Morgunblaðið - 04.09.2014, Blaðsíða 87

MINNINGAR 87
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. SEPTEMBER 2014
✝ Andrés Sig-hvatsson var
fæddur í Ártúnum
á Rangárvöllum 10.
júlí 1923. Hann lést
á Hrafnistu í
Reykjavík 27.
ágúst 2014.
Foreldrar hans
voru Sighvatur
Andrésson, f. 14.3.
1892, d. 6.7. 1979,
og Kristín Árna-
dóttir, f. 16.2. 1894, d. 22.1.
1975. Systkini Andrésar eru:
Kristín, f. 1920, d. 1921; Hólm-
fríður, f. 1921, d. 1992; Stein-
dór, f. 1925, d. 1998; Kristín, f.
1926; Árni, f. 1929, d. 2005;
Margrét, f. 1930, d. 2012, Ester,
f. 1931, d. 1987, og Bjarney, f.
1932. Andrés kvæntist Júlíönu
fimm börn, 6) Lára Halla
Andrésdóttir, f. 15.3. 1965, á
hún fjögur börn, 7) Viggó Andr-
ésson, f. 7.1. 1967, á hann þrjú
börn og tvo fóstursyni og 8)
Finnur Andrésson, f. 10.4. 1971,
á hann fjögur börn. Andrés
kvæntist síðar Jónu Rebekku
Jóhannesdóttur Þau skildu eftir
sex ára sambúð.
Andrés fluttist sextán ára
gamall með fjölskyldu sinni að
Ragnheiðarstöðum í Flóa. Þar
kynntist hann fyrri konu sinni,
Lúllu eins og hún var kölluð.
Andrés stundaði þar akstur
vörubíla en eftir að hann flutti
til Reykjavíkur vann hann
lengst af sem vörubílstjóri hjá
Vörubílastöðinni Þrótti.
Tónlist skipaði mjög stóran
sess í lífi hans. Hann spilaði m.a.
á harmonikku og píanó en rúm-
lega tvítugur hóf hann söngnám
og söng m.a. í Karlakórnum
Þresti (eldri Þröstum).
Útför Andrésar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 4. sept-
ember 2014, kl. 13.
Viggósdóttur, f.
2.8. 1929, d. 14.12.
2000, bjuggu þau
saman í fjörutíu og
fimm ár en slitu
síðan samvistir.
Saman eignuðust
þau átta börn. Þau
eru 1) Kristín
Andrésdóttir, f.
25.10. 1947, hennar
börn urðu fjögur
en eitt lést 14.4.
1972, 2) Sighvatur Andrésson, f.
26.3. 1949, d. 1.7. 1989, átti
hann þrjú börn, 3) Margrét Lilja
Rut Andrésdóttir, f. 6.6. 1955, d.
8.8. 1994, átti hún fjögur börn,
4) Árelía Þórdís Andrésdóttir, f.
4.12. 1956, d. 8.8. 2010, átti hún
fjögur börn, 5) Andrés Jón
Andrésson, f. 1.2. 1960, á hann
Hann situr í stólnum, bað-
aður birtu og yl. Stofan er hlý-
leg og sólin umlykur allt. Hann
brosir kurteislega þegar ég kem
til hans og heilsa. Hver ert þú
aftur? Ég er hún Gréta, dóttir
hennar Möggu systur þinnar.
Já, hennar Möggu, segir hann
og brosir blítt. Gaman að sjá
þig.
Við sitjum og spjöllum um líf-
ið og tilveruna. Ég spyr hvort
hann vilji ekki syngja fyrir mig.
Æ, ég hef nú ekki sungið neitt
svo lengi. Eigum við að syngja
saman O sole mio? Hann brosir
og ég sé blik í augum hans. Ég
byrja að syngja og hann tekur
undir af veikum mætti, á auð-
mjúkum tóni sem enginn heyrir
nema við tvö. „Che bella cosa.“
Ég raula með. Þá styrkist hann
og fyrr en varir líða um stofuna
ljúfustu tónar tenórsins góða.
„O sole mio sta nfronte a te.“
Hann hefur engu gleymt.
Já, hann Addi frændi var
alltaf til í að syngja með mér,
eins og hann söng með mömmu
í hvert sinn er þau hittust.
Söngurinn var þeim í blóð bor-
inn, systkinunum frá Ragnheið-
arstöðum. Og jákvæðnin ein-
kenndi allt hans líf. Á hverjum
degi, allt fram í andlátið, þakk-
aði hann fyrir hvað hann hefði
ætíð haft góða heilsu. Þótt hann
væri orðinn níutíu og eins árs
var hann uppáklæddur hvern
einasta dag. Engan hef ég hitt
með hár jafnmikið og fagurt.
Og ekki er með nokkru móti
hægt að segja að hann hafi dáið
í hárri elli því hann leit út fyrir
að vera mun yngri en hann var.
Ég kveð móðurbróður minn
með virðingu og söknuði og er
þakklát fyrir allar góðu sam-
verustundirnar. Sólin hans
Adda er slokknuð. En hún lifn-
ar í hvert sinn er við heyrum
ítalska lagið O sole mio sem
enginn söng betur en hann.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
sendi ég fjölskyldu hans inni-
legar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Andrés-
ar Sighvatssonar.
Margrét Pálsdóttir.
Andrés
Sighvatsson
✝ Rósa SigríðurJósepsdóttir
fæddist í Neskaup-
stað hinn 20. maí
1935. Hún lést á
Landspítalanum
26. maí 2014.
Rósa Sigríður
var dóttir hjónanna
Jóseps Halldórs-
sonar frá Þuríðar-
stöðum í Eiða-
þinghá og Sigur-
bjargar Halldórsdóttur frá
Gerði í Norðfirði. Rósa Sigríður
var yngst af sex systkinum
ásamt Laufeyju tvíburasystur
sinni en þau eru: Árni, f. 13. jan-
úar 1919, d. 22. maí 1996, Helga,
f. 13. mars 1920, d. 13. júlí 1942,
Gunnar, f. 4. mars 1921, d. 11.
nóvember 1997, Óli, f. 4. júní
1924, d. 26. nóvember 2009, og
svo tvíburasystirin Laufey, f. 20.
maí 1935.
Rósa ólst upp í
Neskaupstað að
undanskildum fjór-
um árum í Hellis-
firði. Hún fór
snemma að vinna í
fiski eins og títt var
þá, bæði í Neskaup-
stað og í Njarðvík-
um. Hún fluttist svo
suður sem ung
kona og vann ýmis
störf, svo sem á
veitingahúsum, en lengst var
hún við störf á Hótel Esju og
dvalarheimilinu Hrafnistu í
Reykjavík. Eftir að Laufey syst-
ir hennar flutti suður ásamt
dóttur sinni Sigurbjörgu hélt
hún heimili með henni á Grens-
ásvegi 54, Reykjavík, allt til
dauðadags.
Útför Rósu Sigríðar fór fram
frá Grensáskirkju miðvikudag-
inn 11. júní 2014.
Hún Rósa „amma“ okkar er
dáin. Þessi setning er svo óraun-
veruleg, því að maður vill að sínir
nánustu séu til staðar allt manns
líf. Í rúmlegan mánuð var Rósa
búin að liggja á krabbameins-
deildinni á Landspítalanum og
berjast við illvígt krabbameinið.
Það hafði því miður vinninginn
enn einu sinni og missirinn er sár
og erfiður. Ég, Sindri, börnin
okkar, mamma og pabbi vorum
því miður stödd í Danmörku síð-
ustu dagana af baráttunni, en
Tinna Sif stóð eins og klettur við
hlið ömmu sinnar. Þó svo að
stundirnar hafi verið virkilega
erfiðar, þá veit ég að þær voru
Tinnu dýrmætar. Það að geta
verið til staðar seinustu dagana
sem Rósa lifði og verið hjá henni á
dánarbeðnum. Tæknin í dag gerði
okkur hinum svo kleift að geta
verið á Skype og leyft Rósu að sjá
og heyra í okkur.
Við Tinna Sif vorum svo lán-
samar í æsku að eiga þrjár ömm-
ur lengst af en nú er Rósa farin og
eftir eigum við aðeins eina dýr-
mæta ömmu. Þegar við vorum
litlar áttu flestir vinir okkar ömm-
ur og afa og það áttum við syst-
urnar líka, en við áttum líka
ömmu og Rósu. Alltaf var talað
um ömmu og Rósu sem eina heild,
tvær ömmur á einu heimili. Vin-
konur okkar vita allar hverjar
amma og Rósa eru, enda hafa
flestar komið á Grensásveginn í
mat eða kökukaffi. Við minnumst
þess með gleði þegar við vorum
litlar stelpur, að við fórum þó
nokkuð oft í pössun til ömmu og
Rósu og sérstaklega þegar
mamma var að vinna á kvöldvakt
á Hrafnistu. Þá var alltaf farið í
Miklagarð og við systur fengum
að velja okkur eitthvað sniðugt og
svo var farið á róló. Þegar við fór-
um í næturpössun til þeirra feng-
um við að fara á vídeóleiguna og
leigja strumpana. Það var mjög
vinsælt. Einnig eigum við yndis-
legar minningar frá Neskaupstað
en á Strandgötu 6 var mikið um
manninn og alltaf nóg af kræsing-
um. Á kvöldin voru ömmurnar
svo búnar að útbúa kvöldkaffi og
til í að spila á spil. Rósa kom alltaf
fram við okkur eins og sín eigin
barnabörn og gerði allt með okk-
ur. Ömmurnar hafa alltaf haft
mikið yndi af eldamennsku og
bakstri og þegar maður kemur á
Grensásveginn er töfraður fram
veislumatur eða dýrindis kökur.
Þetta hefur verið svona frá því við
vorum litlar stelpur og þetta hafa
börn okkar Tinnu svo sannarlega
líka fengið að kynnast. Við mun-
um halda þessu áfram með ömmu
og þar sem Rósa er ekki lengur
með okkur, er komið að okkur
systrum að hjálpa til í eldhúsinu.
Elsku Rósa, þú komst fram við
okkur systur og börn okkar eins
og við værum þín eigin og við lit-
um alltaf á þig sem aðra ömmu.
Góðvild þín í okkar garð er ómet-
anleg og við munum alltaf muna
það. Við trúum því að þú sért
komin á góðan stað núna, hjá
langömmu, langafa og systkinum
þínum. Söknuðurinn er óbærileg-
ur en við finnum huggun í þeim
fjölmörgum yndislegu minning-
um sem við eigum með þér.
Hvíldu í friði, elsku „amma“.
Eva Ösp Bergþórsdóttir og
Tinna Sif Bergþórsdóttir.
„Hún var að kveðja“. Þessi orð
konu minnar komu jafn flatt upp
á mig eins og ávallt þegar maður
fær harmafregn. Þó að maður
vissi að baráttan við illvígt
krabbameinið væri erfið, þá er
eins og maður firri sig þeirri
hugsun að kveðjustundin sé að
renna upp.
Rósa ólst upp í systkinahóp í
Neskaupsstað á Strandgötu 6,
betur þekkt sem Bifröst í þá
daga. Eins og tíðkaðist í sjávar-
plássum á þessum tíma þá byrjaði
hún snemma að vinna í fiski.
Seinna fór hún svo ásamt systur
sinni Laufeyju í fiskvinnslu í
Njarðvíkum. Fóru þær á nokkrar
vetrarvertíðir þar, en á sumrin
voru þær fyrir austan og hjálpuðu
meðal annars til við búskap föður
síns.
Rósa flutti síðan alveg suður og
starfaði þar meðal annars á veit-
ingahúsum en lengst af starfaði
hún á Hótel Esju og dvalarheim-
ilinu Hrafnistu í Reykjavík.
Hún var vinsæl og eftirsótt í
störfum sínum enda ósérhlífin
með afbrigðum. Rósa var frænd-
rækin og vinagóð. Hún lagði mik-
ið upp úr því að halda góðu sam-
bandi við bræður sína og þeirra
fjölskyldur, sem og fjölmarga vini
sína. Hún heyrði reglulega í ætt-
ingjum sínum fyrir austan og vildi
fá fréttir frá æskustöðvum sínum.
Þegar Laufey systir hennar flutti
til Reykjavíkur hófu þær systur
að halda heimili saman og enduðu
með að kaupa sér íbúð að Grens-
ásvegi 54 í Reykjavík. Það var
einmitt þar sem ég hitti Rósu í
fyrsta sinn, þá nýbúin að kynnast
Sigurbjörgu dóttir Laufeyjar.
Þar bjuggu þær þrjár saman og
unnu allar á Hrafnistu í Reykja-
vík.
Það var svolítið skrýtið í byrj-
un að þekkja þær systur ekki í
sundur og vita aldrei hvort ég var
að tala við Laufeyju eða Rósu.
Þær voru ekki bara líkar í útliti
heldur töluðu þær líka sem ein
persóna. Þær voru mjög sam-
rýndar og vissu ávallt hvað hin
var að hugsa. Þegar við Sigur-
björg stofnuðum síðan heimili
tveimur árum síðar og eignuð-
umst okkar eldri dóttur, Evu Ösp,
þá hófst tímabilið á Grensásveg-
inum sem við köllum „ömmu og
Rósu“-tímabilið. Það hefur
reyndar engan enda tekið því að
eftir allar barnapassanirnar með
Evu Ösp og síðar Tinnu Sif yngri
dóttur okkar, hafa barnabörnin
sem nú eru orðin fimm, tekið við
og alltaf er talað um að fara til
ömmu og Rósu í sama orðinu.
Þær systur höfðu gaman af að
búa til góðan og mikinn mat og
óteljandi eru þau matarboðin hjá
þeim. Rósa var alltaf mjög dugleg
að fara með dætur okkar á rólu-
völlinn og ýmsa staði í kring og
tala þær oft um það. Laufey var
þá gjarnan heima að búa til mat-
inn fyrir þær.
Eftir að Rósa greindist með
krabbamein bjó hún samt áfram á
Grensásveginum að undanskild-
um örfáum dögum á spítala vegna
aðgerðar. Síðasta mánuðinn var
hún svo á 11E á Landspítalanum
við Hringbraut og lést þar að
morgni 26. maí síðastliðins.
Elsku Rósa, fyrir hönd okkar
konu minnar, barna okkar, barna-
barna og tengdabarna þakka ég
þér fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir okkur í gegnum tíðina. Um-
hyggja þín og tryggð hefur verið
ómetanleg.
Elsku Laufey, missir þinn er
mikill og sorgin djúp. Megi góður
Guð hugga þig og vaka yfir þér.
Við kveðjum með söknuði góða
konu.
Guð blessi minningu Rósu Sig-
ríðar Jósepsdóttur.
Bergþór Jónasson.
Rósa Sigríður
Jósepsdóttir
Það eru forrétt-
indi að eiga samleið
í gegnum lífið með
fólki sem hefur
bætandi áhrif á allt og alla, hall-
mælir engum og býr yfir ein-
stökum meðfæddum hæfileikum
í mannlegum samskiptum. Slík
manneskja var Bibba frænka
mín og vinkona. Við áttum sam-
leið gegnum bernskuárin í skjóli
stórfjölskyldunnar á Skaganum
þar sem við ólumst upp. Fyrstu
minningar mínar um hana eru
þegar hún fór á handahlaupum á
steyptum vegg sem skildi að
tvær lóðir, hún var þá um sjö
ára gömul og krakkahópur stóð
og horfði agndofa af hrifningu á
hana. Við áttum samleið gegn-
um félagsmiðstöðvarlaus og
næstum sjónvarpslaus æskuár
þar sem ungt fólk hittist í Huld-
arskotinu, fór á rúntinn og dans-
aði. Um tvítugt flutti hún til
Reykjavíkur og bjó á Skóla-
vörðustígnum og þá varð her-
bergið hennar þar að félagsmið-
stöð, ættingjar og vinir voru
velkomnir. Þar voru ótrúlega
Sigurbirna
Árnadóttir
✝ SigurbirnaÁrnadóttir
fæddist 3. mars
1948. Hún andaðist
19. ágúst. sl. Sigur-
birna Árnadóttir
var jarðsungin 30.
ágúst 2014.
skemmtilegar um-
ræður um stjórn-
mál og jafnréttis-
mál og annað sem
skiptir máli. Við
gestir hennar vor-
um ekki alltaf sam-
mála og þegar
henni fannst nóg
komið sagði hún „æ
hættið nú“ og við
gegndum og öll
dýrin urðu aftur
vinir og fóru saman í Glaumbæ
eða á fótboltaleik eftir því hvaða
dagur var. Eftir tímann á Skóla-
vörðustígnum flutti hún á Ei-
ríksgötuna, þar ríkti áfram andi
gestrisni og hlýju. Á seinni ár-
um ræddum við stundum um að
við værum sennilega farnar að
spila seinni hálfleik þar sem við
værum komnar yfir sextugt en
þessi seinni hálfleikur átti að
verða langur og vel spilaður og
við gerðum ráð fyrir framleng-
ingu. Í seinni hálfleik átti að
hittast oft, hlæja mikið, tala
mikið og drekka kaffi í lítra tali.
Ég þakka Bibbu einstaka
samfylgd í gegnum áratugi og
vináttuna sem aldrei bar skugga
á, hafi hún ævarandi þökk fyrir
allt. Siggu móður hennar, Guð-
mundi eiginmanni hennar, börn-
unum Óla og Elku og fjölskyld-
um þeirra sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þórunn G.
Legsteinar sem
standast íslenska
veðráttu.
Granítsteinar,
gegnheil gæði.
30% afsláttur
Helluhrauni 2, Hafnarfirði
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
THEODÓR GUÐMUNDSSON,
(Teddi á Leiti),
dvalarheimilinu Stykkishólmi,
lést laugardaginn 30. ágúst.
Útförin fer fram frá Stykkishólmskirkju
laugardaginn 6. september kl. 14.00.
Þökkum auðsýnda samúð við andlát hans.
Sigrún Theodórsdóttir, Jón Ólafur Vilmundarson,
Harpa Theodórsdóttir, Frode F. Jakobsen,
Theodóra Sigríður Theodórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN BJÖRN SIGURÐSSON,
Holtateigi 11,
Akureyri,
áður bílstjóri og bóndi
Róðhóli, Skagafirði,
lést fimmtudaginn 28. ágúst.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 8. september kl.13.30.
Innilegar þakkir til starfsfólksins á Grenihlíð fyrir góða
umönnun.
Þeim sem vilja minnast Jóns Björns er vinsamlegast bent á
Rakelarsjóð í Grunnskólanum á Hosósi.
Jóhanna Marín Kristjánsdóttir,
Sigríður S. Jónsdóttir, Stefán Sveinbjörnsson,
Jóna Guðný Jónsdóttir, Þorsteinn Þ Jósepsson,
Helen Jónsdóttir, Vilhjálmur J. Valtýsson,
Dagbjört Hrönn Jónsdóttir, Gunnsteinn Þorgilsson,
Viðar Jónsson, Hafdís Garðarsdóttir,
Kristján B. Jónsson, Steinunn Eyjólfsdóttir,
afa og langafabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
HANS JÚLÍUSSON
matsveinn,
Lágseylu 5,
Innri Njarðvík,
lést miðvikudaginn 20. ágúst.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Anna Hjartardóttir,
Guðríður Hansdóttir.