SunnudagsMogginn - 16.09.2012, Blaðsíða 38

38 16. september 2012
Ummælin eru nátengd fjölmiðlum, Mark Twain, rithöfundur meðmeiru, gerði þennan frasa ódauðlegan þegar hann „lenti í því“ aðvera talinn af. Æ síðan hafa þessi fleygu orð verið óspart notuð eft-irlifendum til hugarléttis og vekja oftar kátínu fremur en gremju.
Mark Twain þurfti tvisvar að grípa til þessara orða, í fyrra skiptið heimsótti
blaðamaður hann til að kanna heilsufar hans en Twain var farinn að reskjast.
Hann var hinn hressasti en frænka hans var hins vegar töluvert veik. Engin
frétt birtist á prenti, hvorki um Twain né heilsu hans. Twain skrifaði sjálfur
frásögn sem birtist í New York Journal, 2. júní 1897 þar sem setningin „The re-
port of my death was an exaggeration“ var notuð.
Í seinna skiptið birtist frétt í New York Times þann 4. maí 1907, þar sem
snekkja var talin hafa farist með Twain innanborðs. Því var vot gröf talin hans
hvílustaður. Hið rétta var að snekkjan tafðist vegna þoku, áhöfnin var á landi
og Mark Twain las fréttina um sjálfan sig. Daginn eftir birti hann grein í
blaðinu þar sem hann fullvissaði almenning um að hann skyldi rannsaka
málið um dauða Mark Twain af fullum þunga. Hann hafði gaman af uppá-
tækinu því höfundur Stikilsberja-Finns var mikill húmoristi. Umræðurnar
sem sköpuðust í kjölfarið hjálpuðu eflaust til við að halda nafni höfund-
arins á lofti en hann lék sér gjarnan með mörkin milli raunverulegrar og
skáldaðrar persónu. En Mark Twain sem hét með réttu, Samuel Lang-
horne Clemens, lést árið 1910 sem þykir alla jafna óumdeilt.
Trausti veðurfræðingur og Freeman
Enn þann dag í dag berast reglulega fréttir um meintan dauðdaga lík-
legra og ólíklegra einstaklinga á ljóshraða á öflugum samskiptavefjum
netsins og einstaka sinnum rata fréttirnar á síður „gulu“ pressunnar.
Nýverið bárust fregnir af andláti stórleikarans Morgans Freeman
eins og eldur í sinu á síðum Fésbókarinnar. Þrátt fyrir heiðarlega til-
raun notenda Fésbókarinnar til að koma þessum margverðlaunaða
leikara í gröfina tókst það ekki. Herra Freeman þurfti þó ekki sjálfur
að bera sögusagnirnar til baka heldur fréttist af því að hann væri
sprækur sem lækur og auk þess á faraldsfæti.
Þekkt andlit sem birtist reglulega á skjám landsmanna á níunda
áratugnum, Trausti Jónsson veðurfræðingur, þurfti hins vegar að
Hollywood-stjörnur og þekktar persónur
úr heimi stjórnmála hafa ófáar þurft að
stíga fram fyrir alþjóð og lýsa yfir hinu
augljósa með frasanum: „Fregnir af and-
láti mínu eru stórlega ýktar“.
Þórunn Kristjánsdóttir thorunn@mbl.is
Sprækur
sem lækur
Frægð og furður
Harðindi að hausti. Þetta gæti verið fyrirsögn frétta umhríðarskotið norður í landi í vikubyrjun, sem varð tilþess að þúsundir fjár fennti. Björgunarstörfum er ekkilokið þegar þetta er skrifað, en ljóst má þó vera að skaði
bænda nyrðra er mikill. Þó virðist í allmörgum tilvikum sem svo að
betur muni fara en virtist í fyrstu. Almenna reglan í mannlífinu er sú
að hlutirnir fara yfirleitt skár en hitt. Sjálfsagt helgast það að nokkru
af samtakamætti fólksins sem setur undir sig hausinn þegar erfið-
leikar steðja að og leysir úr málum.
Hinn snemmbúni vetur fyrir norðan er á vissan hátt merkur spegill
atvinnuhátta í landinu. Líf í sveitum landsins er flestum borgar-
börnum að verða býsna fjarlægt – en síðustu dagana höfum við séð
að víða er sauðfjárbúskapur nánast alfa og omega allra hluta. Rútínan
er tilhleypingar í desember, fóðrun á húsi yfir veturinn, sauðburður
að vori, fé er sleppt á afrétt snemmsumars og svo smalað til byggða.
Þá rekið í réttirnar sem eru miklar gleðisamkomur í hverri einustu
sveit; kannski líkastar kjötkveðjuhátíðunum í Ríó í Brasilíu svo ein-
hver ímynduð hliðstæða sé nefnd.Einar Geir Þorsteinsson hefur lengi verið söngstjóri í Tungnaréttum og Björn Sigurðsson í Úthlíð syngur með.
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Myndasafnið 11. september 2004
Tólftónafuglar í
Tungunum