Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.10.1931, Qupperneq 87

Stefnir]
Spámaðurinn Jósep Smith.
485
hafið misst, góði minn, en það
er skylda að láta yður vita það
fyrirfram, hvaða gallar fylgja.
I>ér eruð nú orðinn gamall mað-
ur. Það er ekki nema von, að yð-
ur langi til þess, að geta gengið
á báðum fótum þessi fáu ár, sem
þér eigið eftir að lifa hér. En
í upprisunni lifnar aftur fótur
sá, sem þér misstuð, og þá verð-
ið þér að sitja uppi með þrjá
fætur upp frá því. — Nú verð-
ið þér að velja, góði maður, hvort
þér viljið heldur á yður leggja
fótarmissi um fáein ár, eða vera
vanskapningur í eilífðinni“.
Alvarlegri örðugleikar börðu
að dyrum. Sumir af postulunum
fóru að teija sér trú um, að það
gæti verið nógu gott að vera
spámaður. Ungur maður í hópi
þeirra, Brewster að nafni fór að
fá opinberanir, og tók að rita
eftir fyrirsögn engils, bók, sem
hann kallaði Esrabók. En Smith
sagði: „Brewster hefir sýnt mér
handrit sitt og eg spurði drott-
inn um það. En hann svaraði:
>>Eg er ekki höfundur þessarar
bókar“. Annar postuli, Sidney
Roberts, fékk opinberun um það,
að einn af bræðrunum ætti að
&efa honum gullúr. Þá opinber-
aðist honum það líka, að hann'
«tti tilkall til þess, að heilsa
systrunum í söfnuðinum með því,
sem hann kallaði heilögum kossi.
Spámaðurinn bannfærði hann
umsvifalaust.
Sjálfur hafði spámaðurinn
^engið opinberun eina, sem hann
borði lengi vel ekki að láta neitt
uppskátt um. Það var um fjöl-
kvæni. í hvert skifti sem hann
hitti fallega stúlku hrærðu sér
í brjósti hans svo heitar tilfinn-
ingar og áhrifamiklar, að hann
gat ekki gert sér grein fyrir
þeim með öðru en því, að þær
væru frá himnum. Hann sá það
líka, að biblían sagði skýlaust frá
því, að Ambraham, Jakob, Davíð
og Salómon höfðu lifað sældarlífi 1
hópi fjölda kvenna. Hann sá það
í hendi sér, að þessir heilögu
menn höfðu haft alveg rétt fyrir
sér; það var ekki aðeins leyfilegt
að eiga margar konur, heldur
beinlínis nauðsynlegt til sálu-
hjálpar. En hann var hræddur
um, að hvorki veröldin né Emma
Smith væru nógu þroskaðar til
þess að veita þessum boðskap
viðtöku.
Það tók nú að þykkna alvar-
lega í lofti. Spámaðurinn þótti
vera farinn að verða æði kven-
hollur og útsláttarsamur. Hann
hafði líka ráðist í margvíslega
fjárglæfra og hlutust af því
gjaldþrot fjölda manna. Sú trú
fór að verða almenn í Missourí-
ríkinu, að Mormónskan væri
bölvuð forsmán, sem rífa ætti
upp með rótum. Lög giltu lítið
í frumbyggðunum og menn voru
vanastir því, að taka sér réttinn
sjálfir. Mormónarnir voru víða
gripnir, makaðir í tjöru og velt
í fiðri. Sumir voru myrtir, og
jafnvel brytjaðir niður í hópum.
Mormónarnir sáu, að ríkin Óhio
og Missouri voru ekki annað en
það, sem Egiptaland og Baby-