Sagnir - 01.10.1983, Blaðsíða 18

Varðandi það að hvaða marki og í hvaða
tilgangi ætti að kenna aðferðir sagnfræð-
ingsins sagði Gunnar Karlsson:
í framhaldsskólum held ég að vel komi til
greina að taka sagnfræðilegar aðferðir miklu
nánar fyrir. Danska bókin Historie, hvorfor,
hvordan? eftir Ebbe Kiihle, sem við höfum
notað til að kenna inngangsfræði sagnfræði
hér í Háskólanum, er ætluð fyrir mennta-
skóla. Hún er um 90 bls. og ég er ekki viss um
að hún fari nokkurs staðar lengra en ástæða
er til. Hins vegar held ég að það væri ekki
besta lausnin fyrir okkur að koma okkur upp
sérstökum aðferðafræðibókum og stofna til
sérstakra aðferðafræðinámskeiða í fram-
haldsskólunum. Aðferðanámið þarf að ganga
inn í sögunámið, og til þess þurfum við lík-
lega nýtt lestrarefni, til dæmis sögu tímabils
meðhöndlaða á fræðilegan hátt en ekki í
frásögn.
Ástæður þess að ég vil láta kenna aðferð
sagnfræðinga í framhaldsskólum: í fyrsta lagi
tel ég það vera eins þarfan þátt almennrar
menntunar og hvern annan að kynnast
aðferðum fræðigreinar sem er svo mikið um
hönd höfð í þjóðfélagi okkar. Við vitum að
næstum allir þykjast geta staðhæft heilmikið
um söguleg efni, og ég kann ekki annað við-
bragð við því en að kenna sem flestum að
gera það. í öðru lagi er annarlegt að kenna
svo mikið af niðurstöðum sagnfræði eins og
gert er nú í framhaldsskólum - og verður von-
andi gert áfram - án þess að nemendur kynn-
ist því hvernig þessar niðurstöður eru orðnar
til.
Ingi sagði ennfremur að með því að krefj-
ast sjálfstæðra vinnubragða væri ekki
aðeins lögð undirstaða að vísindalegum -
og þar af leiðandi sagnfræðilegum - vinnu-
aðferðum, heldur fengju nemendur með
þessu móti gagnlega almenna þjálfun, sem
nýttist þeim á marga lund.
16