Morgunblaðið - 30.05.2012, Side 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. MAÍ 2012
MOSAIK Hamarshöfða 4 • 110 Rvk • s. 587 1960 • www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Í tilefni af 60 ára starfsafmæli okkar bjóðum við
fría uppsetningu á höfuðborgarsvæðinu
og fría pökkun á legsteinum sem fara út á land
Mikið úrval - Vönduð vinna - Gott verð
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít
✝ Hákon MagnúsKristinsson vél-
virkjameistari
fæddist á Kletti í
Gufudalssveit 7.
ágúst 1922. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Garðvangi í Garði
19. maí 2012.
Foreldrar hans
voru Stefanía Ingi-
mundardóttir frá
Bæ í Króksfirði, og Kristinn
Hans Hákonarson frá Reykhól-
um. Systkini Hákonar voru Ingi-
mundur Magnús, f. 1920, Hall-
dór Hallgrímur, f. 1928, og
Erna, f. 1931. Einnig átti Hákon
tvö hálfsystkini, samfeðra,
Magnús og Ernu.
Hákon kvæntist Maríu Þor-
steinsdóttur 14. desember 1946,
en hún lést árið 1988, faðir
hennar var Þorsteinn G. Sig-
urðsson, kennari við Miðbæj-
arskólann, frá Strjúgsá og Völl-
um í Eyjafirði og móðir hennar
var Steinunn Guðbrandsdóttir
úr Svefneyjum og síðar Ólafsvík,
en Þorsteinn var kennari í Ólafs-
vík. Hákon og María bjuggu
fyrst á Suðurgötu í Keflavík,
þau fluttu í Innri Njarðvík 1950 í
en jafnframt verktaki við hús-
grunnagerð við Miklubraut í síð-
ari heimsstyrjöldinni, grunn-
arnir voru mokaðir með höndum
við litla vélvæðingu á þeim tím-
um. Hákon var einn af stofn-
endum Vélsmiðju Njarðvíkur,
ásamt bróður sínum Magnúsi.
Einnig var Hákon stofnandi að
Járniðnaðar- og pípulagn-
ingaverktökum Keflavíkur og
Kópu hf. og átti síðar Plastgerð
Suðurnesja. Hákon var ráðagóð-
ur og úrræðagóður og leysti
margan vanda í fiskimjölsiðnaði,
hafði með að gera þróun loðnu-
vinnslu fyrir Fiskifélagið í Fisk-
iðjunni í Keflavík og aðlagaði
vélbúnað til þeirrar vinnslu.
Hann stóð fyrir byggingu lifr-
arbræðslna og notaði sérstakt
bræðslukar til lifrarlýsisgerðar,
sem flestir notuðu síðar. Hann
skipulagði verksmiðjur og fram-
leiddi vélar og tæki til fiski-
mjölsgerðar víða um land. Þeir
bræður skiptu með sér verkum í
Vélsmiðju Njarðvíkur Magnús
sá um rekstur verkstæðis, skrif-
stofu og innkaupa, en Hákon var
við framkvæmdir víða um land.
Eftir lát Magnúsar seldi Hákon
sinn hlut í Vélsmiðju Njarðvíkur
og hóf sjálfstæðan rekstur. Síð-
ustu 20 árin hefur Hákon búið
með Guðfinnu Ingimarsdóttur
að Miðbraut 19, á Seltjarnarnesi.
Útför Hákonar fer fram frá
Njarðvíkurkirkju, Innri-
Njarðvík, í dag, 30. maí 2012 kl.
14.
nýbyggt hús sem
nefnt er Klettur.
Börn Hákonar og
Maríu eru Þor-
steinn, f. 1947,
fyrrv. fram-
kvæmdastjóri,
kvæntur Kristínu
Tryggvadóttur,
Stefanía, f. 1950,
gift Sigurbirni Júl-
íusi Hallssyni,
Bryndís, f. 1955,
var gift Guðmundi Pálmasyni,
þau slitu samvistum fyrir all-
nokkrum árum, Steinunn, f.
1961, gift Elvari Ágústssyni.
Afabörnin eru 8 og langafabörn-
in eru 10 talsins.
Hákon ólst upp á Hamarlandi
í Reykhólasveit þar til foreldrar
hans fluttu að Bygggarði á Sel-
tjarnarnesi 1929. Hann gekk í
Mýrarhúsaskóla og vann þegar
sem barn sveitastörf, en for-
eldrar hans ráku kúabú í Bygg-
garði og mjólkina keyrði Hákon
í bæinn með hest og kerru til
áskrifenda. Hann kom við til
matseldar í Hegningarhúsinu
við Skólavörðustíg sem ungling-
ur og var við byggingu Reykja-
víkurflugvallar, varð síðar lög-
regluþjónn í Reykjavík 1942-45,
Í dag kveð ég föður minn fáum
orðum, og finnst sem ég gangi í
tómi. Samskiptin sem við áttum
saman forðum sigla nú í huga
undir sorgarómi. Allt sem við átt-
um, það áttum við saman, allar
veiðistengur, allt til að hafa í
tjaldi, að eiga hvor annan var okk-
ar mikla gaman, og allt sem til
þess kom að haldi. Við fórum til
fiskjar austur í Hraun, og fylgd-
um lænum árinnar á sjávarföllum,
og þótt við báðir fengjum ekki
baun, bara skemmtilegan veiðitúr
það við köllum. Lögðum á hálend-
ið með fyrstu mönnum, leið var
ekin þó engin væri slóð, en sem
betur fer kom að bönnum, bannað
að gera landinu hnjóð. Tuddi hét
trukkur og annar Belja, báru þeir
okkur víða um land, og það tókst
mjög vonda leið að velja, og ves-
lings Beljan sökk í sand. Þá var
tekið til við að teipa fyrir op, til að
fá ekki vatn í kramið, allt unnið
meðan sökk og ekkert hop, og
ágætur bóndi dró upp, sem við
var samið. Þá þótti ráð að þurrka
ækið, þannig mátti halda áfram,
hér var ekkert „seinna sækið“,
sótt var strax og málum komið
fram. Það er svo miklu meira sem
í huga kemur, mest af því verður
ósagt látið, það kemur alltaf að
því að lífið lemur, en ég orðinn of
gamall til að geta grátið. Kveð ég
þig kæri faðir minn, kærleika
minna barna og konu ég sendi, en
það verður að sönnu bara um
sinn, sannlega fáum við allir sama
endi.
Þorsteinn Hákonarson.
Meira: mbl.is/minningar
Margar minningar koma upp í
hugann þegar þú ert farinn, elsku
pabbi minn. Þú varst með sterkan
karakter og komst til dyranna
eins og þú varst klæddur. Vinnu-
samur varst þú með eindæmum
og þú sagðir við okkur systkinin
að við gætum gert það sem við
vildum ef við legðum hart að okk-
ur og alltaf væri hægt að ná mark-
miðum sínum. Það má segja að
þitt lífsmottó hafi verið að gefast
aldrei upp. Aldrei heyrði maður
þig kvarta yfir hlutunum, þú
hugsaðir í lausnum.
Á þínum yngri árum fórst þú
mikið í laxveiði og alltaf fór öll
fjölskyldan með, Maggi frændi og
strákarnir hans líka, við vorum
ýmist í veiðihúsum eða í tjöldum
og í mínum huga er þetta ógleym-
anlegur tími.
Þegar mamma veiktist, sýndir
þú þinn innri styrk í hvívetna,
elsku mamma mín barðist við
krabbamein í 9 ár og alltaf sagði
hún við okkur systkinin þegar
hún var sem veikust, nú fer þetta
allt að lagast elskurnar mínar og
læknarnir voru líka undrandi
hvað hún lifði lengi með þennan
banvæna sjúkdóm. Eftir lát
mömmu varst þú einsamall í stóru
húsi og við Sigurbjörn buðum þér
að dvelja hjá okkur um tíma,
þetta var ánægjulegur tími bæði
fyrir okkur hjónin og ekki síður
fyrir dætur okkar Karlottu og
Lindu að fá að vera með afa.
Eftir nokkur ár kynntist þú
síðan henni Guðfinnu og hófuð þið
búskap á Seltjarnarnesinu. Þið
voruð hamingjusöm og miklir fé-
lagar, ferðuðust bæði erlendis og
innanlands, dvölduð mikið í sum-
arbústaðnum í Biskupstungunum
og einnig á Spáni á veturna. Þú
varst heppinn að kynnast henni
Guðfinnu.
Það má segja að síðustu mán-
uðir voru þér erfiðir, elsku pabbi
minn, en nú ert þú komin til henn-
ar mömmu aftur og ég kveð þig
með miklum söknuði.
Takk fyrir allt og allt, elsku
pabbi minn.
Þín dóttir,
Stefanía.
Elsku pabbi minn.
Það er með miklum söknuði
sem við kveðjum þig. Minning-
arnar eru margar og góðar, til
dæmis þegar við stórfjölskyldan
vorum saman komin í sumarbú-
staðnum um verslunarmanna-
helgi sem oftar en ekki var í
kringum afmælið þitt. Hve glaður
og stoltur þú varst þegar þú
horfðir yfir hópinn þinn og sagðir
að þetta væru hin sönnu auðæfi.
Þú hafðir mikinn áhuga á því sem
börnin þín og barnabörn voru að
gera, hvernig þeim gengi í skóla
og vinnu. Þú fylgdist ávallt vel
með í þeim efnum og hafðir á orði
að þú þyrftir ekki að hafa áhyggj-
ur af þínu fólki.
Duglegri mann en þig hef ég
ekki þekkt. Þú horfðir alltaf fram
á við þótt á móti blési og að gefast
upp var ekki til í þínum huga. Þú
hafðir gaman af því að fram-
kvæma og skapa og eyddir mörg-
um stundum í skúrnum hjá okkur
Ella þegar þú vannst að þínum
áhugamálum. Elva og Gústi eiga
góðar minningar frá þessum tíma,
þegar þau komu heim úr skólan-
um gafst þú þér alltaf tíma til að
spjalla við þau um daginn þeirra.
Elsku pabbi minn. Nú ertu
kominn til mömmu og ég veit að
það hefur verið gleðifundur.
Takk fyrir allt.
Steinunn, Elvar og fjölskylda.
Ég kynntist Hákoni sumarið
1975 þegar ég og Stefanía dóttir
hans byrjuðum saman. Ég var þá
liðlega tvítugur en Hákon rúm-
lega fimmtugur.
Betri tengdaföður og vin er
vart hægt að hugsa sér. Mér varð
strax ljóst að þar var á ferð stór-
huga maður, öflugur og vinnu-
samur, maður sem hafði reynt
mikið á sinni ævi. Er við kynnt-
umst rak hann vélsmiðjuna Kópu
í Innri-Njarðvík ásamt Þorsteini,
syni sínum. Síðar fluttu þeir vél-
smiðjuna í Bolafót í Ytri-Njarðvík
og ráku hana ásamt Plastgerð
Suðurnesja er Hákon hafði þá
eignast.
Hákon var einn af þeim mönn-
um sem alltaf eru að og féll aldrei
verk úr hendi. Hann byggði sér
einbýlishús á Njarðvíkurbraut 19
skömmu eftir að kynni okkar hóf-
ust. Þá byggði hann viðbyggingar
við vélsmiðjuna og plastgerðina
auk sumarbústaðar í Biskups-
tungum.
Hákon bar hag afkomenda
sinna mjög fyrir brjósti og hvatti
óspart til að koma sér upp eigið
húsnæði. Hans mottó var að vera
engum öðrum háður í þeim efnum
frekar en öðrum. Þær voru ófáar
stundirnar sem hann hjálpaði
okkur Stefaníu er við byggðum
okkar hús.
Hákon var mikill sögumaður
og var unun að heyra hann segja
frá atburðum liðinna ára og sam-
ferðamönnum. Hann hafði einnig
sterkar skoðanir á mönnum og
málefnum og lá ekki á þeim. Mér
eru minnisstæðar sögur er hann
sagði mér frá því er hann var í lög-
reglunni í Reykjavík á stríðsárun-
um. Hann sagði mér frá því er
hann var á vakt á Þingvöllum við
lýðveldisstofnun 1944. Vaktin
varð löng og hefði samkvæmt öll-
um reglum átt að greiðast með yf-
irvinnu. Yfirvinnugreiðsla varð þó
engin en að launum fengu þeir
lögreglumenn er þar unnu forláta
borðfánastöng með merki lög-
reglunnar. Það var mér mikill
heiður þegar Hákon gaf mér
þennan afrakstur vinnu sinnar á
Þingvöllum.
Hákon varð fyrir mörgum
áföllum á lífsleiðinni. Vélsmiðjuna
missti hann vegna eigin skulda og
annarra. Hann hafði unnið mikið
fyrir útgerðir og sér í lagi mjöl-
vinnslur víða um land. Þegar illa
áraði hjá þeim gekk illa að inn-
heimta unna vinnu. Stærsta áfall-
ið var þó þegar hann missti konu
sína Maríu Þorsteinsdóttur árið
1988, en hún lést úr krabbameini
aðeins 64 ára gömul.
Hákon lét aldrei bugast þótt á
móti blési, að gefast upp kom
aldrei til greina. Strax var hafist
handa við að byggja upp aftur og
eftirtektarvert var að hann kvart-
aði aldrei yfir hag sínum þótt ekki
hefði hann alltaf úr miklu að
moða.
Hákon var svo lánsamur að
kynnast aftur góðri konu, Guð-
finnu Ingimarsdóttur sem hann
bjó með sl. rúm tuttugu ár. Guð-
finna dvelur nú á elliheimilinu
Grund.
Ég á eftir að sakna Hákonar
tengdaföður míns. Með honum
hef ég misst góðan og tryggan
vin. Það verða mikil viðbrigði að
geta ekki lengur leitað til hans og
fengið hjá honum góð ráð, því
hann var mjög úrræðagóður og
hugsaði alla hluti í lausnum. Í
hans huga voru vandamál aðeins
til að leysa þau.
Ég votta öllum eftirlifandi ætt-
ingjum og vinum Hákonar mína
dýpstu samúð.
Sigurbjörn Hallsson.
Elsku afi minn.
Ég trúi því varla ennþá að þú
sért farinn frá okkur. Ég á eftir að
sakna þín svo mikið, en það er
gott að hugsa til þess að nú ertu
kominn til ömmu Maju. Ég á svo
margar yndislegar minningar um
þig, elsku afi minn. Þú varst alltaf
í sérstöku uppáhaldi hjá mér al-
veg frá því að ég var kornung.
Þegar við komum á Njarðvíkur-
brautina hljóp ég alltaf beint í
fangið til þín, knúsaði þig og
kyssti og sagði jafnan: „Afi, þú
stingur“ og þá fórstu að hlæja,
enda ekki alltaf nýrakaður eftir
vinnudaginn.
Þið amma voruð alltaf svo ynd-
isleg við okkur barnabörnin og
það var fátt sem þið neituðuð okk-
ur um. Ég man samt eftir einu
sem þú varst tregur til þess að
láta eftir mér. Það var eftir að
amma dó og þú bjóst hjá okkur á
Heiðarbakkanum. Ég var þá 9 ára
og var alltaf að suða í þér að fá að
greiða þér og mála þig í framan.
Svo eitt kvöldið varstu hálfsofandi
í sófanum eftir kvöldmatinn. Ég
notaði tækifærið og spurði þig
eina ferðina enn og þú jánkaðir
því hálfsofandi. Ég var ekki lengi
að skella á þig rauðum varalit og
bláum augnskugga og fannst
þetta koma ansi vel út. Þú rank-
aðir við þér seinna um kvöldið og
fórst beint inn í rúm að sofa.
Næsta morgun fórstu snemma til
vinnu í smiðjunni og varst ekkert
að stressa þig á því að kíkja í
spegil áður en lagt var af stað á
morgnana. Samstarfsfélögum
þínum brá heldur betur í brún að
sjá þig marinn og bláan í framan
og héldu að þú hefðir lent í slags-
málum.
Ég man hvað það var gaman að
segja þér frá því þegar vel hjá
manni gekk. Þú varst alltaf svo
ánægður þegar okkur barnabörn-
unum gekk vel í skóla og svo
seinna meir í vinnu. Þegar við
fengum háar einkunnir sagðir þú
oft: „Þetta hafa þau frá mér“ og
skellihlóst og stoltið skein í gegn.
Það skipti þig miklu máli að okkur
liði öllum vel og gengi vel í lífinu.
Þú varst alveg einstakur mað-
ur, alltaf svo sjálfstæður og ekk-
ert fékk þig stöðvað. Alltaf
fannstu leið til þess að vinna þig
upp og halda áfram. Það sagði þér
enginn hvernig hlutirnir ættu að
vera. Mér fannst það lýsandi fyrir
þig, elsku afi minn, þegar ég sagði
þér að við Vilbert hefðum keypt
lítið einbýlishús í Njarðvík. Ég
sagði þér að við hygðumst stækka
það og að við værum komin með
leyfi fyrir því, þá sagðir þú:
„Leyfi? Þið þurfið ekkert leyfi, þið
eigið þetta.“ Ég brosi þegar ég
skrifa þetta því ég sé þig alveg
fyrir mér.
Takk fyrir allar stundirnar sem
við áttum saman. Ég er svo þakk-
lát fyrir að hafa kynnst þér, afi
minn. Það er svo erfitt að kveðja
þig. Ég elska þig af öllu hjarta.
Þín
Linda.
Nú skilur okkar leiðir, elsku afi
minn. Þú hefur kvatt okkur eftir
langa og viðburðaríka ævi og get-
ur farið sáttur frá. Mér finnst sárt
að hugsa til þess að eiga ekki eftir
að sjá þig framar en ég hugga mig
við það að nú ertu kominn til
ömmu Mæju eftir langan aðskiln-
að. Ég þakka þér, afi minn, fyrir
þá ást og umhyggju sem þú hefur
alla tíð sýnt mér og í seinni tíð
Gumma mínum og stelpunum.
Þau sakna þín einnig sárt. Ég
kveð þig, afi minn, með bæninni
sem amma kenndi mér og ramm-
aði inn handa okkur barnabörn-
unum áður en hún dó.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson)
Takk fyrir allt, elsku afi minn.
Þín
Karlotta.
Afi Hákon er fallinn frá, hörku-
tól og hagmæltur maður. Sagna-
gleði og skoðanafesta einkenndi
hann einnig. Tenging hans við
fólk og firnindi var ótrúleg og
ávallt fylgdi saga í kjölfarið. Það
skipti ekki máli hvert ég flutti í
Reykjavík, afi átti sögu um hverf-
ið, götuna og jafnvel sjálft húsið.
Sama átti við um vini og kunn-
ingja, hann var ekki lengi að finna
tengingu við þeirra fjölskyldu og
umhverfi og oft fylgdu heilu ljóða-
bálkarnir í kjölfarið. Sumar sögur
voru sagðar oftar en einu sinni og
oftar en tvisvar en urðu bara betri
og betri og aldrei þreyttist ég á að
heyra söguna af því hvað afi var
duglegur að breiða sængina yfir
mig þegar ég bjó hjá ömmu og afa
fyrstu ár ævi minnar. Afi kemur
af kynslóð sem teymdi jálk með
mjólkurbrúsa sömu leið og ég
keyri nú til starfa við tölvuleikja-
gerð. Ég á eftir að sakna teng-
ingar minnar við þá kynslóð eins
mikið og ég mun sakna afa og
hans orðræðna. Þó hann hafi hvílt
sig á öldruðum líkama er ég viss
um að skóflustungur og hallar-
byggingar séu hafnar á öðrum
vígstöðum. Hvíld er ekki orð sem
ég tengi við afa og því segi ég,
haltu áfram hamaganginum með
hlátur á vör, elsku afi.
Þín
María (Mæsa).
Hann var öðrum mönnum
fremri, kappi og mikið duglegur,
hjálplegur og úrræðagóður svo af
bar. En nú er hann dáinn hann
Hákon vinur minn Kristinsson.
Ég á eftir að sakna hans. Við
kynntumst allt of seint í lífinu.
Hann fór að búa með henni Guð-
finnu Ingimarsdóttur Fox systur
konunnar minnar Erlu. Hákon og
Finna áttu mikið sameiginlegt
hún orðin ekkja í annað sinn og
Hákon búinn að missa ástina sína.
Það fór vel á með þeim sem best
sást á því hvað þau voru samhent í
að endurbyggja sumarbústaðinn
hans Hákons þar sem Finna
hugsaði vel um sinn mann. Í nærri
tuttugu ár voru þau miklir ástvin-
ir.
Hákon er einn síðustu manna
af Suðurnesjum sem geta talist
afburða athafnamenn. Hann var
lögreglumaður í Reykjavík í
seinni heimsstyrjöldinni, síðan
rak hann mikið fyrirtæki bæði
verktaka á Keflavíkurflugvelli og
Vélsmiðju Njarðvíkur. Svo mikil
voru umsvifin að fáar fjölskyldur í
Njarðvíkum áttu ekki einhvern í
vinnu hjá Konna eins og sagt var.
Það var ekki allt dans á rósum hjá
Hákoni frekar en öðrum en hann
tókst á við sín veikindi og erfið-
leika af stakri karlmennsku og
sigraði.
Við Hákon urðum mjög góðir
vinir í 18 ár sem við áttum nána
samleið og stússuðum oft saman
við brjóstbirtulögun og spiluðum
Rússa, oftast vann Hákon spilin,
hann var vel gefinn hann Hákon
og kappsfullur við allt sem hann
gerði. Þegar við Erla konan mín
ákváðum að byggja okkur sum-
arbústað ekki fjarri Hákoni var
hann öllum stundum að hjálpa
okkur að koma þessu í kring. Ég
hef aldrei lært eins mikið og þarf-
legt nokkru sinni eins og það sem
ég lærði af Hákoni. Á þessum
tíma kynntumst við Erla öllu fólk-
inu hans Hákons, stelpunum og
Steina ásamt tengdafólki og það
er á sömu bókina lært, hreint frá-
bært öðlingsfólk.
Í Njarðvík var stór hópur
stráka sem allir dáðu hann
Konna, úr þeim hópi komu nokkr-
ir í slökkviliðið á Keflavíkurflug-
velli sem störfuðu allir með mér
við góðan orðstír sem Hákon var
alla tíð hreykinn af, því honum
fannst hann eiga í okkur öllum.
Þessar línur til Hákons eru ekki
bara frá mér heldur líka kveðja
frá strákunum með þökk fyrir allt
og allt.
Við þessi kveðjulok minnist ég
einlægs vinar og læriföður og læt
fylgja það sem hann fór oft með
þegar við gerðum okkur glaðan
dag.
Brennivínið er besti matur
bragðið góða bregst mér eigi.
Eins og hundur fell ég flatur
fyrir því á hverjum degi.
Guð Blessi þig, Konni minn, og
veiti Guðfinnu þinni og fólkinu
þínu styrk til að minnast þín með
stolti um ókomna tíð. Hjartanleg-
ar samúðarkveðjur.
Haraldur Stef. og Erla.
Hákon Magnús
Kristinsson
HINSTA KVEÐJA
Í dag kveðjum við lang-
afa Hákon.
Afi var okkur alltaf svo
góður. Hann var hlýr mað-
ur og sterkur karakter. Það
var yndislegt að hafa afa
hjá okkur um síðustu jól og
áramót, sérstaklega þar
sem við fjölskyldan geng-
um í gegnum erfiða tíma
við fráfall afa Ingó. Þá var
afi Hákon til staðar og hélt
utan um okkur.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Takk fyrir allt, elsku afi
okkar. Minning þín mun
alltaf lifa með okkur.
Þínar langafastelpur,
Halldóra Jóna
og Stefanía Lind.