fjöldi sjúklinga
■ Létust í legu
Mynd 5: Afdrif sjúklinga m.t.t. staösetningar
hjartadreps.
(FV: Framveggs-, BV: Bakveggs-,
Flþ: Hlutþykktar-, AV: Afturveggs-, HV: Hliðarveggs).
%
þrýstingur blóöfita
■ Konur
■ Karlar
□ Alls
Mynd 6: Tíöni helstu áhættuþátta kransæöasjúkdóms.
var 16%, sjúklinga með sykursýki 21%,
sjúklinga með háþrýsting 15%, sjúklinga með
jákvæða ættarsögu 12% og sjúklinga með
blóðfituhækkun 21%.
Af 134 sjúklingum sem útskrifuðust voru 43
látnir 1. desember 1987 eða 32%. Eftir útskrift
reyndust 75 sjúklingar (56%) hafa hjartaöng.
Af þeim eru 38 látnir (51%). Þrjátíu og sjö
sjúklingar reyndust ekki hafa hjartaöng og eru
tveir þeirra látnir. Upplýsingar liggja ekki fyrir
um 22 sjúklinga varðandi hjartaöng, en þrír
þeirra voru látnir.
Tafla 1 sýnir útskriftarlyf og samband þeirra
við afdrif sjúklinganna. Helst virðist af
því mega sjá, að sjúklingar sem þurftu á
lyfjameðferð vegna hjartabilunar að halda
vegnaði verr en hinum.
UMRÆÐA
Bráð kransæðastífla er algengur og hættulegur
sjúkdómur. Lyflækningadeildir sem fást við
sjúklinga með þennan sjúkdóm þurfa því
að vera sem best í stakk búnar að takast á