Stefnir: tímarit um þjóðmál og fleira. - 01.10.1931, Side 90

488
Spámaðurinn Jósep Smith.
['Stefnir
þær báðar og hvorug þeirra er
bundin öðrum manni, þá er það
rétt. Hann drýgir ekki hór, því
að þær eru hans og einkis ann-
ars.
„Og þó að hann gangi að eiga
tíu meyjar með þessum hætti,
þá drýgir hann ekki hór, því að
þær eru honum gefnar og hann
á þær“.
„En ef einhver þeirra hefir
mök við annan mann eftir hjóna-
vígsluna, þá er hún hórsek, því
að hún hefir verið gefin manni
sínum til þess að auka kyn hans
og uppfylla jörðina eins og eg
hefi boðið“.
„Síðar mun eg útlista þetta
betur, en þetta er nóg í bráð.
Sjá eg er alfa og ómega. Amen“.
Daginn eftir kom Jósep Smith
að máli við Hýrum bróður sinn
og kvað sér segja þungt hugur
um það, hvernig Emma mundi
bregðast við þessari opinberun.
Hýrum sagði, að bezt væri fyrir
hann að færa opinberun þessa í
letur, og skyldi hann svo lesa það
fyrir henni og sannfæra hana.
Jósep svaraði: „Þú þekkir ekki
Emmu, eins og eg þekki hana“.
En Hýrum kvað kenningu þessa
vera svo augljósa, að hver heil-
vita manneskja hlyti strax að
sannfærast um, að hún væri beint
af himnum komin. Jósep sagði:
„Fáðu mér þá skriffærin. Það er
bezt að rita boðskapinn og sjá
hvað setur“. Hýrum ætlaði þá að
ná í Úrím og Túmmím, en Jó-
sep kvað það með öllu óþarft,
því hann kynni þessa opinberun
alveg utanbókar. — En þegar
Hýrum kom aftur frá Emmu,
var honum alveg nóg boðið. —
Kvaðst hann aldrei hafa hitt ann-
að eins kvenskass. Þá svaraði Jó-
sep ógn rólega: „Hvað sagði eg
ekki? Eg þekki Emmu Smith
betur en þú“.
En spámaðurinn bar meiri lotn-
ingu fyrir opinberunum frá
himnum en svo, að hann óhlýðn-
aðist þeim. Upp frá þessum degi
kvæntist hann hverri þeirri
stúlku, sem honum leizt vel á.
Átti hann að lokum 28 konur.
Flestar konur í söfnuðinum
skildu kenningu þessa annars
mjög fljótt og vel. Til er saga af
einni þeirra, Lucy Walker að
nafni. Spámaðurinn sá hana og
mælti við hana: „Það er nokk-
uð, sem eg ætla að segja yður.
Guð hefir boðið mér að fá mér
aðra konu, og þér eruð sú kona“.
Þetta kom yfir mig eins og
reiðarslag, segir Lucy Walker.
Hann spurði mig, hvort eg tryði
guði og spámönnunum. Eg svar-
aði því náttúrlega játandi. Þá
fór hann að skýra fyrir mér fjöÞ
kvænisboðorðið. „Biðjið“, sagöi
hann að lokum, „og þér munuð
öðlast skilning á því“. Hann var
fríður maður og föngulegur.
Lucy Walker hafði aldrei seö
jafn höfðinglegan mann. Henni
var ákaflega órótt, en hvert sém
hún leit, var sama óvissumyrkr-
ið. Daginn eftir kom spámaður-
inn aftur. Þegar hann varð
var, að hún var enn á báðum at -
um, sagði hann: „Eg gef yðul