Morgunblaðið - 17.10.2013, Side 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. OKTÓBER 2013
✝ Sigríður Stef-ánsdóttir
fæddist á Há-
konarstöðum á
Jökuldal 7. desem-
ber 1915. Hún lést
á hjúkrunar- og
dvalarheimilinu
Hulduhlíð á Eski-
firði, 6. október
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Stefán
Bjarnason, f. 6. júní 1884, d. 15.
júní 1950 og Guðrún Björg
Magnúsdóttir, f. 21. júní 1891,
d. 31. júlí 1982. Bróðir Sigríðar
er Magnús Stefánsson, f. 28.
febrúar 1919, kvæntur Jónu K.
Jónsdóttur, f. 13. mars 1924.
Eiginmaður Sigríðar var Her-
mann Ágústsson, f.
23. júní 1908, d. 25.
nóvember 1987.
Á æskuárum bjó
Sigríður lengst af á
Valþjófsstað í
Fljótsdal þar sem
hún kynntist Her-
manni Ágústssyni
frá Langhúsum í
Fljótsdal en þau
gengu í hjónaband
árið 1945. Á ár-
unum 1941-1944 bjuggu þau á
Valþjófsstað og síðan á Arn-
aldsstöðum en fluttu til Reyð-
arfjarðar árið 1944. Hermann
lést 1987.
Útför Sigríðar fer fram frá
Valþjófsstaðarkirkju í dag, 17.
október 2013, kl. 13.30.
Látin er í hárri elli föður-
systir okkar Sigríður Stefáns-
dóttir. Sigga frænka er eftir-
minnileg öllum þeim er henni
kynntust. Hún var litrík kona,
ákveðin, gat verið snögg upp á
lagið en jafnframt var hún hlý
og skemmtileg. Hún var af
þeirri kynslóð sem ekki var
mulið undir. Innan við ferm-
ingu veiktist hún af berklum og
dvaldi á Kristnesi til lækninga
um tíma. Þau veikindi og dvölin
á berklahælinu höfðu ef til vill
djúpstæðari áhrif á hana en
margir vissu.
Árin 1940 til 1941 stundaði
Sigga frænka nám við Hús-
mæðraskólann á Laugalandi í
Eyjafirði. Hún minntist þeirrar
dvalar með ánægju og margir
fallegir hlutir liggja eftir hana
frá þeim tíma. Sigga og Her-
mann stofnuðu heimili á Reyð-
arfirði 1944 og bjuggu þar
lengst af, að undanskildum ár-
unum 1966 til 1971, er þau
bjuggu á Akureyri. Á heimili
þeirra bjó alla tíð amma okkar,
Guðrún, og einnig Skarphéðinn
Þorsteinsson frá Þuríðarstöð-
um í Fljótsdal. Sigmar Ó. Jóns-
son frá Reyðarfirði ólst að
nokkru leyti upp hjá þeim.
Heimili þeirra Siggu og Her-
manns var myndarheimili, þar
sem gestrisni og gott viðmót
mætti öllum er þangað komu.
Oft voru þar fjörugar umræður
um málefni líðandi stundar,
spilaður lomber, skellt á lær og
mikið hlegið. En tvennt var
hafið yfir alla gagnrýni í huga
Siggu; Framsóknarflokkurinn
og Kaupfélagið. Það gat hvinið
í frænku okkar ef einhver lét
misjöfn orð falla um þessar
stofnanir.
Sigga frænka hafði unun af
lestri góðra bóka en augnsjúk-
dómur háði henni við lestur og
á margan annan hátt í daglegu
lífi. Útivera var henni erfið
vegna sjúkdómsins og margir
muna fjölbreytt safn gleraugna
sem hún notaði til að hlífa aug-
unum.
Fljótsdalurinn var henni alla
tíð mjög kær. Hún talaði um að
fara „heim í Fljótsdalinn“ og
þangað fóru þau Hermann og
amma oft í sunnudagsbíltúra að
heimsækja vini og ættingja.
Annars gerði Sigga frænka
ekki víðreist um ævina en fór
þó eina ferð til Danmerkur í
fylgd pabba, þá rúmlega átt-
ræð. Það var alla tíð mjög kært
með þeim systkinunum og
skemmtu þau sér oft við að
rifja upp minningar úr þeirri
ferð.
Það var mikið áfall fyrir
Siggu frænku þegar Hermann
féll frá í nóvember 1987. Hún
sýndi þá mikið æðruleysi og bjó
á Heiðarveginum allt til ársins
2005 er hún flutti að hjúkrunar-
og dvalarheimilinu Hulduhlíð á
Eskifirði. Sigga naut þess að
eiga góða vini á Reyðarfirði
sem heimsóttu hana og litu til
með henni öll þau ár sem hún
bjó ein.
Fjölskylda Siggu þakkar öllu
því góða fólki sem gerði henni
kleift að búa svo lengi á Heið-
arveginum. Einnig viljum við
þakka starfsfólki Hulduhlíðar
fyrir einstaklega góða umönn-
un; Sigga hafði oft orð á því við
okkur að þar liði sér vel.
Að leiðarlokum viljum við
systkinin þakka Siggu frænku
allt sem hún var okkur. Blessuð
sé minning hennar.
Guðrún, Guðjón, Stefán
og Sólveig.
Sómakonan Sigríður Stefáns-
dóttir hefur kvatt okkur. Hún
hafði nokkur síðustu ár verið
aldursforseti Reyðarfjarðar,
enda aldurinn orðinn býsna
hár. Sigríður var fríð kona og
alltaf vel tilhöfð, heil og sönn í
öllu sem hún tók sér fyrir
hendur, hrein og bein greind-
arkona sem ég fékk vel að
kynnast, en þessu samferða-
fólki heima fækkar nú óðum.
Fyrstu verulegu kynni okkar
voru þegar sú hæfileikakona
Guðrún móðir hennar tók að
sér hlutverk í Deleríum búbón-
is og með því öllu fylgdist Sig-
ríður af miklum áhuga og lagði
okkur lið sem og ekki síður
þegar Hermann maður hennar
Ágústsson lék í Allra meina
bót. Þessu góða fólki var einkar
gott að fá að kynnast og minn-
ing þeirra mæt og nú hefur
Sigríður horfið yfir móðuna
miklu, enda farin að heilsu og
kröftum. Það var afar gott að
sækja þær mæðgur Guðrúnu
og Sigríði heim, en sérlega
kært var með þeim og þær báð-
ar höfðingjar í öllu eins og
raunin var einnig um Hermann,
þann skemmtilega söngmann
og hagyrðing. Þau voru öll
ágætlega félagslynd sem og
frændinn og dansmaðurinn
Skarphéðinn Þorsteinsson er
bjó þarna einnig. Þau tóku öll
fjögur þátt í því sem var í boði
hverju sinni heima. En mestu
kynnin og þau skemmtilegustu
við Sigríði voru sumarið, sem
við unnum bæði sjálfboðavinnu
fyrir félögin okkar í Fé-
lagslundi. Það var nóg að gera,
því alltaf var aðsóknin sem bezt
varð á kosið og þá reyndi á
snör handtök og röska af-
greiðslu í eldhúsinu, þar sem
Sigríður réð ríkjum og höfum
við Sigríður oft minnzt þessa
skemmtilega annatíma, síðast í
hitteðfyrra úti í Hulduhlíð þar
sem hún naut að sögn einstak-
lega góðrar umönnunar síðustu
æviárin.
Sigríður var þarna að vinna
fyrir kvenfélagið, en fyrir það
og með því starfaði hún vel í
fjölda ára. Sigríður var glað-
sinna í góðum félagsskap,
ákveðin og einörð kona sem
hafði sínar skoðanir á hverju
einu, enda fylgdist hún vel með.
Þau Sigríður og Hermann voru
barnlaus, en athvarf hjá þeim
átti einkar gott í mörg ár Sig-
mar Óðinn Jónsson við hið
besta atlæti. Ég er Sigríði
þakklátur fyrir afar hugþekka
samfylgd áranna mörgu heima
og bið henni allrar blessunar á
ókunnum eilífðarleiðum.
Helgi Seljan.
Sigríður
Stefánsdóttir
Mamma mín var hörkukona,
fædd og uppalin í sveit. Lifði og
hrærðist fyrir bústörfin þó að
það hafi blundað í henni ungri
að læra til ljósmóður. Hún hitti
pabba minn og varð ófrísk sem
líklega hefur breytt eitthvað
áætlunum. Hún og pabbi eign-
uðust fimm börn og byggðu
stórt bú. Reistu húsakost sem
var stærri en á mörgum bæjum,
ræktuðu land og voru dugleg.
En mömmu var ekki ætlað að
ganga í gengum lífið áfallalaust,
pabbi drukknaði aðeins 39 ára
gamall frá konu sinni og fimm
börnum og þessu myndarlega
búi þeirra. Mamma var hörku-
kona sem bognaði en brotnaði
ekki.
Áfram hélt hún með sitt bú
og börnin sín fimm, elsta sextán
ára og yngsta þriggja ára. Allir
urðu að hjálpast að og systkini
mín fengu ung að bera ábyrgð á
vinnu sem engan veginn hæfði
aldri þeirra og getu. Á ýmsu
gekk og ekki stórslysalaust eins
og þegar mamma var að draga
upp rekavið úr fjörunni á drátt-
Margrét Sigrún
Viggósdóttir
✝ Margrét Sig-rún Viggós-
dóttir fæddist á
Skefilsstöðum á
Skaga 14. maí
1936. Hún lést á
Heilbrigðisstofn-
uninni á Sauð-
árkróki 3. október
2013.
Útför Margrétar
fór fram frá Sauð-
árkrókskirkju 12.
október 2013.
arvél og fór ásamt
vélinni 20 metra
niður í stórgrýtis-
fjöru. Ungu synirn-
ir horfðu á og við
systurnar biðum
skelfingu lostnar á
meðan allt fylltist
af sveitungum og
björgunarmönnum
sem komu til þess
að ná mömmu upp
úr fjörunni og
koma henni á sjúkrahús. Ótrú-
legt en satt þá slasaðist hún
ekki mikið miðað við hvað hefði
getað orðið en hún jafnaði sig
samt aldrei alveg. Það var samt
ekki hægt að sjá á henni eða því
sem hún tók sér fyrir hendur.
Góðir sveitungar hjálpuðu okkur
krökkunum þessar vikur sem
mamma dvaldi á sjúkrahúsinu
og megi þeir eiga þakkir fyrir.
Flestir eiga nóg með sitt en
gott er að eiga góða að þegar á
þarf að halda. Mamma eignaðist
aftur mann, hann Búa sem hún
hafði þekkt alla sína tíð. Það var
gott að þurfa ekki að basla við
allt ein og óstudd.
Þau eignuðust einn son sam-
an, hann Gunnar sem skírður er
í minningu látins eiginmanns og
góðs vinar. En mömmu var ekki
ætlað að ganga lífið áfallalaust.
Hún var ekki gömul þegar hún
var greind með Parkinsons-
sjúkdóm. Mamma var hörku-
kona sem bognaði en brotnaði
ekki. Smátt og smátt minnkaði
hún við sig bú og vinnu og flutti
inn á Sauðárkrók til að eiga
nokkur góð ár sem urðu alltof
fá. Það átti ekki við hana
mömmu að geta ekki gert hvað
sem er en þessu aðlagaðist hún
eins og hún gat eða kannski
ekki. Hún mamma var hörku-
kona sem hefur kvatt okkur og
þetta líf en lifir samt með okkur
í anda, í minningum okkar og
hjörtum.
Ég heiðra mína móður vil
af mætti sálar öllum
ég lyfti huga ljóssins til
frá lífsins boðaföllum.
Er lít ég yfir liðna tíð
og löngu farna vegi
skín endurminning unaðsblíð
sem ársól lýsi af degi.
Að færa slíka fórn sem þú
mun flestum ofraun vera.
En hjálpin var þín heita trú
þær hörmungar að bera.
Í hljóði barst þú hverja sorg,
sem hlaustu oft að reyna
en launin færðu í ljóssins borg
og lækning allra meina.
Nú er of seint að þakka þér
og þungu létta sporin,
þú svífur fyrir sjónum mér
sem sólargeisli á vorin.
Þú barst á örmum börnin þín
og baðst þau guð að leiða
ég veit þú munt vitja mín
og veg minn áfram greiða.
(Eiríkur Einarsson)
Góða ferð, mamma mín, góða
ferð.
Þín dóttir,
Ingibjörg.
Kveðja frá Soroptim-
istaklúbbi Skagafjarðar
Margrét Sigrún Viggósdóttir,
Magga okkar Viggós, eins og við
í Soroptimistaklúbbi Skagafjarð-
ar nefndum hana, er fallin frá.
Hún var ein af stofnfélögum
klúbbsins og hafði því verið
stoltur soroptimisti í 24 ár.
Magga skilur eftir sig margar
góðar minningar frá samveru-
stundum og viðfangsefnum okk-
ar systra. Við minnumst hennar
sem stolts sauðfjárbónda sem
unni sveitinni sinni og bústörf-
unum. Við minnumst hennar
einnig sem hógværrar hetju sem
lengi þurfti að glíma við erfiðan
sjúkdóm, en fyrst og fremst
minnumst við hennar sem heil-
steypts félaga, sem ekki lét sitt
eftir liggja meðan kraftar og
heilsa leyfðu.
Þau verkefni sem hún tók að
sér fyrir klúbbinn okkar voru
ætíð unnin með sæmd og
ábyrgðartilfinningu.
Við kveðjum hana í dag með
kærri þökk fyrir samveru sem
hvergi bar skugga á og sendum
ástvinum öllum hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd systra í Soroptim-
istaklúbbi Skagafjarðar,
Ingunn Ásdís
Sigurðardóttir.
HINSTA KVEÐJA
Bless amma okkar. Við
vildum óska þess að við
hefðum kynnst þér áður en
þú veiktist. Það hefði verið
gaman að geta komið til þín
í sveitina og séð þig í kring-
um lömbin á vorin, skoða
folöldin eða grassprettuna.
Keyrt með þér í traktorn-
um við heyskapinn eða
smalað með þér á haustin.
Takk samt fyrir allar
stundirnar sem við áttum
með þér.
Þín barnabörn,
Smári Freyr
og Svandís Ósk.
✝
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
KARÍTAS ANNA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Grundargötu 70,
Grundarfirði,
lést á St. Franciskusspítalanum í Stykkis-
hólmi sunnudaginn 13. október.
Útför hennar fer fram frá Ólafsvíkurkirkju laugardaginn
19. október kl. 14.00.
Guðjón Elisson,
Atli Már Hafsteinsson, Unnur Edda Garðarsdóttir,
Árni Þórarinsson,
Anna Dís Þórarinsdóttir, Narfi Jónsson,
Kristján Guðjónsson
og barnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÞORSTEINN BJARNASON
bátsmaður,
Fornhaga 17,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 12. október.
Útförin fer fram frá Neskirkju föstudaginn 18. október kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið.
Guðrún G. Sæmundsdóttir,
Sæmundur E. Þorsteinsson, Svana Helen Björnsdóttir,
Jón Viðar Þorsteinsson, Þórunn Harðardóttir,
Rakel Guðrún Óladóttir,
Sólveig Níelsdóttir,
Björn Orri, Sigurður Finnbogi
og Þorsteinn Sæmundssynir,
Þorsteinn Jakob og Guðmunda Jónsbörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
INGIMAR ELÍASSON,
lést á Landspítalanum í Fossvogi mánu-
daginn 14. október.
Hann verður jarðsunginn frá Fella- og
Hólakirkju föstudaginn 25. október kl. 13.00.
Ásta Vigdís Bjarnadóttir,
Eyrún Ingimarsdóttir,
Elías Jakob Ingimarsson,
Ástmar Ingimarsson,
Ingi Vífill Ingimarsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
✝
Elsku faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
LOFTUR LOFTSSON
efnaverkfræðingur,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir mánudaginn
14. október.
Útför verður auglýst síðar.
Aðstandendur hins látna.
✝
Bróðir okkar,
HÖRÐUR HEIÐAR HANNESSON
skipstjóri,
lést á Heilbrigðisstofnun Fjallabyggðar
sunnudaginn 13. október.
Útförin fer fram frá Siglufjarðarkirkju laugar-
daginn 19. október kl. 14.00.
Systkini hins látna.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUNNHILDUR VIKTORSDÓTTIR
frá Ólafsfirði,
andaðist á dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Grund aðfaranótt mánudagsins 14. október.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 22. október kl. 15.00.
Marteinn Elí Geirsson, Hugrún Pétursdóttir,
Agnes Geirsdóttir, Guðjón Guðmundsson,
Helga M. Geirsdóttir, Valdimar Bergsson,
Þorvaldur Geir Geirsson, Ólöf Ingimundardóttir,
Guðrún Geirsdóttir, Steinar Birgisson,
barnabörn og barnabarnabörn.