Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.10.1931, Side 81

Stefnir]
Spámaðurinn Jósep Smith.
479
gefast“. Hann leit í kring um sig,
hvort nokkur væri nærri, féll á
kné og fann þegar, að hann fyllt-
ist einhverjum dularfullum mætti
Fannst honum þétt ský vefjast
um sig á alla vegu. Ljósgeisla
lagði af himnum ofan, og tvær
verur, óumræðilega fagrar birt-
ust í loftinu frammi fyrir hon-
um. Benti önnur þeirra á svein-
inn, og mælti: „Þessi er sonur
minn elskaður". Þegar Jósep náði
sér, spurði hann verurnar himn-
esku að því, 1 hvaða kirkjudeild
hann ætti að ganga, en þær
sögðu, að allar kirkjudeildir
væri spilltar og færu með ranga
lærdóma. Þegar hann svo kom
til sjálfs sín aftur, lá hann á bak-
inu í grasinum og horfði upp í
loftið.
Þegar hann kom heim til sín,
sagði hann fólki sínu frá þessum
tyrirburði. — Síðan sagði hann
Presti einum frá honum, en eng-
inn vildi neitt úr því gera. En
þetta var þó engan veginn í
tyrsta skifti, sem englar birtust
hér á jörðu. Móses, Jósúa og Gi-
deon höfðu séð engla. Hvað var
þá á móti því, að englar gætu
iika birzt Jósep Smith yngra,
árið 1820 í bænum Palmyra, New
York, U. S. A.?
Eftir þessa vitrun gerðist Jó-
sep Smith draumlyndari en áð-
ur og fáskiftnari, en lét þó lítið
á sér bera. En árið 1823 bar svo
við eitt sinn er hann var nýgeng-
inn til náða, að maður kom að
hvílu hans, klæddur skínandi
skikkju. Kvaðst hann vera send-
ur beint frá guði og heita Móró-
ní. Trúði hann Jósep fyrir því,
að skammt fyrir utan bæinn væri
heilög bók grafin í jörðu. Væri
hún öll rituð á gullspjöld, og
væri þar sögð saga frumbyggja
Ameríku. Allt sagði hann að
þetta væri ritað á gersamlega
týndri fornaldartungu, en með
bókinni væru grafnir tveir stein-
ar Úrím og Túmmím, en' þessir
steinar hefðu þá náttúru, að sá
sem bæri þá á brjósti sér, gæti
lesið þessa tungu og skilið hana.
Bætti engillinn því við, að eng-
inn lifandi maður mætti sjá þessa
bók nema Jósep Smith, nema
guð gæfi til þess alveg sérstakt
leyfi. Ef út af því væri brugðið,
skyldi Jósep sjálfan sig fyrir
hitta.
Nokkru síðar fekk hann svo
vitrun um það, hvar bókin væri
fólgin í jörðu. Vildi svo lánlega
til, að það var mjög nærri húsi
föður hans. Tók hann nú að
grafa, og leið ekki á löngu, áð-
ur en hann fann töflurnar í gull-