Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.03.1965, Síða 128

Náttúrugripasafni íslands í Reykjavík. Enda Jjótt grasasafn Helga sé efalaust vel
geymt í Reykjavík má Norðlendingum þykja eftirsjá í þessu safni úr landsfjórð-
ungnum. Hafa þeir reyndar áður Jiurft að sjá á bak sams konar dýrgripum, þar
sem eru söfn Jjeirra Olafs Davíðssonar og Stefáns Stefánssonar.
Nú standa hins vegar vonir til, að takist að stöðva þennan straum grasasafnanna
til Reykjavíkur, Jiar sem hér á Akureyri hefur risið upp Náttúrugripasafn. Hefur
það þegar eignast dágóð plöntusöfn, og má þar fyrst og fremst nefna hið mikla
safn Steindórs Steindórssonar, menntaskólakennara.
Á síðastliðnu sumri keypti það svo grasasafn Guðbrands Magnússonar, sem áður
var getið. Safn Guðbrands er að vísu ekki stórt á mælikvarða risasafnanna, en engu
að síður merkilegt fyrir margra hluta sakir, og svo vandað að frágangi að fá dæmi
munu slíks. Er Jjað nokkur sárabót, fyrir missirinn á safni Helga.
H. Hg.
LITSKUGGAMYNDIR AF ÍSLENZKUM PLÖNTUM.
Fræðslumyndasafn Ríkisins hefir á síðastl. ári sent frá sér n<’ja seríu litskugga-
mynda, sem ber hcitið íslenzkar jurtir, alls um 60 myndir. Hörður Kristinsson
grasafræðingur, hefir tekið næstum allar myndirnar og samið við Jjær teksta ]tá
sem fylgja. Endurmyndun og innrömmun hefir annazt þýzkt fyrirtæki, Herrmann &
Kraemer, í Garmisch-Patenkirchen.
Er Jjað skemmst að segja, að myndir Jjessar eru afbragðs góðar. Fer Jjar allt sam-
an, góð tækni við myndatökuna, smekklegt val á myndhorfinu, fullkomin endur-
myndun og góður frágangur myndanna. Myndatextarnir eru stuttir og hnitmiðaðir,
en veita furðu mikla fræðslu.
Val plöntutegundanna virðist í flestum tilfellum vel heppnað, enda þótt megin-
sjónarmiðið í valinu virðist nokkuð óljóst. Það er t. d. erfitt að sjá af hvaða ástæð-
um mýrfjóla er tekin með, en ekki þrílitafjóla, eða af hverju grámulla er tekin, en
ekki vallhumall. Sannleikurinn er sá, að myndirnar hefðu Jjurft að vera fleiri, eða
a. m. k. eitt hundrað. Hefði Jjá ekki Jjurft að gera upp á milli hinna algengustu og
auðjjekktustu tegunda, eins og þarna er gert. Þar með hefði serían gefið mun betri
hugmynd um plöntulíf landsins. Þá er Jjað einnig vafasamt hvort rétt var að taka
með hinar lægri gróplöntur. Myndirnar af Jjeim eru að vísu ágætar, en geta aldrei
gefið nerna mjög takmarkaða hugmynd um það ríki, sem þær eiga að vera fulltrúar
fyrir. Réttara hefði verið að hafa Jjær í annarri seríu, og Jjá álíka margar og hinar.
Hvað sem Jjessum nefndu takmörkunum líður, ber að þakka Jjað sem vel er gert.
Þetta má kallast góð byrjun, og seinna koma tímar og ráð. Efa ég það ekki, að þessar
myndir eiga eftir að verða mikilvægt hjálpargagn við líffræðikennsluna í skólum
landsins, og brúa að nokkru Jjað mikla bil, sem hefur verið milli kennslunnar og
náttúrunnar sjálfrar. Það er heldur ekki að efa, að þær eiga eftir að opna augu
margra fyrir dásemdum gróðursins í landinu okkar, og kveikja neista af rannsóknar-
þrá í brjóstum margra íslendinga.
H.Hg.
124 Flúra - tímarit um íslenzka grasafræði