Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.10.1931, Síða 64

462
Neyðaróp frá Rússlandi.
[Stefnir
dóttir búið saman sem hjón í mörg
ár, og eignast tvö börn. — Málið
komst fyrir dómstólana, en æðsti
dómstóll ríkisins sýknaði þau! —
Eina gildi hjónabandsins í Rúss-
landi er það, að vita, hver á að
bera kostnaðinn, hver á að borga
hinar óþægilegu afleiðingar kyn-
ferðisnautnarinnar. Og þar sem
ríkið er alls ekki fært um, að sjá
fyrir öllum þeim munaðarlausu
börnum, sem fæðast í heiminn,
þá er óhjákvæmilegt, að vísa þeim
á einhvern sem beri að ala önn
fyrir þeim. Vilji barnsmóðirin
gefa upp faðernið, þá verður hún
fyrst og fremst að tilkynna yfir-
völdunum allt, er snertir samfar-
irnar, sanna þær á allan þann
hátt, sem hún framast getur;
verður síðan karlmaðurinn að
koma með gagnsannanir. En eins
og nærri má geta, er þetta enginn
hægðarleikur, því að í rauninni er
ekki hægt að sanna eða afsanna,
hvort samfarir hafi einhvern tíma
átt sér stað. ósvífinn, ágjarn
kvenmaður getur gefið upp hvaða
karlmann, sem hún vill, og veit, að
hefir efni til að borga, sem barns-
föður. Hann á þá að sanna það,
sem í rauninni er ómögulegt að
sanna, að eitthvað hafi elcki átt
sér stað. Og jafnvel, þótt honum
tækist nú að sannfæra dómarann,
sem oftastnær er alveg ómenntað-
ur, um það, að hann sé ekki fað-
ir barnsins, þá gagnar það ekki,
því að hann verður þá líka að
sanna, hver sé barnsfaðirinn. Tak-
ist honum það ekki, þá er hann
talinn eiginmaður konunnar, og
verður að borga brúsann. — Það
er ekki að undra, þótt siðspill-
ingin sé talsverð, með öðru eins
fyrirkomulagi. Siðspillingin er t.
d. á mjög háu stigi meðal embætt-
ismanna ráðstjórnarinnar, því að
þeir neyða þær konur, sem eru í
lægri stöðunum, til samfara við
sig, með því að hóta þeim brott-
rekstri að öðrum kosti. í blöðum
stjórnarinnar (og önnur blöð eru
ekki til í Rússlandi) úir og grúir
af frásögnum um þetta svívirði-
lega athæfi. Það er lítið um það
fengist, þótt það sé refsivert, því
að það er svo erfitt að koma með
sannanir! Ekkja, yfirgefin kona
eða stúlka, sem í ógætni hefir lát-
ið tælast, en þarf að ala önn fyr'
ir börnum sínum og hugsar með
skelfingu um örlög flækingsbarn-
anna á götunum, lætur í örvsent-
ingu sinni undan þessari hótum
Og þannig heldur siðspillingin a'
fram. — Húsnæðisskorturinn geV'
ir einnig sitt til að efla siðleysið*
Oft búa tvær fjölskyldur í e^nU
herbergi. Ef til er ódýrt efni í f°r'