Sveitarstjórnarmál - 01.10.1993, Síða 45

ATVINNUMÁL
Atvinnumál kvenna
60 milljónir í styrki til atvinnulausra kvenna
á vegum félagsmálaráðherra
Hulda Finnbogadóttir, formaður starfshóps um atvinnumál kvenna
Forsaga
Á miðju sumri, í tengslum við
kjarasamninga, veitti ríkisstjórnin
hinn margumtalaða milljarð til at-
vinnumála. Ef litið er yfir verkefni
þau sem ákveðin voru og áttu að
greiðast af fjáraukalagafrumvarpi
ríkisstjórnarinnar, mætti ætla að að-
eins karlar væru atvinnulausir á ís-
landi. Því miður er því ekki þannig
farið, staðreyndin er sú að atvinnu-
leysi er meira meðal kvenna en
karla.
Það er kunnara en frá þurfi að
segja að atvinnuleysi síðustu mánaða
og ára hefur komið verr niður á kon-
um en körlum. Atvinnuleysistölur
sýna að á árinu 1992, þegar atvinnu-
leysi mældist að meðaltali 3%, var
atvinnuleysi meðal karla 2,6% en
3,6% meðal kvenna. Fyrstu átta
mánuði þessa árs mældist atvinnu-
leysi að jafnaði 4,2%. Á sama tíma er
atvinnuleysi meðal karla 3,6% en
4,7% meðal kvenna. Þá má nefna að
átaksverkefni það sem Atvinnuleys-
istryggingasjóður og sveitarfélögin
stóðu fyrir sl. sumar nýttist konum
ekki sem skyldi, því hlutur kvenna í
átaksverkefninu var aðeins 34,1% á
meðan hlutur karla var 65,9%.
Jóhanna Sigurðardóttir félags-
málaráðherra gat sem betur fer af-
stýrt því að allur milljarðurinn færi
til bygginga- og hafnaframkvæmda,
því hún fékk því framgengt að 60
milljónir af 1000 milljónun, eða
6,0%, voru veittar til atvinnumála
kvenna. Hún skipaði starfshóp, sem
í voru fulltrúar aðila vinnumarkaðar-
ins, fulltrúi fjármálaráðuneytis og
fulltrúi félagsmálaráðuneytis, sem er
greinarhöfundur, formaður starfs-
hópsins.
Er þörf á sérmerktu fjár-
magni til atvinnumála
kvenna?
Starfshópnum var mikill vandi á
höndum við að skipta þessu fjár-
magni. I ljós kom að þörfin var brýn
og væntingar miklar, umsóknir sem
bárust voru yfir 150 talsins, þar sem
sótt var um yfir 300 milljónir, 60
milljónir frá sveitarfélögum og um
250 millj. frá einkaaðilum. Stærsti
hluti umsókna frá einkaaðilum barst
frá Reykjavík. Á því er ef til vill sú
skýring að undanfarin þrjú ár hefur
verið á fjárlögum svokallaður
„Jóhönnusjóður“, sem ætlaður er til
atvinnuskapandi verkefna fyrir kon-
ur á landsbyggðinni. Það er því í
fyrsta skipti núna að konur á höfuð-
borgarsvæðinu eiga þess kost að
sækja um styrki til atvinnuskapandi
verkefna.
Nú kann einhver er spyrja: Af
hverju þarf sérmerkta styrki til
kvenna og kvennafyrirtækja? Ég
verð að viðurkenna að ég áttaði mig
ekki á því, áður en ég hóf störf við
skiptingu þessa fjár, hve mikil þörf
er á sér afmörkuðu fjármagni til
kvennafyrirtækja.
Með lestri allra umsóknanna og
viðtölum við mikinn fjölda þeirra
kvenna, sem stóðu að þeim, sá ég
hvað þær eiga sammerkt og að hvaða
leyti uppbygging þeirra fyrirtækja er
ólík uppbyggingu fyrirtækja karla.
Þessar konur allar eiga það sam-
eiginlegt að taka ekki fjárhagslega
áhœttu. Þœr fórna ekki þakinu yfir
börnin sín, þœr hœtta ekki fjárhags-
legum grundvelli heimilisins. Þœr
taka eitt skref í einu. Þœr byggja
291