Stígandi - 01.04.1944, Blaðsíða 20

Stígandi - 01.04.1944, Blaðsíða 20
98 .ÍSLANDS ÞÚSUND ÁR' STÍGANDI Þess er að vísu getið í sögunum, að konur báru klæði á vopn, tóku þátt í meðalgöngu milli ófriðaraðila, er í óefni var komið, en slíkt virðist fremur hafa skapazt af persónulegri kvöð, en innri hvöt — þess vegna er athöfn Halldóru Gunnsteinsdóttur svo einstæð og aðdáanleg. Hún er eins og ómur frá æðri veröld, sem ekki átti neitt skylt við þá samtíð, sem hann barst til, en sem átti hljómgrunn í því boðorði, sem mannheimi hefir fegurst flutt verið, — boðorðinu: „að gjalda illt með góðu“. Þess er get- ið í sögunum, að þær „váru læknar góðir“. Sjúkir menn og sárir voru faldir í þeirra umsjá og þær „fægðu“ sár þeirra og gerðu þá tíðum heila, enda þótt þeir hefðu hlotið mörg sár og stór. Slíkt er göfugt til frásagnar — en í hvernig persónusambandi voru þessir sjúku menn við hinar líknandi konur? Oftast ástvin- ir þeirra eða þá skjólstæðingar, menn, sem þær höfðu ef til vill sjálfar sent út á orrustuvöllinn — beint eða óbeint. Sögurnar geta ekki um neina konu, sem lagði líkn hinum særðu öllum — „úr hvárra liði, sem þeir váru“, nema Halldóru Gunnsteinsdótt- ur eina. — I einlægri hlýðni við rödd hjarta síns, frjáls í hugsun og fasi gengur hún til orrustunnar á Hrísateigi og leggur mjúk- ar læknishendur á hvert sár, er ekki virðist þegar banvænt. Og samkvæmt siðalögmáli þess, er veitir liðsemd af heilum hug, sýnir hún mesta alúð þeim, sem dýpstu sári er særður, án tillits til þess, hvort hann er andstæðingur eða samherji. Hún bindur um sár hans og veitir honum vernd sína, þar til vopnagnýrinn umhverfis hann er hljóðnaður, þá felur hún hann í hendur fylg- ismanna hans. Það er eftirtektarvert, að Halldóra Gunnsteinsdóttir fer ekki til meðalgöngu, heldur til líknarstarfa. Hún reynir ekki að koma í veg fyrir vopnalögin, heldur gengur til liðs við þá, sem fyrir þeim verða. En sýnir hún ekki með því andúð á þessu athæfi — miklu ákveðnari andúð, en þótt hún hefði borið klæði á vopnin? Og með þessum hætti breytir hún líka rás orrustunnar. Fyrir hlutdeild hennar heldur sá maður velli, sem einkum var valn- um ætlaður. Hinn víkingslundaði Víga-Glúmur, ofurhugaður og grár fyrir járnum, beið ósigur fyrir kærleiksmætti einnar konu. — Blóðhefndarhugur og blikandi brandar gegn læknis- höndum og hjartahlýju, og þau góðu öflin báru sigur af hólmi. — Mat Glúmur þessa verðleika? Laut hann í lotningu sinni björtu brúði og blessaði samfylgd hennar? Nei, hann leit á at- höfn hennar sem brot gegn siðalögmáli samtíðarinnar og bölvun
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.