Stígandi - 01.04.1944, Blaðsíða 63

STÍGANDI
SÍÐASTI FJÁRKLÁÐAVÖRÐURINN
141
anna, sem aldrei kom til byggða allan sinn varðtíma, réttar 14
vikur.
Þess skal getið viðkomandi Sveini Magnússyni, að sonur hans,
Kristján Ingi, liefir sagt mér, að Pétur Andrésson, bóndi í Stokk-
hólma, muni liafa haft hans vörzlu á hendi að einhverju leyti um
sumarið, í verkaskiptum, með því að Sveinn var atkvæða-sláttu-
maður, en Pétur þoldi miður erfiðisvinnu. Pétur bjó um langt
skeið í Stokkliólma og var merkur bóndi. Hvenær hann dó, veit
ég ekki.
Allir voru menn þessir kunnir að trúleik og samvizkusemi í
störfum. Þeir voru flestir enn á bezta aldursskeiði, jró að sumra
jreirra nyti ekki lengi við eftir Jretta. \rar tilfinnanlegt skarð
höggvið í bændahóp Goðdalasóknar, er þeir féllu frá, með rúm-
lega mánaðar millibili, nágrannarnir, Hjálmar á Breið og Guð-
mundur á Tunguhálsi, 3J4 ári síðar.
Vörður í byggð og allt suður að Keldudalsá hófst um sumar-
mál og stóð þar til fé var almennt tekið í hús um haustið. Um
Jökuldal, en svo heitir efri hluti Keldudals varðsvæðsins, hófst
liann um rniðjan maí og stóð Jrar til að liinar lögboðnu göngu
liöfðu verið gerðar um haustið, en á efstu varðstöðvunum frá
miðjum júní til fyrstu gangna.
Laun varðmannanna voru þessi: Þeirra, sem voru í byggð, 3
krónur á dag, á Keldudalsvarðstöðvum kr. 4.00 og 4.25 og loks
Jreirra, sem voru í Pollum, 4.25 og 4.50 á dag. Þótti Jretta allgott
á þeim tíma. Og það var greitt í peningum, og Jrað Jrótti öllum
almenningi nokkurs virði þá. En Jress ber að gæta, að varðmaður-
inn þurfti að vinna alla daga, jafnt helga sem virka, og auk þess
að leggja sér til hest. Þess utan bar Jreim Sigtryggi og Hjálmari á
Þorljótsstöðum að sjá um matvælaflutning handa sér og sínum
félögum, þegar þess þurfti með um sumarið, enda höfðu þeir hvor
um sig 25 aurum meira á dag. Þeir, sem vörðu í byggð, gátu allir,
líklega þó að Gísla undanteknum, matast og sofið heima hjá sér.
Þeir urðu að fara 2 ferðir til og frá á dag um sitt varðsvæði, a. m.
k. 4 þeir nyrztu. En Jreir, sem vörðu í óbyggðum, fóru aðeins eina
ferð á dag.
Mér var vörður þessi allvel kunnur, einkum í óbyggðunum, enda
tók ég ofurlítinn þátt í honum. Ég var þá 14 ára gamall og átti
heima á Þorljótsstöðum hjá áðurnefndum Hjálmari. Sá bær er