Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Síða 126

í Blönduhlíð. A Stekkjarflötum hef ég fundið laugasef við heitar uppsprettur, en
selgresið fannst alllangt frá jarðhitanum.
Loks sný ég mér að bláklukkunni (Campanula rotundifolia). Hún hefur fund-
izt á einum smábletti í Gilsbakkalandi. Er blettur Jressi rúrnur fermetri að flatar-
máli. Vex bláklukkan mjög þétt, en virðist hvorki útbreiðast né dragast saman. Hef
ég reynt að flytja plöntur inn í skógræktargirðinguna, en án árangurs. Þarna og
annars staðar ekki, vill hún lifa og deyja. Varð bláklukkunnar fyrst vart þarna um
síðustu aldamót. Bláklukka mun annars sjaldgæf í Skagafirði. Sagt er mér, að hún
vaxi nálægt Helluárfossi í Bliinduhlíð, en annars staðar hef ég ekki heyrt hennar
getið.
Og svo var það sunnudaginn 13. júní í ár, að við gengunt sex saman á fjallið
milli Bólu- og Helluár í Blönduhlíð. Suðvestan í fjallinu nokkru neðan við brún-
ina rákumst við óvænt á fjallabláklukku (Campanula uniflora). Virtist okkur hún
vaxa Jrarna á mjóu belti, en okkur vannst ekki tími til að rannsaka útbreiðslu henn-
ar nánar. Hlóðum við vörðubrot til að merkja staðinn. Var jurtin blómguð, þó að
ekki væri áliðnara surnars. Þó mun hafa verið talsvert ósprungið út. Ég er ákveðinn
í að vitja fjallabláklukkunnar næsta sumar, ef ég mögulega get, og athuga þá nánar
útbreiðslu hennar og fleira.
Læt ég þetta þá nægja í bili, en vonandi get ég gert fyllri grein fyrir gróðrar-
grúski mínu, Jió að seinna verði.
Gilsbakka, 10. sept. 1965.
Iijörleifur Kristinsson.
NÝIR FUNDARSTAÐIR STEINGERVINGA.
Nýlega færði Sigurpáll Hallgrímsson, Dalvík, mér stórt stykki af leirsteini, með
greinilegum förum eftir sprota og blöð, af barrvið, sem líkist einna mest þin (Abies).
Steingervingur Jiessi fannst í fjallinu fyrir ofan Mela í Svarfaðardal, við svo nelnd-
an Kerlingarlæk, neðan við neðsta klettabeltið. Sigurpáll sýndi mér einnig annað
leirsteinsbrot, er hann kvaðst hafa fundið niður undan öðru gili nokkru austar í
fjallinu.
Á síðastliðnu sumri (1964) gekk ég á Tindastól upp frá bænum Meyjarlandi á
Reykjaströnd. í suðausturhorni fjallsins, í ca 700 m hæð yfir sjávarmál, næstum
beint neðan við mælingarvörðu herforingjaráðsins, fann ég talsvert af steingerðum
viðarbútum. Lágu Jieir lausir ofan á melhrygg er þarna var. Nokkrir voru einnig
hálfvegis grafnir í melnum. Stærstu brotin vógu um 3 kíló. Allur var viðurinn mjög
kísilrunninn og stirndi í brotsárin, en árhringar þó greinilegir. Eftir árhringunum
virðist hafa verið um harðvið að ræða, sennilega birki, enda virtust sverleikar stofn-
anna samsvara Jiví. Líparft mun vera í fjallsöxlinni þarna nálægt. Enginn surtar-
brandur var sjáanlegur þarna.
Mér er ekki kunnugt um, að viðarsteinn hafi fundizt þarna áður, og menn á
Sauðárkróki, sem ég orðaði Jietta við könnuðust ekki við hann Jiarna.
Þá barst Náttúrugripasafninu nýlega sýnishorn af viðarsteini vestan af Vatns-
122 Flóra - TÍMARIT UM ÍSLENZKA CUASAERÆÐI