Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Qupperneq 39

Tafla 1. (Dvalaform.)
Hæð (m) Tala teg. Ch H G Th HH Ph+N (%)
1500 10 40.0 60.0
1450 — —
1400 — —
1350 19 36.8 63.2
1300 25 44.0 56.0
1250 27 48.1 51.0
1200 29 48.3 51.6
1150 43 42.0 53.2 4.5
1100 49 43.0 53.0 4.0
1050 55 42.0 54.5 3.5
1000 77 37.7 57.1 5.2
950 79 37.2 58.2 5.1
900 88 35.2 59.1 5.7
850 91 34.1 60.4 5.5
800 93 33.3 60.2 6.5
750 96 33.3 60.4 6.4
700 106 32.1 58.5 8.5 1.0
650 119 27.7 59.0 11.9 1.7
600 118 27.9 59.0 12.0 1.7
550 120 27.5 56.7 13.4 1.6 0.9
500 138 26.1 50.0 15.9 3.6 2.2 2.2
Norðurland 14.5 54.3 11.8 10.0 8.6 0.81)
H-línan þar fyrir ofan aðeins spegilmynd af Ch-línunni. (H-línan ekki
sýnd á línuritinu.)
Lína jarðplantnanna byrjar í 16% í 500 m h., en fer stöðugt lækk-
andi upp í 1050 m. Úr því hækkar hún smávegis upp í 1150 m h., þar
sem hún endar. í þessum dvalaformsflokki eru einkum grösin og star-
irnar. Er þessi lína því nokkur mælikvarði á tegundafjöldann hjá þess-
um ættum. Þær jarðplöntur sem hæst fara eru stinnastör og rjúpu-
stör, auk kornsúru.
Af einærum plöntum fer naflagrasið langsamlega hæst, eða upp í
1000 m.2) Runnar og dvergrunnar (phaneroplryta og nanoplvyta) ná að-
eins upp í 550 m h., og fer einirinn þar hæst. Mun hærra fer þó fjall-
') Samkv. Steindóri Steindórssyni: Gróður á íslandi.
") Fannst í þessari hæð 1965, og er því ekki tekið tillit til þess í töflunni cða línuritinu.
3*
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓra 35