Læknablaðið - 15.06.1998, Side 35

LÆKNABLAÐIÐ 1998; 84
485
Fig. 1. Distribution of the initial HlV-l RNA copy numbers
among the group.
blóðsýna. Blóð var dregið á þriggja til sex
mánaða fresti nema þegar lyfjameðferð var
breytt en þá var sýni mælt fyrir breytingu,
þremur til fjórum vikurn síðar og á þriggja til
fjögurra mánaða fresti eftir það. Meðferð og
lyfjaval var í höndum lækna sjúklinganna.
Áhrif fyrstu meðferðar eða breytingar á með-
ferð voru metin á tímabilinu desember 1995 til
nóvember 1996.
Sjúklingar: Fylgst hefur verið með öllum
HIV sýktum einstaklingum sem sýni hafa bor-
ist frá, frá því rannsóknin hófst til ársloka
1996. Ætla má að sýni hafi borist frá flestum
greindum HIV-1 sýktum einstaklingum á lífi á
rannsóknartímabili, sem smitsjúkdómalæknum
var kunnugt um.
HIV-1 RNA mœlingar: Magn veiru í plasma
var ákvarðað með kjarnsýrumögnun, sem gerð
var með Amplicor HIV Monitor™ prófi frá
Roche (8,9), og voru allar mælingar fram-
kvæmdar á rannsóknastofu Landspítalans í
veirufræði. Dregnir voru 4-5 mL blóðs í glös
sem í er EDTA. Plasma var nauðsynlegt að
skilja frá innan sex klukkustunda frá töku sýnis
og var fryst strax við -70°C þar til mæling var
gerð. RNA var svo einangrað úr plasma sjúk-
linga og umritað í DNA. Eitthundrað fjörutíu
og tveggja basapara röð í gag geni HIV var
mögnuð með hjálp sérhæfðra biotin merktra
þreiflinga (primers). Þekktu magni RNA stað-
als, sem hefur sömu þreiflinga bindistaði og
HIV markið en basaröð (þreifaröð) sem er sér-
stök fyrir staðalinn, var bætt í hvert sýni í upp-
hafi. í prófinu bindast biotin merktir genbútar
HIV sérhæfðum þreifum (probes) sem þekja
brunna 96 holu ELISA bakka. Fimmfaldar
þynningar voru gerðar til greiningar á fjölda
magnaðra afurða (amplicona). Magn merktra
genbúta var síðan ákvarðað með avidin-pipar-
rótar peroxíðasa conjugati og litarhvarfi tengdu
því. Fjöldi RNA eintaka í sýni var reiknaður
með því að bera saman gleypni sýnis í ljósmæli
og þekkts RNA staðals. Neðri greiningarmörk
aðferðarinnar eru 400 RNA eintök í mL
plasma.
Mælingar á fjölda CD4+ frumna: Þær voru
gerðar á rannsóknastofu í ónæmisfræði. CD4+
frumur voru merktar með einstofna mótefnum
gegn CD4 (Leu3a, Becton Dickinson, Moun-
tain View, California) og síðan taldar í flæði-
frumusjá (FACScan, Becton Dickinson).
Niðurstöður
Einkenni hópsins: Fjörutíu og fjórir einstak-
lingar höfðu staðfesta HIV sýkingu. Allir
greindust með HIV smit áður en mælingar hóf-
ust. Þrír einstaklingar, tvær konur og einn karl,
greindust með HIV sýkingu um það leyti sem
rannsókninni var hrundið af stað. Karlar voru
36 (82%) og konur 8 (18%). Sjúklingarnir voru
á aldrinum 22 til 59 ára. Meðalaldur hópsins
var 36,5 ár, karlanna 38 ár og kvennanna 28,5
ár. Fjórir karlanna voru á sextugsaldri en flestir
milli þrítugs og fertugs. Fjöldi CD4+ frumna
hópsins var á bilinu 2-641 frumur/mm1, að
meðaltali 230 frumur/mm3 (normalgildi: 600-
1200 frumur/míkrólítra). Tuttugu og einn af 44
(48%) sjúklingum var ekki á meðferð gegn
HIV en 23 af 44 (52%) voru á meðferð er þeir
komu inn í rannsóknina, níu af 23 tóku einn
bakritahemil en 14 af 23 tvo bakritahemla.
RNA gildi hópsins voru á bilinu < 2,6 logio(400
eintök/mL) til 6,13 logio (1.363.450 eintök/
mL); ineðaltalið var 5,02 log (105.377 eintök/
mL).
Upphafleg RNA gildi: Mynd 1 sýnir nánari
dreifingu RNA gilda við fyrstu mælingu. Rúm-
lega tveir þriðju hlutar sjúklinga reyndust hafa
fleiri en 10.000 veirueintök/mL. Ellefu þeirra
höfðu ekki verið meðhöndlaðir með lyfjum.
Áhrif breytinga á meðferð á veirumagn og
fjölda CD4+ frumna. Myndir 2 og 3 sýna áhrif
fjöllyfjameðferðar á veirumagn og fjölda
CD4+ frumna hjá tveimur sjúklingum. í fyrra
tilfellinu (mynd 2) hafði sjúklingur verið með-
höndlaður ineð lyfjum gegn HIV-1 og þurfti
tvær lyfjabreytingar til að bæla fjölgun veir-
unnar svo að hún mældist ekki í plasma, en í
seinna tilfellinu (mynd 3) hafði sjúklingur ekki
verið á meðferð gegn veirunni en fyrsta breyt-
ing á meðferð hafði í för með sér að veirumagn
varð ómælanlegt.