Morgunblaðið - 09.02.2013, Blaðsíða 31

Reykjavík
Vorum að fá í sölu 434,1 fm
atvinnuhúsnæði sem skiptist í
kjallara, hæð og ris. Á fyrstu
hæðinni og í risi er rekinn bar en
í kjallara eru tveir veitingastaðir.
Eignin er í öll í útleigu.
V. 110,0 m. 2267
Laugavegur 73 - veitingahús
Sími 588 9090 • Síðumúla 21 • 108 Reykjavík • www.eignamidlun.is
UMRÆÐAN 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. FEBRÚAR 2013
Kosningar eru í
nánd og flokkarnir
undirbúa sig mál-
efnalega. Lands-
fundur Sjálfstæð-
isflokksins mun meðal
mikilvægra mála fjalla
um aðildarviðræð-
urnar við Evrópusam-
bandið.
Á síðasta landsfundi
var samþykkt að
„gera skuli hlé á að-
ildarviðræðunum við Evrópusam-
bandið og þær ekki hafnar að nýju
nema það verði samþykkt í þjóð-
aratkvæðagreiðslu“. Þessari stefnu
þarf flokkurinn að breyta af eft-
irfarandi ástæðum:
 Viðræðurnar eru að nálgast loka-
áfangann. Úr því sem komið er
jaðrar það við ábyrgðarleysi að
draga umsóknina til baka. Mik-
ilvægt er að ljúka samningum um
landbúnað og sjávarútveg svo að
þjóðin geti tekið upplýsta ákvörðun
um aðild. Því er fráleitt að hætta á
lokasprettinum.
 Við Íslendingar þurfum sárlega
stöðugleika og lægri vexti sem
fylgja evrunni en ekki ógjaldgengu
örmyntinni okkar. Krónan rýrir
hér lífskjör hverrar meðal fjöl-
skyldu um að því er ætla má 50 til
100 þús. kr. á mánuði í formi verð-
tryggðra ofurvaxta, hærra verðlags
og lægri launa vegna þess að fyr-
irtækin búa við erfiðari aðstæður
en væri við stöðugleika og lægri
vexti.
 Það þarf hvort sem er að taka á
landbúnaðinum til að lækka skatta,
lækka matvælaverð, lækka verð-
tryggð lán sem miðast m.a. við
verðlag matvæla. Þetta er nokkuð
sem við Íslendingar verðum að átta
okkur á til að hjálpa fjölskyldum
sem búa við lök kjör og minnka
þrýsting á launahækkanir. Veita
þarf bændum frelsi til að vaxa og
dafna á stærri leikvelli Evrópu í
stað þess að hokra hér í haftakerfi
meðal annars á kostnað fátækra
skattgreiðenda og neytenda þessa
lands. ESB styrkir norðlægan
landbúnað meira en við sjálf höfum
efni á að gera um leið og opnað
verður á innflutning og samkeppni.
Vernd landbúnaðarins og styrkir til
hans kostar meðalfjölskyldu um 30
til 50 þs. kr. á mánuði sem við höf-
um því miður ekki efni á.
 Við þurfum á næstu 15 árum að
tvöfalda landsframleiðsluna til þess
bara að halda í við nágrannaþjóð-
irnar hvað lífskjör varðar sam-
kvæmt McKinsey-
skýrslunni og það
verður ekki gert án
stöðugrar alþjóðlegrar
myntar. Erlendir fjár-
festar þurfa að bera
traust til íslensks
stjórnarfars og at-
vinnulífs til að al-
þjóðleg viðskipti og
erlend fjárfesting
dafni hér. Nýjar út-
flutnings atvinnugrein-
ar svo sem há-
tæknigreinar og
ferðaþjónusta verða að bera uppi
hagvöxtinn. Hátæknigreinarnar
verða því miður annars að færa sig
úr landi vegna óstöðugrar myntar
og stjórnarfars. Þær gömlu, sjávar-
útvegur og orkufrekur iðnaður,
munu ekki geta vaxið eins og til
þarf þó vonandi vaxi þær sem mest
og það á sjálfbæran hátt.
 Eftir kosningar þurfa stjórn-
málaflokkar að mynda ríkisstjórn
og mikilvægt fyrir Sjálfstæð-
isflokkinn að hafa fleiri kosti en
bara flokka afturhalds og öfga-
verndar.
Hið viðkvæma álitamál, afstöð-
una til ESB, þarf að leiða til lykta
með því að kanna til hlítar hvað í
aðlögun felst til dæmis hversu
miklar breytingar þarf að gera
varðandi landbúnað og sjávarútveg
og síðan er það þjóðarinnar að
velja hvort samningar verða stað-
festir eða ekki.
Það er því mikilvægt að stærsti
stjórnmálaflokki þjóðarinnar sem
líklega leiðir ríkisstjórna að lokn-
um kosningum stefn að því að
klára aðildarviðræðurnar enda
mikilvægt að þekkja nákvæmlega
þá kosti sem standa þjóðinni til
boða ekki síst í þeirri þröngu stöðu
sem hún er í eftir hrunið.
Landsfundurinn þarf því að
breyta ofangreindri afstöðu flokks-
ins og samþykkja að úr því sem
komið er verði aðildarviðræðurnar
við Evrópusambandið leiddar til
lykta. Samningsniðurstaðan verði
síðan lögð fyrir þjóðina í þjóð-
aratkvæðagreiðslu.“
Ef flokkurinn breytir ekki um
afstöðu munu Samfylking og Björt
framtíð gera allt sem þeir flokkar
geta til að halda xD utan við rík-
isstjórn. Með jákvæðir afstöðu xD
til umsóknarferilsins mun flokk-
urinn eiga auðvelt með að mynda
hér öfluga framfarastjórna eftir
kosningar, annars ekki.
Vitað er að um helmingur kjós-
enda vilja ekki draga umsóknina til
baka. Það gagnast því ekki flokkn-
um að hafa lokaða afstöðu í þessu
máli. Það hins vegar þrengir kosti
þjóðarinnar.
Ef svo ólíklega vill til að lands-
fundurinn getur ekki hugsað sér
jákvæða afstöðu til þess að leiða
viðræðurnar við ESB til lykta,
þyrfti landsfundurinn að sam-
þykkja að kjósa skuli um aðild-
arumsóknina samhliða komandi Al-
þingiskosningum hvort draga eigi
hana til baka eða lúka samn-
ingagerðinni og bera niðurstöðuna
undir þjóðina.
Með þá niðurstöðu fyrirliggjandi
geta flokkarnir myndað stjórn óháð
því máli þar sem þá verður bara
um úrvinnslu að ræða úr ákvörðun
þjóðarinnar sem þá liggur þá fyrir.
Stefnubreyting framundan
Eftir Guðjón
Sigurbjartsson
Guðjón
Sigurbjartsson
»Erlendir fjárfestar
þurfa að bera traust
til íslensks stjórnarfars
og atvinnulífs til að al-
þjóðleg viðskipti og er-
lend fjárfesting dafni
hér.
Höfundur er smáatvinnurekandi og
viðskiptafræðingur.
Margir lesendur Morgunblaðsins
muna eflaust eftir að hafa séð oftar
en einu sinni fréttir um að lögreglan
á höfuðborgarsvæðinu hafi ráðist
inn í skóla með offorsi og fíkniefna-
leitarhunda, með það fyrir augum að
góma meinta eiturlyfjaneytendur.
Fyrir flestum eru þetta eflaust
smávægilegar aðgerðir, sem eftir
allt saman vinna í átt að göfugum
tilgangi. Fyrir fólki eins og þeim
sem skrifar, hins vegar, eru hlut-
irnir mun alvarlegri en svo. Það vill
nefnilega svo óheppilega til (fyrir
lögregluna) að hæstiréttur hefur
ítrekað að slík vinnubrögð séu með
öllu bönnuð. Ótrúlegast af öllu er þó
að skólayfirvöldin eru flest hæst-
ánægð með framkomuna við nem-
endur sína.
Refsingar vegna þessara aðgerða
eiga hins vegar aldrei eftir að líta
dagsins ljós. Ef að í einni leit lög-
reglunnar af fimmtán finnst einn
dópisti er það notað sem réttlæting
fyrir þessu ólöglega athæfi. Það er
nákvæmlega sama rökfærsla og ef
sá eiturlyfjanotandi reyndi að fara í
mál við dópsalann sinn til að fá pen-
inginn sinn til baka. Samt sem áður
vill dómsvaldið, illskiljanlega, helst
ekki refsa fólki fyrir að misnota,
misgróft, framkvæmdarvaldið.
Hægt er að benda á marga kvilla
við íslensk stjórnvöld og Alþingi, en
það er ekki jafnauðvelt að finna
jafnaugljósa hræsni og þá sem ríkis-
starfsmenn sýna af sér þegar þeir
hunsa þessar aðgerðir vegna eigin
biturleika í garð eiturlyfjaneytenda.
Þarf að leita lengra en í göngudeild-
ir Landspítalans eða meðferð-
arstofnanir til að sjá að lausn á fíkn
er einungis að finna í andlegri með-
ferð? Sú tekst sjaldnast í refsing-
arskyni.
Þessi samvinna lögreglu og skóla
við að misnota stöðu sína sem
verndarar frelsisins annars vegar og
(meintir) menntamenn hins vegar
ætti með sanni að nægja til að græta
hverja sálu sem sér hve hrapallega
er vegið að hinu stórglæsilega, öf-
undsverða og dýrmæta frelsi sem
við búum við á Íslandi. Ef gæfan
leyfir mun þetta fólk sjá að sér, áður
en önnur herför hefst.
ANDRI EIRÍKSSON,
Hafnarfirði.
Ríkisrekin hræsni
Frá Andra Eiríkssyni
Bréf til blaðsins