Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.05.1967, Qupperneq 61

við Suður- og Suðvesturland, en hin tvö mega heita álíka dreifð um
land allt, einkum þó naflagras-meyjarauga-skriðlíngresis hverfið (K. is-
landica-SecLum villosum — A. stolonifera soc.), sem er eina flag hverfið,
sem ég hefi fundið í hálendinu.
Eftir því sem mér er kunnugt, er flag-gróðurlendið ekki til í Skandi-
navíu, og aðaltegundir flaganna hér á landi vaxa þar helzt við dý.
85. Naflagras-meyjarauga-skriðlingresishverji (Koenigia islandica-Sed-
um vilIosum-Agrostis stolonifera soc.). (Tab. XXXIV. A—B 1—3).
Tvær athuganir eru frá Gnúpverjaafrétti og ein frá Kili. A báðum
þessum svæðum finnast flög á allmörgum stöðum, en auk þess er ná-
skylt gróðurhverfi í rökurn aurskriðum, lækjargTÓfum og fleiri slíkum
stöðum. Hins sama verður vart á láglendi. Þykir mér það ótvírætt benda
í þá átt, að flögin eigi rót sína að rekja til hreyfingar í jarðveginum
frenrur öði'u, eins og ég hefi annars staðar bent á (Steindórsson 1943 p.
51). í athugunum þeim, sem hér er unr að ræða eru naflagras (K. island-
ica) skriðlíngresi (A. stolonifera) hvarvettna aðaltegundirnar, en meyj-
arauga (S. villosum) vantar í einn blettinn. Er Jrað ekki óvanalegt að
það vantar í litlum flögum. Tegundir eru allmargar eins og títt er í
flögum en þéttleiki lítill. í bletti XXXIV. 2. er E% óvenjulega hátt,
og er svo raunar alls staðar í flögunum, þegar Jress er gætt hve hátt stað-
irnir liggja. Aðallífmyndir flagsins hér eru H og Th. Ch% er lægra en
títt er í láglendisflögum, en Th% er með hæsta móti.
Einstakir blettir:
Blettir XXXIV. 1—2, Fitjaskógar um 350 m og Hólaskógur um 300
m. Báðir þessir blettir standa nærri því að kallast aurskriður, þannig
að flagið er hallameira en annars er títt. Einkennilegt er hve mikilli
tíðni haugarfi (Stellaria media) og hjartarfi (Capsella bursa pastoris)
ná. Hvorug þessara tegunda er venjuleg í flagagróðri á láglendi, og
báðar eru þær sjaldgæfar svo hátt yfir sjó og fjarri mannabyggðum,
nema þar sem liægt er að benda á beinan flutning með mönnum eða
húsdýrum. í umræddum flögum eru báðar tegundirnar mjög smávaxn-
ar, venjulegast um 1 sm á hæð, nokkrar þó 2—3 sm en sára fáar stærri.
Flestar plönturnar voru aðeins með einu blómi, en Jregar athugunin
var gerð í júlílok 1940 var aldinþroskun komin langt áleiðis. Flestar
plönturnar voru aðeins með eitt eða tvö blöð. Var naumast að tekið
yrði eftir Jjeim fyrr en við nákvæma skoðun. Einkum var hjartarfinn
smávaxinn. Sennilega er þetta fremur afleiðing af næringarskorti, en
að hér sé um sérstök fjallaafbrigði að ræða.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆtíl - FlÓra 59