Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Side 102

XIV. 10 er úr Úlfsdölum við Siglufjörð í um 200 m hæð. Þar er
gróðurlag þetta mjög útbreitt.
XIV. 11 er úr gili Hallár á Skagaströnd mjiig skammt fyrir ofan
sjó. Gilið er djúpt og snjór liggur þar sýnilega mjög lengi fram eftir
við brekkufótinn, sem veit mót NV. Þar er finnungs hverli á svolitlum
bletti þar sem skaflinn liggur allra lengst. Finnungur (N. stricta) er
yfirgnæfandi enda þótt hálíngresið (A. tenuis) sé allverulegt. Fjalla-
smára (Sibbaldia procumbens) og ljónslappa (Alchemilla alpina) gætir
nokkuð, og grámulla (Gnaphalium supinum) er á vi'ð og dreif. Þessar
fullkomnu snjódældategundir taka af öll tvímæli um það, að hér sé
um snjódæld að ræða þótt á óvenjulegum stað sé, einungis 10—20 m
yfir sjó.
Finnungs sveitinni er víða lýst í skandinaviskum ritum. Frá Norð-
ur-Finnlandi lýsa þeir henni Kalela 1939 p. 284, Kalliola 1932 p. 59,
1939 p. 155 og Söyrinki 1938 p. 38. Þótt ekki sé vafi á skyldleikanum,
er samt minna um ilmreyr og hálíngresi í finnsku gróðursveitinni. í
Norður-Svíþjóð er sveit þessari lýst m. a. af Gjærevoll 1949 p. 39 og p.
42 en í Noregi af Nordhagen 1928 pp. 317—321, 1943 p. 240, Resvoll-
Holmsen 1920 pp. 127, 141—144, 1932 p. 21 og Samuelsson 1910 p. 41.
Þó má segja, að hreinna snjódældaplantna gæti meira í norsku sveit-
inni en hér.
48. Stinnustarar-týtulimgresis hverfi (Carex bigelowii-Agrostis canina
soc.) (Tab. XIV. A—B 7).
Ég læt hér fylgja með eina athugun úr gróðurhverfi, sem raunveru-
lega heyrir ekki til finnungssveitinni, en er þó skylt henni og verður
tvímælalaust talið til grasdældanna. Hinsvegar hefði verið réttast að
tala hér um sjálfstæða sveit stinnustarar sveit (Caricetum Bigelouni),
en þar sem einungis var um eina athugun að ræða, taldi ég mér það
ekki fært að sinni. Vera má og að fleiri athuganir leiði í ljós svo náinn
skyldleika við finnungssveitina, að réttmætt sé að liafa þær í einu lagi.
Stinnastör (C. Bigelowii) er algeng planta í snjódældum, enda þótt
fjarri fari að hún sé tengdari þeim en öðrum gróðurlendum. Þótt luin
virðist dafna við næstum hvaða snjólag sem er, verður lnin stundum
drottnandi tegund í snjódældum. En þar sem aðeins er um eina athug-
un að ræða verður ekki talað um gróðurhverfi þetta almennt. Ég hygg
þó að hægt sé að fullyrða, að það sé ekki algengt nokkurs staðar á land-
inu, og það muni helzt fyrir hittast í grunnum snjódældum við lík skil-
yrði og finnungs sveitin.
98 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði