Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.05.1967, Síða 19

Lokaoið.
Helgi Jónsson var lágur maður vexti, fríður sýnum og hýrleitur,
en þó var sem nokkrum beiskjusvip brygði stundum fyrir á efri árum
hans. Öllum, sem um hann liafa ritað, ber saman um, að hann hafi ver-
ið hlédrægur maður og liógvær. í fasi og framgöngu var hann ljúfur
maður og viðmótsjDýður og brá fyrir sig gamansemi, ef við átti. Vin-
sæll var hann af þeim, er liann umgekkst, enda hjálpsamur og góðvilj-
aður. Ef tal hans sveigðist að grasafræði urðu augu hans livöss og ljóma
brá yfir svip hans. Var auðsætt, að Jíar var hugur lians allur, og Jrannig
minnist ég hans af þeim litlu kynnum, sem ég hafði af honum. Hann
var gæddur þeirri náðargáfu að geta einbeitt sér að einu áhugamáli, en
grasafræðin átti hug hans allan, og fyrir hana vann Iiann það sem hann
mátti, og naut þar þeirra launa helztra, sem felast í því að leysa verk sitt
vel af hendi. Vel má Jrað vera, að liann liefði getað betur otað fram sín-
um tota en hann gerði, en það mun hafa verið fjarri skaphöfn lians.
Vafalaust hefur hann orðið fyrir mörgum vonbrigðum í lífinu.
Hann átti lengstum við að stríða heilsubrest og féleysi og hlaut að eyða
kröftum sínum að stcirfum, sem voru honum miður geðfelld. Sárast
mun honum þé) hafa sviðið, liversu lítt rannsóknum á náttúru lands-
ins J)okaði áfram um hans daga. En þótt margt eigi J)ar enn langt í
land, liafa málin samt skipazt svo nú, að varla mundi hann hafa órað
fyrir J)ví, J)egar hann var að berjast fyrir fjársöfnun í sjóð Eggerts Ól-
afssonar.
Helgi Jónsson kom lítt við opinber mál. Hann er sannur fulltrúi
J)eirra manna, sem vinna störf sín í kyrrþey af áhuga en án þess að
spyrja um, hvað þau gefi í aðra hönd. Hann ræktaði sinn blett á akri
íslenzkra náttúruvísinda af þeirri kostgæfni, sem seint mun fyrnast, og
fyrir það gjöldum vér honum nú maklegar þakkir.
Á Gamlaársdag 1966.
o
TÍMARIT UM ÍSI.ENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓm 17