Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.05.1967, Qupperneq 25

Inn frá syðsta hluta Hvannnsfjarðarbotns, en þar kallast Lækjar-
skógafjörur, liggur láglendi eigi alllítið norðan Haukadalsár og eru þar
víða þýfðar mýrar eða bleytur. Hinn eiginlegi Haukadalur byrjar aust-
an þjóðvegarins yfir Haukadalsá og liggur í austur. Dalurinn liggur
mjög lágt yfir sjó, 40—60 m. Hann er nokkuð breiður neðan til og háir
hálsar eða fjöll til beggja handa. Neðst í dalnum er stöðuvatn (37 m
y. s.), um 4 km á lengd og y4 km á breidd. Það er Haukadalsvatn; er
það djúpt mjög og vantar háplöntugróður. Austan vatnsins eru allvíð-
áttumiklar valllendissléttur og lítt grónar grjóteyrar með fram ánni.
Austurströnd vatnsins er víða sendin með strjálum gróðri eða gróður-
laus. Inn hjá bænum Núpi þrengist dalurinn svo mjög, að hann nálega
lokast, en víkkar svo nokkuð aftur. Skanmit fyrir innan innstu bæi þver-
beygir hann í suður. Hæð aðliggjandi fjalla er ekki mikið yfir 700 m
Dg þaðan af minni; sunnan vatnsins eru hlíðar dalsins undir 250 m á
hæð.
Jarðvegur er víða grunnur í Haukadal; má víða sjá berar klappir
allt til láglendis. Kemur lagskipting blágrýtisins óvíða jafn glöggt fram
og liér. Stallur tekur við af stalli upp eftir hlíðunum, en einkum er
þetta mest áberandi í dalþrengslunum. Sunnan til eru dalbrúnirnar
sums staðar með hengibjörgum og niður frá þeim ganga djúp gil með
bröttum börmum og stórgrýttum botni, þar sem ískalt fjallavatnið
leggur leið sína um. Þarna una fjallaplöntur sér ágætlega, þó ekki sé
það hátt yfir sjó. Sums staðar eru hlíðarnar, einkum miðdælis að norð-
anverðu, mjög kvosóttar og því skjólsamar; þar er því fjölbreyttur og
stórvaxinn gróður. Skammt innan við bæinn Harnra er lítið, grýtt svæði,
þar sem vatn kemur upp úr jörðinni og sitrar hægt á milli steinanna.
Til að sjá er þetta svæði dökkt í fagurgrænu umhverfi. Þegar að er kom-
ið sést, að staðurinn er nærri gróðurlaus og smágert, hvítt uppleysan-
legt hrím á steinunum. Vex þar aðeins ein strandjurt (sjá sérflóruna).
í suðaustur af Lækjarskógafjörum gengur Miðdalaláglendið (20 til
40 m y. s.), sem nær óslitið að Tunguá, er fellur í Miðá nokkru fyrir
norðan Sauðafell. Láglendi þetta er þýft og raklent eða mýrlent að und-
anskildum þurrum bökkum niður með Miðá. Er víða grösugt þarna og
<-------
----- Rannsóknarsvceðið og nágrenni.
O Fundarstaður Carex pallescens.
A — Sparganium angustifolium.
• — Ruppia maritima.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓra 23