Stígandi - 01.04.1944, Blaðsíða 76

Stígandi - 01.04.1944, Blaðsíða 76
154 TÓMSTUNDIR — ÞJÓÐFÉLAGSÞROSKI STÍGANDI Þroski þjóðfélags þess, sem við lifum og hrærumst í, ákvarðast af því, hvort okkur auðnast að verja vaxandi tómstundafjölda okkar til sóknar að fyrmefndum markmiðum eða eyðum aðeins meiri tíma í æðikeyrslu um þjóðvegi landsins, í kappakstrinum um að sjá allt — ekkert, kynnast öllu — engu. Það er komið svo, að það er orðið eitt af ábyrgðarmestu viðfangsefnum okkar, hvernig gagnslausum tómstundum fjöldans verði breytt í náms- og þroskatíma. Ekki til að fræðast um, hvernig við fáum okkur bezt borgið efnalega, heldur hvernig við fáum lifað farsællegast. Flestir iðnverkamenn læra verk sitt fullkomlega á tveim til þrem vik- um. Með vaxandi véltækni verðum við meir og meir þjóðfélag hnapp- styðjenda, og tíminn, sem fer í það að læra, hvernig styðja skuli á rétta hnappinn á réttum tíma, styttist sífellt meir og meir. Þegar unnið er við hagkvæmustu skilyrði, þarf verkamaðurinn á minni leikni og minna verks- viti að halda en nokkru sinni fyrr í sögu mannkynsins. Þekkingin á því og færnin til þess „að bjargast" krefst minni og minni að- gæzlu, en erfiðleikarnir við það og vandkvæðin á því að lifa sönnu, farsælu lífi og vera góður þjóðfélagsþegn eru engu minni — ef ekki meiri — en nokkru sinni fyrr. Fræðsla okkar og menntun hefir á öðru leitinu haft að markmiði að búa einstaklinginn undir viss störf eða embætti, en á hinu leitinu svokölluð há- skólastörf. Hins vegar hefir þjóðfélagið Iítið sem ekkert unnið að því að beina sívaxandi tómstundaorku almennings í skynsamlega farvegi, enda er svo komið meðal sumra stétta, að þessi krossgáta, hvernig á ég að verja tómtundum mínum, hefir orðið gáfum þeirra og skapgerð hinn versti nið- höggur. Við vitum ekki, hvað við eigum af okkur að gera þessar verklausu stund- ir. Við stöndum í þeirri ábyrgðarstöðu að teljast ein af forystuþjóðunum á sóknarleiðinni til lýðræðis og jafnréttis,- en erum varbúnir þess að færa þær fórnir, sem slík staða krefur. Eigi allir menn að verða frjálsir, verður að ala hvern mann upp til frelsis. Eigi heimurinn að verða ein lýðræðisleg heild, verður hverri þjóð að lærast að skilja og meta aðrar. Sérhvert þjóðfélag hvílir á hornsteinum samskipta þegnanna, þeir blanda geði saman, skiptast á skoðunum. En slík samskipti leiða til aukins gagn- skilnings. Það er hið mikla uppeldishlutverk framtíðarinnar að örva og glæða þann skilning og hylla menn til að verja tómstundum sínum í þágu samfélagsins og um leið eigins þroska. az
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.